विदेशमा नेपालको नाम बदनाम गरी असाइलम ठोक्ने र रेफ्युजी बन्नेहरु बारे लेख्न सजिलो छैन। उनीहरुबारे छिसिक्क केही लेख्दा ज्यान मार्नेसहितका धम्की पाइसकेको छु। त्यसो त पूर्व राजदूतसमेतै रेफ्युजी बन्छन् भने अरुको त के कुरा र !
नेपाली रेफ्युजीहरुले बद्नाम मात्रै गर्यो भन्नेहरुका लागि एउटा दङ्ग पर्ने खबर न्युयोर्क पोस्टमा छापिएको छ- देख्यौ हाम्ले यस्तो सम्मान पनि पाउँछौँ, तिमेरुले के पाएका छौ? भन्न पाइने भएको छ।
न्युयोर्क पोस्टको ‘एक्सक्लुसिभ’ मेट्रो समाचार अनुसार न्यु इयर इभमा टाइम्स स्क्वायरमा एउटा भव्य कार्यक्रम हुने गर्छ। मध्यरात हुनलाई ६० सेेकेन्ड बाँकी जनाउने काउन्टडाउन सुरु गर्न बल खसाउने बटन थिच्न तीन जना रेफ्युजीलाई छानिएको हो। त्यसमध्ये दुई जना साउथ सुडानका हुन्। एक जना नेपालका सोनाम लामा। १६ वर्षकी यिनी क्विन्स हाइस्कूलमा पढ्छिन्।
त्यही पत्रिकामा छापिए अनुसार दुई वर्षमात्रै भयो उनी अमेरिका आएकी। बाउ नेपाली कांग्रेसका प्रभावशाली नेता थिए रे। को हुन् कुन्नि, कुन जिल्लाका हुन् कुन्नि, नाम चैँ खुलाइएको रहेनछ। तपाईँले पो चिन्नुभएको छ कि! माओवादीले ज्यान मार्ने धम्की दिएपछि काठमाडौँ विस्थापित भएका रे समाचार अनुसार।
सन् २००५ मा बाबु र आमा बच्चाहरुलाई छाडेर अमेरिका पुगेर पोलिटिकल असाइलम फाइल गरेका रहेछन्। त्यसको ६ वर्षपछि इन्टरनेसनल रेस्क्यु कमिटीको सहयोगले बच्चाहरुलाई अमेरिका ल्याइएको रहेछ।
माओवादी मूल धारको राजनीतिमा आएर देशमा शान्ति भएपछि रेफ्युजी बन्न चाहनेहरुलाई ठूलै घाटा परेको थियो। तर पनि सन् २०१३ मा अमेरिकामा शरणार्थी बन्न आवेदन दिनेहरुको देशमा नेपाल ११ औँ नम्बरमा थियो। २०१२ मा त टप टेनमै पर्न सफल भयो। इराक, उत्तर कोरिया, अफगानिस्तानभन्दा नेपाली शरणार्थीहरुको संख्या त्यहाँ बढी थियो।
अब विप्लवले विप्लव मच्चाउने कुरा भइरहेको छ क्यार। त्यसपछि फेरि रेफ्युजी र असाइलमको धन्दा गर्नेहरुको दिन फिर्ने होला। वास्तविक पीडितहरुको दिन फिर्ने हो कि पीडितको नाममा हुनेखानेहरुको कुन्नि!
That’s why I hate to read my Sandra .com. Trying to make us stupid. It’s never happened in the history ball dropped by refuge. Always Mayer of New York or cheff police officer of New York done that event switch on(ball drof)
my Sandra .com??????
यि नानी अझ डिभी परेर अमेरीका अाएकी भए “चीठ्ठा परेकीलाइ चीठ्ठा परेच” भन्न पाइन्थ्यो । मेरो ठुली छोरी जत्रै रैछीन, जे होस् छोरीलाइ शुभकामना ।
धन्न अमेरिका! छनौटमा परिछ| ह्याँ नेपालमा भेको भे छनौट गर्नेले उही साबिकको खाईपाई धलिमलि गर्दै आएका आफ्नै नातागोता जातपात मात्र हेरेर गर्ने थिए| गैरी गाउँकि लामाकि छोरी पर्ने कुरै नगरे पनि हुन्थ्यो| अब यो हाम्रो मुलुकको तीतो सत्य लेख्दा ककसलाई घ्यु नपचेर छेरपाटो लाग्दा हुन् र बेस्सरी रातो धर्का तान्दा हुन्| हेर्दै जाम|
त्यो रिफ्युजी राजदुत चाइने को परेछ हजुर?
मै ले सुने अनुसार त्यो नकचरो को नाम मुरारजी शर्मा हो भन्थे
चिट्ठा कुमार / चिट्ठा कुमारी हरु लै पनि येस्तै सौभाग्य प्राप्त होस् … हेहेहेहे
चिट्ठा कुमार र कुमारी रे? हा हा हा हँसायो|
उसभे चिट्ठा पुत्र र चिट्ठा पुत्री पनि भने हुने भयो हैन?
