बाबुरामको नयाँ शक्ति किन नयाँ शहरिया आतंक? १० कारण

शहरमा दुई आतंक छ यतिबेला। शहरमा एउटा ओली सत्ताको आशाखेती आतंक छ, तराई मधेशमा मधेशी मोर्चाको आन्दोलन आतंक छ। नाकाबन्दी मधेश आन्दोलनको पराकाष्ठ पीडा हो र त्यस्को कीर्तिमानी योगदान कालोबजारी अनी महंगी हो। पृष्ठभुमिमा आतंक मच्चाउनेहरु तराई मधेशदेखि शहरसम्म छन। सीके राउतहरुको आतंक भुसको आगो जस्तो हुर्दैछ भने शहरमा अर्को आतंक डा. बाबुराम भट्टराईको जो नयां शक्तिको नामले शहरीया एलिटहरुलाई गोलबन्द गरिरहेको छ। धेरैले नोटिस नगरे पनि संभवतः फागुन १ देखि अर्को लालआतंकको विधिवत पुनरागमन पनि यही भूमिमा हुँदैछ नेकपा माओवादी विप्लवको।

आम मान्छेले, मीडियाले उतिसारो भाउ नदिएको पूर्वराजा ज्ञानेन्द्रको गत पुस २९ मा जारी वत्तव्य पनि शायद आतंकको एक रुप हो। खासमा बुद्धको देश शान्तिको शास फेरिरहेको छैन,यो त आधुनिक आतंकको माखेजालोमा पो परिरहेको छ दिनदिनै।

मुख्य आतंकवादी अहिले पनि ओली सत्ता नै हो। उसले संसारकै उत्कृष्ट दावी गरेको संविधान जारी गरेको चार महिनाभित्रै संसोधन गरेर अर्को कीर्तिमान बनायो दम्भ प्रदर्शनको। जस्को बिहे उसैलाई देख्न नदिए झै गरेर गरिएको संविधान संसोधन आफैमा छ महिनादेखि जारी तराई मधेश आन्दोलनको विश्राम हैन परिमार्जनको कारक बन्यो। देशलाई थप दुखमा डुबाउने यो ओली सत्ताको राज्य आतंक थियो जस्को वाई प्रडक्ट अब मधेशी मोर्चाका नेताहरु बिहारमा गएर लालु यादवहरुको दीक्षा लिन थाले। चर्चा भए जस्तै लाखौं बिहारी वा अन्य भारतीयहरु मोर्चाको व्यानरमुनी तराई मधेशको आन्दोलनमा होमीए भने कुन प्रकारको आतंक सुरु हुनु हो त्यो अहिले कल्पना गर्न सकिन्न। कामना त यत्ति हो त्यो दुर्दशामा देश नजाओस। जनजनका पीडा र समस्याहरुको कुरा गरि साध्य नै छैन। खासमा नेपाल एक त्यस्तो देश हो जहां जनता सधै हार्छन्। यस पटक पनि जनता हारिरहेका छन र जनताको हारका कारण र कारक बनिरहेका छन,शासक र शासक दलहरु।

यी सबै पृष्ठभुमिका वीच पनि यतिबेला चर्चा गरौं डा. बावुराम भट्टराईको नयां शक्ति आतंकको। नयां शक्तिले राजनीतिक दलको हिसाबमा आफ्नो परिचय सार्वजनीक गरिसकेपछि उसको बारेमा चर्चा गर्न पाउनै पर्छ। शायद उनले यसलाई अस्वभाविक पनि मान्ने छैन्न। खासमा बाबुरामको नयां शक्ति , शक्ति हैन देशलाई डुबाउने नयां शहरीया आतंक हो। यो आतंकका प्रमुख डा. बाबुराम कुनै पनि मानेमा देश र जनताका हितैसी हुन सक्दैन्न। यसमा आफ्नै आधार र कारणहरु पनि छन।

कारण नम्बर १
१० बर्षे जनयुद्धको आलोकमा नयां शक्ति त्यो युद्धबाट पुरस्कृत हुने दुस्सासहस गर्दैछ, त्यो छुट कम्तीमा बाबुराम जस्ता अवसरवादीहरुलाई जनताले दिनु हुदैन। उनले ज्ञात अज्ञात १७ हजार बढी जनतालाई कुन आर्दशमा किन मारे ? त्यसको नेतृत्वकत्र्ता प्रचण्डलाई नै मान्ने हो भने पनि प्रचण्डका दाहिने हात उनै बाबुराम हुन। त्यस अर्थमा उनले त्यो युद्धको घाऊलाई असरल्लै छाडेर अहिले नयां शक्ति बनाउदैमा उन्मुक्ति पाउन सक्दैन्न। त्यो क्रुर लालआतंकको परिणाम उनी हेग जानु पर्ने, लगिनुपर्ने तर पुनः सिंहदरवार जान भेष बदल्दैछन, यो चुरो कुरो जनताले बुझ्नुपर्छ।

