११ महिनादेखि अनसनरत नन्दप्रसाद अधिकारीको हिजो निधन भयो। यो सामान्य मृत्यु थिएन। धेरै राजनीति मिसिएको छ यसमा। स्वार्थै स्वार्थका जालोहरुमा जेलिएर अधिकारीले प्राण त्यागे।
अधिकारी दम्पतिको माग सरल थियो- आफ्ना छोरा कृष्णप्रसाद अधिकारीको हत्यारालाई कारबाही गर्नुपर्यो। न्याय मागेका थिए उनले।
द्वन्द्वकालमा कृष्णप्रसादको हत्या भएको थियो। हत्या गर्ने माओवादी कार्यकर्ता। देशमा संक्रमण काल। अनि सुरु भयो छोराको हत्यारालाई कारबाही गराउन न्याय खोज्न आमाबाबुले गरेको सोझो आन्दोलनमा विभिन्न स्वार्थहरुको घुसपैठ। अनसनकै बलले कारबाही प्रक्रिया अघि त बढ्यो तर अनसन फिर्ता नगराउन उचालियो। परिणाम जे नहुनु थियो, त्यही भयो। नन्दप्रसादको हिजो निधन भयो, गंगामाया पनि सिकिस्त छिन्।
माओवादी लडाकुहरु रुद्र आचार्य, ऋषि लामिछाने र नाम खुल्न नसकेका अर्का एक व्यक्तिले उनको हत्या गरेको प्रहरी अनुसन्धानमा देखियो। लामिछाने १८ माघ ०६२ मा भरतपुर-१२, प्रभातचोक, चितवनमा सेनाको कारबाहीमा मरिसकेका थिए भने आचार्य बेलायतमा रहेको प्रहरी रिपोर्टमा छ। आचार्यलाई नेपाल फर्काउन इन्टरपोलमार्फत ‘डिफ्युजन नोटिस’ जारी गरियो। प्रहरीले कृष्णप्रसादको हत्यामा संलग्नहरूको अनुसन्धान प्रक्रिया पूरा गरी कारबाही अघि बढाइसकेको थियो। अदालतमा मुद्दा चलिसकेको छ।
तर उनीहरुले अनसन फिर्ता लिएनन्। अनसन फिर्ता गराउने प्रयास असफल भयो। उनीहरुको जिद्दी थियो, हामीले किटानी जाहेरी दिएकाहरुलाई जन्मकैद गर्नुपर्छ। एक दर्जन गाउँलेहरुलाई उनका छोरा नुरप्रसाद अधिकारीले आरोपित गरेका थिए। गाउँलेहरुले भने व्यक्तिगत इबी साँधेको आरोप लगाएका थिए।
अनसन फिर्ता गराउने प्रयास असफल भएपछि कांग्रेस नेता रामचन्द्र पौडेलले भनेका थिए- यसको जिम्मा अब डलरवादीहरुले लिनुपर्छ।
अभियुक्तलाई नथुनी मुद्दा मात्र चलाउने र आफूहरूले अनशन तोड्नुपर्ने हो भने मुद्दा फैसला नहुन्जेलका लागि दुई अर्ब रुपियाँ दिनुपर्ने सर्त उनीहरूले तेर्स्याएको र पूर्वप्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवा, प्रधानमन्त्री कार्यालयका सचिवद्वय कृष्णहरि बास्कोटा र राजुमान सिंह मल्ल, प्रहरी महानिरीक्षक उपेन्द्रकान्त अर्याल, संयुक्त राष्ट्र संघीय मानव अधिकार उच्चायुक्त कार्यालयका नेपाल प्रतिनिधि जेमी म्याकगोल्डरकी लगायत उनीहरूलाई भेट्न पुग्ने हरेकसँग अनशन तोड्नुपर्ने हो भने दुई अर्ब रुपियाँ दिनुपर्ने माग राख्दै आएको खबर नेपाल साप्ताहिकले छापेको थियो।