साथी!! आफु पनि विदेश गए भने थाहा पाउने छौ | नेपाल बसेर कम्प्युटरमा नेपाली अक्षेर Type गरेर पोस्ट गरे जस्तो कहाँ सजिलो हुन्छ र Real life मा विदेशमा अधिकांश नेपालीहरु वा अरु देशको नागरिकहरु जो कोही पनि अमेरिका वा अन्य देशमा बस्न चाहन्छ भने यस्तै हो सुरुको उपाय यो भन्दा अरु उपाय कतिको लागि नहुन पनि सक्छ |
किनकी हाम्रो जस्तो गरिब देशको मानिसहरुले अरु देशमा रोजगारी गर्न वा बस्न पाउनको लागि नगन्य रुपमा मात्र Professional/Residency Visa पाउन सक्छ | जबकी हाम्रो जस्तो देशको शैक्षिक प्रणाली एवं Vocational Education and Training हरु नै International Standard को छैन अनि कहाँ बाट पाउने यस्तो अवसर |
त्यसैले म त भन्छु अमेरिका वा अन्य देशमा जहाँ भए पनि हाम्रो नेपालीहरु Refugee वा अन्य जुनै तरिकाले बसे पनि उनीहरुको रहर भन्दा पनि त्यो उनीहरुको व्यक्तिगत बाध्यता होला भन्न चाहन्छु | यसमा अरुले टाउको दुखाउनु पर्छ जस्तो लाग्दैन | जे भए नि जसो गरे नि विदेशमा बस्ने नेपालीहरुले आफ्नो रगत-पशिनाको आर्जन Remittance त हाम्रै देशमा पठाउने हो |
नेपालमा बसेर ठूला-ठूला नेता/कर्मचारी भएर नेपाल आमालाई विभिन्न बहानामा भ्रटचार गरी लुट्ने र देशलाई कैयौ पटक वलात्कार गर्ने भन्दा त विदेशमा बस्ने नेपालीहरु कैयौ गुणा आफ्नो देश प्रति उत्तरदायी छ जस्तो लाग्छ | जो आफ्नो पौरख र रगत-पशिनामा विश्वास राख्छ र अहिले सम्म उनीहरुले पठाएको Remittance ले देश चलिराख्या छ | साच्चै भन्नु पर्दा विदेशमा बस्ने नेपालीहरु जति बढी मातृभूमि नेपालको माया कसलाई लाग्छ र यहाँ??
इ नानी क बाबु आफै नेपालीहरु लाई रेफुजी बनाउने मध्येका एउटा रहेछन| तेहिहो नेपाली राजनैतिक फटाहा हरु फाइदा देख्ने बित्तिकै सराकुरा उनीहरुलाई नै चाहिन्छा र इनिले पनि हात लगाएछन|
नेपाल मा राजनीति गर्ने हरु जसरि झुटो बोलेर , मान्छे मारेर ,लुटेर ,दलाली गरेर पैसा कमाउछन , कर्मचारी हरु घुस खाएर , प्राध्यापक हरु सरकारी स्कुल मा हाजिरी बजाएर प्राइभेट स्कुल ,कलेज मा पढ़ाउछन र पैसा कमाउछन तेस्तै हर क्षेत्र मा धादली गरेर देश लुटेका छन् , तेसै गरि कोइ टाठा बाठा नेपालि ले आत्म सम्मान बेचेर सरनार्थी बनेका छन् |
उही बाताबरण , संस्कार मा हुर्केर त्यो भन्दा बढी के अपेक्ष्या गर्न सकिन्छ ??
उसो त् औलामा गन्न सकिने मित्रहरु ग्रिन कार्ड छोडेर नेपाल मै बसेका पनि छन् | उनीहरु देश भक्तिको कारण येसो गरेको भन्दा पनि भन्दैनन र उनीहरुले भनेको खण्डमा हाल को बाताबरण मा पत्याउने पनि कमै हुन्छन |
देश मा लग्बग तिन करोड मानिस छन् , देश मै असल सेबा गरेका , राम्रो काम गरेका विदेश मा पनि प्रायस राम्रै काम गर्छन (इमान्दारी को ) , हिजो देश मा राजनीति , दलाली गर्ने ले विदेश मा पनि उही न गर्ने हुन् , संगठन खोले आफु सभापति बने हप्ता मा सातै दिन अन्तर्वार्ता दिए यो सब टाठाबाठा नेपालि बीच फेसन र होडबाजी छ |
अमेरिकन ड्रिम को पछि लागेर रिफ्युजी बनेर भएपनि आफ्नो दुनो सोझ्याउने नेपालि हरु नेपाल मै बसेर दलाली गर्ने , धाँदली गर्ने , देश लुट्ने , ठगि खाने नेपालि भन्दा कम हानिकारक हुन् कि ?
आजकाल जताततै होड बाजी छ |
नेपालि नेताहरुको कसरि भारतीय नेताको को प्रिय र नजिक बन्ने होडबाजी छ |
कर्मचारी को कसरि छिटो घुस खाएर धनि बन्ने होडबाजी छ |
निम्न मध्यम बर्ग को कसरि ऋण काटेर छोरो विदेश पठाउने होडबाजी छ |
जताततै तानातान ,छिना झपटी नै त् छ |
गगन थापा , मिनेन्द्र रिजाल,प्रचण्ड आदि र भर्खर १ टेलिफिल्म मा खेलेका हरु समेत हप्तामा ४ चोटी अन्तर्वार्ता दिएको देखिन्छ , ऋषि धमला हरु सोधेको सोधेइ | उनीहरु दिएको दियेइ |