कारण नम्बर २.
गणतन्त्र नेपालको सर्वोच्च न्यायलयले बालकृष्ण ढुंगेललाई युद्ध अपराधी करार गरेकै छ। कर्णेल लामाको मुद्धा वेलायतमा विचाराधिन नै छ। अनि त्यो युद्धका मुख्य विचारक नेता दावी गर्ने डा. बाबुरामले नयां शक्तिको खोल ओढदैमा किन सबैको हाई हाई हुन पाउने ? युद्धकालिन मुद्धाहरु लामा र ढुंगेलको टाउको थुन्दैमा वीट मर्ने हुन भने त के भन्नु र ? हैन भने बालकृण्ण ढुंगेलका नेता बाबुरामहरुलाई केही भ्रष्टहरुले स्वागत र साथ दिन सक्लान तर स्वाभीमानी जनताले साथ दिनु हुदैन र दिन सक्दैन्न पनि। के बालकृष्णहरुले बाबुरामकै विचार, संगठन र बलमा मारेका हैन्न र उन्जनकुमारहरुलाई ? उन्जनकुमारहरुको आफन्तको पीडा अर्को पाटो हो जो यहां अहिले चर्चा नगरौं।

कारण नम्बर ३.
मानौं जनयुद्धका सबै दुखका डोबहरु सत्य निरुपण तथा मेलमिलाप आयोगले मिलायो रे। उसो भए कर्णेल लामा र ढुंगेलहरु मात्रै त्यसको अपवाद किन त ? माफ गर्नुहोला यी दुई पात्रसंग मेरो कुनै गोरु बेचेको साईनो पनि छैन तर बिगार गर्ने भालु, कारवाही खाने कालु मात्रै त गर्न पाईन्न नी पाईन्छ र ? अर्को कुरा त्यत्रो युद्धका नाईके बाबुरामले त्यो दशक लामो युद्धको पीडा,क्षती र विनासप्रति कुनै पश्चाताप नगरी अहिले करिष्माहरुको बुई चढेर फेरि नयां नेता बन्न पाउछन र ? त्यो जनस्वीकृति दिईनु हुन्न नी हुन्छ र ? दशकसम्म युद्धआतंकबाट देशलाई मानव वलीको आहालमा डुबाउने ती क्रुर हत्यानाईकेलाई अहिले सुकिलामुकिलाहरुको आवरणमा मुक्तिदाता हुने नैतिक हक रहनु हुन्न र त्यसमा जनसमर्थन रहनुहुन्न।

कारण नम्बर ४.
बाबुरामसंग के त्यस्तो क्षमता छ जस्ले अबको नेपाल शान्त र समृद्ध बनाउन सकून। उनले अर्थमन्त्री र प्रधानमन्त्री भएर शासकीय योग्यता प्रश्तुत गरिसकेका छन। उनको अर्थमन्त्रीको कार्यकाललाई अपवाद मान्ने हो भने देशका सबैभन्दा देशघाती वाम प्रधानमन्त्री हुन उनी। उनले नेपालको एकमात्रै अन्तर्रराष्टिय विमानस्थल भारतलाई सुम्पन खोजेकै हुन। मृश्किलले मात्रै त्यो देशघात उनको हातबाट हुन नपाएको हो। भारत अनुकुल विप्पा संझौता गरेकै हुन। भारतको रुचीमा काम गर्ने सबै भन्दा खराब भुमिका निभाउने उनै हुन। उनका दर्जनौं देशघाती कुकर्महरुको ऐना जनताले हेरेकै हुन। जो ऐनमौकामा पुनःप्रश्तुत हुदै जालान।

कारण नम्बर ५.
प्रधानमन्त्रीको कुर्सीमा रहेर देशको सांचो अन्तै अर्थात भारतमा छ भनेर सगौरव भन्ने उनै बाबुराम हुन। उनी त्यस्ता वाम प्रधानमन्त्री हुन जस्ले भारतलाई खुसी बनाएर सत्ता लम्व्याउन कुनै कसर बाकी राखेका थिएन्न। पहिलो संविधान सभाको असामयिक हत्याका कारक सरकारप्रमुख उनै थिए। उनले त्यतिबेला रअको निर्देशनमा तत्कालिन संविधानसभाको हत्या गरेको होईन भनेर सार्वजनिक प्रमाण दिन आंट गर्छन ? अनि कसरी अब उनी रातारात देशभक्त हुन सक्छन नयां शक्तिको खोल ओढ्दैमा ?