अनसन फिर्ता गराउन मानवअधिकारकर्मीहरुले छोरा नूरप्रसाद अधिकारीसित बारम्बार गरेको आग्रह पनि खेर गयो। नूरप्रसादले ‘म अनशन तोड्नूस् भनेर कुनै पनि हालतमा अस्पताल जान्नँ, बारम्बार यस्ता कुरा नगर्नूस्, नत्र तपाईंहरूसँग पनि नराम्रो होला’ भन्थे। नूरप्रसादको यस्तै व्यवहारबाट आजित भएर ८ जेठमा सात जना अधिकारकर्मीले विज्ञप्ति नै जारी गरेका थिए, अनशन तोड्न नूरप्रसाद सहयोगी नभएको आशयका साथ।
८ जेठमा जारी अधिकारकर्मीहरूको विज्ञप्तिमा भनिएको थियो, ‘पछिल्लोपटक सोमबार ६ जेठमा तपाईंसँग हामी पाँच अधिकारकर्मीले गरेको छलफल सुखद रहेन। गंगामाया र नन्दप्रसाद अधिकारीको ज्यान बचाएर मात्र न्यायको लडाइँलाई सार्थक टुंगोमा पुर्याउन सकिन्छ भन्ने सन्दर्भमा तपाईंको निराशाजनक प्रतिक्रियाले हामी दु:खी भएर उठ्यौँ। …तपाईंसँग धेरैपटक भेटघाटका क्रममा गरिएको अपिलको असर नदेखिएकाले आज हामी यस पत्रद्वारा लिखित आग्रह गर्दै छौँ, तपाईं कृपया तुरुन्तै वीर अस्पतालको पुरानो आईसीयू कक्षमा गई माता गंगामाया र पिता नन्दप्रसादलाई अनशन अन्त्य गर्न आग्रह गरिदिनूस्। एउटा जीवित सन्तानको आग्रह हामीजस्ता शुभचिन्तकको भन्दा धेरै बढी वजनदार हुन्छ भन्ने कुरामा भरोसा राख्दै हामी यो अपिल गरिरहेका छौँ।’
बिचरा नन्दप्रसाद अधिकारी! ११ महिना लामो अनसनपछि प्राण त्यागे। मृत्युलाई पीडादायी बनाउन एउटा हैन धेरै पक्ष जिम्मेवार छन्। के उनीहरुले यो सोचेका छन् ? छन् भने गंगामायाको जीवन रक्षाका लागि पहल हुनुपर्यो। तर अहिलेको स्थिति हेर्दा पनि आरोप प्रत्यारोप बाहेक केही होला जस्तो देखिन्न।
नन्द प्रसाद अधिकारीले न्यायको लागि ११ महिना संघर्ष गरेको थियो त्यो सबै फुजेलमा आफ्नै बुहारी अनि गाउले सताउन प्रयोग गर्यो, २ अर्ब फिरौती माग्यो… नन्दले गरेको सबै पुण्य खेर गयो सहानुभूति सबै रिसमा परिणत भयो| निकै दुखद..
अपराधी बेलायतबाट झिकाएर भए पनि कारवाही गर्नु पर्छ
मैले अहिले सम्म नबुझेको चै, छोरो नुर प्रसाद भन्ने कहाँ छ त ? ७ महिना सम्म बाउ आमाको मुख समेत हेर्न नजाने छोरो कस्तो अनि कहाँ बसेर लास नउठाउने कुरा गरेको हो ? कि डलरको चक्करमा उ पनि रफुचक्कर भैसक्यो?
जे नहुनु थियो त्यो त भै सक्यो, मर्ने मरे, अब ति बिचरा आमालाइ चाहि जसो तसो बचाए हुने हो !!!
यो राजनीति भन्ने चिज न कैलेइ बुझियो न उपभोग गर्न पाइयो !!
This death is due to ego of political party and less efforts from government. Responsible party and GOV should learn some learning from this.
वास्तविकता सुनेको र पत्रपत्रिका पढेको भरमा थाहा हुन्छ भन्ने भ्रम रहेछ भन्ने हाम्रा घटित इतिहास र वास्तविक तथ्यहरूले प्रमाणित गरिदिएको छ । सूचना, समाचार र मानव अधिकार जस्ता विषय कसैका आग्रह पूर्वाग्रहका कारणले बास्तविकता बन्धकमा पर्दोरहेछ । कृष्णप्रसाद अधिकारी बास्तबमा कसैको पूर्वाग्रहका कारण मारिएका थिए कि जस्तो लाग्छ । सङ्कटकाल र माओबादी त्रासदिमा कति निर्दोष परे लेखाजोखा पनि भएन । जसको पक्षमा खोजि दिने निस्किए वा खोजिए उनीहरू त बेपत्ताका सूचीमा छन् भने नखोजिएका पिडित परिवार कति होला कति होला खोज्दै जाने हो भने र मर्नेहरूको नामावलीमा दोषी भन्दा निर्दोषकै सङ्ख्या धेरै हुन आउँछ होला ।
भुक्त भोगी र स्थानीय वासी बाहेक अरुलाई त्यही सही वा गलत समाचारको घनचक्करले गाँजेको छ । नन्दप्रसादको विगत दुष्ट वा लमजुङ्का मुक्तिनाथ गुरुको जस्तो निर्दोष थियो स्थानीयले थाहा पाउने विषय हो । यदि लुकाइएका र बेलाबेला आएका समाचार सही हुन् भने र घटनाक्रम मूल्याङ्कन गर्ने हो भने अधिकारी परिवार पनि दोषी छ जस्तो देखिन्छ । गाउँलेको भनाइमा विजुलीको खम्बा उनको बारीमा गाड्दा त्यो खम्वा काटे पछि गाउँलेमा बिभाजन, उनले अङ्श दिनु पर्ने विषयमा गरेका खुराफाति र राजधानी केन्द्रीत डलरवादिहरूले एकतर्फी र बनावटी कथाले गाउँलेहरू बढि पिल्सिए जस्तो लाग्छ । बाँधिए पशुलाई घाँस स्याउला गर्नेलाई धम्क्याउने र मुद्धा हाल्ने धम्कि दिइ दाम्लामै मर्न दिइ कसै प्रति लक्षित विरुद्ध बलियो तथ्य स्थापित गर्ने धृष्टतामा परिवारकै बद्नियत देखिन्छ ।
अन्त्य तिर आइपुग्दा अधिकारी दम्पति तथा उनका जीवित छोराको व्यवहार पनि प्रष्ट देखिएन । नुरप्रसादको दवाब, पत्रुकारहरूको उक्साहट र डलरमणीहरूको प्रभाबले उत्तेजित आत्महत्या बनेजस्तो लाग्छ अधिकारीको मृत्यु । नुरप्रसादको द्रव्य मोह त झन भाइको मृत्युलाई आर्थिकोपार्जनको माध्यममा बदल्न तल्लीन कलुषित दुष्प्रयास जस्तो देखिन्छ । राज्यले द्वन्दकालीन समस्यालाई बेलैमा नसुल्झाउँदा अझ कति यस्ता घटना भविश्यले निम्त्याउने हो भन्ने डर थपिएको छ । सबै तिरबाट सहानुभूति पाएका अधिकारी परिवारले अन्त्यमा आइपुग्दा बद्नामी हात पारे जस्तो पनि लाग्छ ।
उनको अरु माग जे सुकै भए पनि आफ्नो छोरा को हत्यारालाइ पक्रेर कारवाही गर्नु पर्छ भन्ने माग सबै भन्दा जायज माग हो . रिसीइबि को कारण ले माओबादीको नाममा सुराकी को आरोप लगाएर हत्या गर्नेहरुलाई कुनै पनि कानुन र कुनै पनि आयोग र कुनै पनि बहाना बनाएर छोड्नु हुदैन, उनको छोरा को मृत्यु कुनै दोहोरो भिडन्त मा भएको थिएन यो कुरा सबै ले ख्याल राखौ!!