कारण नम्बर ६.
देशमा सबैभन्दा जम्वो र भ्रष्ट सरकारको नेतृत्वकत्र्ता उनै बाबुराम हुन। उनको सत्ता कति भ्रष्ट र खराब थियो भन्ने चर्चा यो सानो व्लगमा संभव छैन तर जनताले उनलाई अब साथ दिने सोच्दै गर्दा त्यो भ्रष्ट सरकारको कार्यकाललाई कदापी बिर्सनु हुदैन। यदि जनताले त्यो कोलो बाबुराम सत्तालाई बिर्सने हो भने जनता पनि त्यस्का साक्षीकिनारा भएको सावित हुने छ। लाग्छ विवेकशील नेपाली जनताले त्यस्तो मुर्खता गर्ने छैन्न।

कारण नम्बर ७.
मानौं जनयुद्धकालिन माओवादी वा सत्ताकालिन क्यास एमाओवादीको कित्ताभन्दा पनि माथि उठेका बाबुराम आधुनिक नेपाली गणतन्त्रका वुद्ध नै हुन रे। के अब उनले जीवनको उर्जाशील उमेर व्यक्तिगत लाभका लागि बिताएकाहरुको क्लवबाट के गर्छन त देश र जनताका लागि ? उनको नयां शक्तिका अनुहारहरुबारे अहिले कुनै टिप्पणी नगरौं, सारमा यत्ति हो की ती सबै पात्रहरु राजनीतिक दर्शनशून्य रिटायर्डहरु हुन जोसंग न देश र जनताका लागि काम गर्ने उर्जा छ, न मिसन, न भिजन, न समपर्ण। मर्ने बेलामा राजनीतिक वैतरणी तर्ने तिनीहरुको तिर्सना केवल कार्यपत्र लेख्न फलदायी होला, नेपालजस्तो गरिखाने वर्गका जनताको उन्नती र प्रगतिका लागि ती सबै पात्रहरु कोही होईन्न, फगत हास्य पात्रहरु शिवाय।

कारण नम्बर ८.
जननायक विपीले कतै भने जस्तै कम्युुनिष्टहरु विग्रीए मासु जस्तै बन्छन भने जस्तै हुन बाबुराम। उनी असली भारतीय एजेन्ट नै हुन जो उनकै सहकर्मी प्रचण्डले उनको असली नियतको खुलासा पनि गरिसकेका छन। खासमा बाबुराम न कम्युनिष्ट रहे, न माओवादी, न हुन प्रजातान्त्रिक न हुन राजावादी ? यी राजनीतिक अनुहारका भारतीय वुख्याचा हुन जो सिद्धान्तबाट च्यूत र राजनीतिक चरित्रबाट स्खलित देशद्रोही हुन। यी भन्दा त बरु सीके राउत र जयकृष्ण गोईतहरु ईमान्दार भारतीय एजेन्ट हुन। बाबुराम त भेडाको टाउकोमा देखिने भारतीय व्वांसो हुन।

कारण नम्बर ९.
यदि माक्र्सवाद वा माओवाद नै गलत हो भन्ने बाबुराम जिकीर हो भने पनि उनले यो दर्शन गलत वा नेपालका हकमा अफापसिद्ध हो भन्ने प्रमाणित गर्न खोजेका हुन भने उनलाई यो सदवुद्धी पलाउन लगभग ५ दशक बढी लाग्यो। उनले हजारौं मारेर, देशलाई दशकौपछि धकेलेर सत्तारोहण गरेर पुनः सत्तामा जाने बाटो लगभग अन्त हुदै जान थालेपछि मात्रै यो कथित ईमान्दारीता प्रश्तुत गरे। अब भन्नुहोस बाबुराम आफै बबुरो बेबकुफ हुन जनताले साथ दिदा बाबुरामको उमेर ५ दशक बढी व्यर्थ भो। अब उनको थप बेबकुफीलाई प्रयोग गर्न जनताले किन साथ दिने ? के जनता चाहिं बाबुरामका बेबकुफी सनकहरुको प्रयोगभूमि पात्र मात्रै हुन र ? जनजनले यी तमाम सवालहरुप्रति किन ठण्डा दिल दिमागले आत्मसमीक्षा नगर्ने ?

कारण नम्बर १०.
जनताले बुझ्नु पर्ने गांठी कुरो के हो भने अन्ततः जुन रंगको भए पनि बिरालोको काम मुसा मार्ने नै हो। मार्कसवादी बिरालो हुदा माखो नमार्ने, माओवादी बिरोलो हुदा कुण्ठा मात्रै पाल्ने भ्रष्ट देशघाती सावित हुने बाबुरामले अब नयां शक्तिको मुकुण्डो लगाएर चाहि कुन मुसा मार्छन त ? लोकमानलाई अख्तियारमा पठाउनेहरु, जनयुद्धको बेला जनताका छोराछोरीलाई वुर्जुवा शिक्षा लेखा पढ नगर भनी भनी मानुषीहरुलाई पठित बनाउनेहरुले अहिले प्रचण्डको ईख र दक्षिणको ईशारामा नयां शक्ति नामको राजनीतिक नौटंकी गर्दैमा जनताले विश्वास गर्नु हुदैन। गरेमा त्यो जनताको आत्माघाती कदम हुनेछ। विश्वास छ मलाई अबका बाबुरामलाई जनसमर्थन हुने छैन र नहोस पनि। नयां शक्ति प्रचलित लोकोत्ति जस्तै नयां बोतलको पुरानो रक्सी हो जो खासमा विष हो।जनताले पाई पाईको हिसाब माग्नु पर्छ यस्ता छदमभेषीहरुसंग। यिनीहरुको वेईमानीलाई पटक पटक माफी दिनु हुदैन हुन्छ र ?