जे नहुनु थ्यो ,त्यो भयो | अब के गर्ने ? दुख मानेर हुन्छ ? जाने त् गैगायो | अब जानेवाले कभी नही आते जाने वालोकी याद आती हे , त्यो पनि कस्तो २ अरब माग्ने ? १ अरब ले बा ५० करोड ले मात्र पुग्थेनर ?
प्वाक्क मुख मा हान्नु जस्तो , जानेबेला मा के लिएर गए ? लोभ ले लाभ लाभ ले बिलाप |
उचाल्ने , पछार्ने
हुन त “मृत्युले मनिसको सबै गल्ती, कमी-कमजोरीहरु ढाकी दिन्छ” भन्छन । उदाहरणको लागि “बिरे चोर् – देश छोड्” भन्दै नारा घन्काउनेहरुले दरवार हत्याकाण्ड पछी कपाल खौरिएर सडक जाम गरे । “तालु खुइले गिरिजा – भारत तिर छिरिजा” भन्दै नेपाल बन्द गर्नेहरुले गिरिजा प्रशाद कोइरालाको मलामीमा काठमण्डौँ ठप्पै पारे । सोँच्दा हो पनि ।
नन्द प्रशाद अधिकारीको मृत्युले उनको पनि दोषहरु मेटिदेला र अर्को बहस सुरु होला त्यो आफ्नै ठाउँमा छ तर छापामा र टेलिभिजनहरुमा नेपरिएको बोलीमा तिनले व्यक्त गरेका उट्पट्याङ मागहरु र अडान सुन्दा लाग्थ्यो उनी या उनको काँधमा बन्दुक राखेर पढ्काउन चाहनेहरु यो समस्यालाई सुल्झाउनको सट्टा उल्झाउन चाहन्छन भन्ने प्रस्टै थियो । भए भरका गाउँलेलाई जन्मकैद हुनु पर्ने, दुई अर्ब रुपैयाँ दिनु पर्ने, हत्याराहरुका छोरा-छोरीलाई पनि त्यसरी नै मार्नु पर्ने जस्ता उदेक लाग्दा मागहरु तेर्छ्याएर के गर्न खोजेका हुन कुन्नी ? यिनलाई उचाल्ने को को थिए कुन्नी ? अरु जे भए पनि यस्तो कुरोमा राजनीति नगरिदिएको भए हुने थियो । जे होस्, बुढाको आत्माले चीर शान्ती पावोस…..
डलरमनि को दलदलमा फसेर ज्यान फाले आसै आसमा!
दुइ अरब मागे इनिहरुले तर कुम्ल्याय कानके मुनि दिएसि हरुले!
अति गर्नु अतिसार नगर्नु भन्ने उखान छनी! हो तेस्तै अनशन पनि अति भन्दानी ज्यादानै बस्याहो क्या!
अब दल दल मा फसेर निस्कन सक्ने अबस्थानै थिएन बिचरो हरुको अनि त्यो भन्दा मर्नु नै जाति भनेर आत्महत्या गर्यो!
यी नन्दप्रसादाले आत्महत्या गर्यो डलर मनीको लहलहैमा!
नेपालमा राष्ट्रको लागि बलिदान दिएर लड्नेले के पाए? जसले सक्यो मुडेर लुछेर खायो, त्यहि बलियो भयो! कहिले सम्म हो यो स्थिति?
”कमल थापाले जन आन्दोलन मा गरेको नागरिक हत्याको लागि नैतिक रुपमा राजनीति बाट सनियास लिनु पर्दैन?”’…….. कुरा एकदम सहि हो, तर संग संगै माओबादी सबै नेता हेरु ले पनि राजनीति मात्र होइन जीवन बाट सन्यास लिनु पर्छ ऊनी हरु ले त झन् १७००० को ज्यान खाएको छन्
जे भयो गलत भयो,
यसको िजम्मा राज्यले िलनैपर्छ, सत्य िनरुपण तथा मेलिमलाप आयोग गठन गर्न नसक्नुको “लाज” देखाएर नाक छोप्दै लाचार जवाफ िदएर हुँदैन।
यो घटना नै पृथक छ; सत्य िनरुपण तथा मेलिमलाप आयोग गठनै भए पिन त्यसले “द्वन्दका क्रम” मा भएका घटना हेर्ने हो, “द्वन्द काल” मा भएका घटना होइन।
बास्तव मा अधिकारी दम्पति लाई अनसन बस्न बाध्य बनाउने उनका छोरा पनि हुन् जस्तो लाग्यो है मलाई त!! पैसा को लागि . होइन भने बाउ आमा को त्यो बिजोग कसरि हेर्न सक्छ कुनै सन्तान ले ??? र सात महिना देखि hospital भेट्न पनि गको थियन रे !!! कस्तो छोरा हो त्यो ?? एसमा दोषी सबै छन् . राष्ट्र त गैर जिम्बेवार भयो तर आफ्नै सन्तान कसरि गैर जिम्बेवार हुन सक्छ ??
बुडा को तरिका गलत हो, नेपाल मा मागेर नि केहि पाहिन्छ, चोर डाँका हरु को त सासन छ देश मा तिनले आफु जस्ता लाइ नबचाए कसलाई बचाऊछन् ??? जनता झन् खाते छन्, न्याय माग्दा डलर खायो भन्छन, अब कसैले न्याय मग्न नि दस चोटी सोच्न पर्नी भयो?? येहा एस्तो उस्तो भनेर खोक्ने हरु कित् आफुले केहि गुमाएर छैनन्, या त धुपौरे हरु हुन् बुडाले आफु मर्ने थियो ता बाबुराम/प्रचन्डे या तिनको आफन्ती/आसेपासे हरु लाइ पनि संगै लिएर गएको भए हुन्थियो, छोरा नुर प्रसाद संग पेस्तोल पनि रहिछ, तेही सापट लेको भए हुन्थियो,,, हुन् त अहिले एक छिन् केहि दले नेता हरु ले उन्मुक्ति दिएर बचियो भनेर नशोचे हुन्छ उग्रे हरु ले, हामी पनि येहा धेरै छन् हरिण लाइ ओरालो मा दुकेरा बसेका हरु,,,,,,, कुनै मेलमिलाप ले या २/४ लाख ले त्यो घाउ पुर्न सक्दैन ……….
नन्द प्रसाद अधिकारीको मृत्युले सबै देशभक्त कानुनको पालना गर्ने कानुनमा विश्वास गर्ने नेपालीहरुलाई निकै मर्माहित बनाएको छ | यो देशको कानुन ठुलोलाई लाग्दैन जो बिपन्न छन् गरिब छन् उनीहरुको लागि कानुन लाग्छ यहाँ गरिब दुखिह, बिपन्न वर्गहरुले न्याय पाउनु भनेको सगरमाथाको आरोहण गर्नु भन्दा कठिन कुरो हो | अधिकार दम्पति हरुलाई अनसन बस्न बाध्य बनाउने कथित जनयुद्धका मतियार कामरेड प्रचण्ड एंड कम्पनि र दक्षिणपन्थी कांग्रेश एमाले सरकारक ठेगदार हरुले जवाफ दिनुपर्छ | अनि नेपालका मानब अधिकारवादी भनाउदा डलरमणि हरुको उकशाहटमा १ बर्ष सम्म अनसन बस्न लगाउने न्याय दिलाउने आस्वासन दिने कमल मणि उर्फ डलरमणि लगाएतका कथित मानबअधिकारकर्मी ले जिम्मा लिनुपर्छ |
यो मृत्यु होइन आत्महत्या हो. के हत्या