-प्रदीप नेपाल-
यहाँ वासिंगटनमा बसेको छ, कमाएको र खाएको छ अनि नेपालको बारेमा नचाहिंदो कचरपचर गरेको छ। जे गरेका छन् नेपालीले नेपालमा, त्यसको फल उनीहरुले बेहोरिरहेका छन्। त्यहाँ बेहोर्नुपर्छ भन्ने डरले अमेरिका भासिएका मानिसले बेकारमा किन पचास खालको टिप्पणी गर्नु हँ? फर्किएर नेपाल जाने, त्यहाँको ढुङ्गा माटोसँग खुरी खेल्ने पनि होइन, यहाँको गाडीमा सुइंकिएर अर्थ न बर्थका टिप्पणी गर्या छ, नेतालाई गाली गर्या छ, स्वयम् नेपाललाई गाली गर्या छ, पार्टीलाई गाली गर्या छ। के अर्थ हुन्छ यो गालीको? के प्रतिफल दिन्छ यो विरोधले? त्यसैले मैले नेपालीहरुसँग भेट्दा एउटा रेडिमेड वाक्य बोल्ने निर्णय गरेको छु, “ठीकै छ, तपाईंहरुको गाली सुनियो। हामीले अब केही गर्न सकेनौं र तपाईंहरुसँग गर्न सक्ने दृष्टिकोण छ भने आउनोस्, म तपाईंका लागि सबैथोक छोडिदिन तयार छु। तपाईंले मेरो पार्टीको नेता पद पाउनु हुनेछ, मेरो संसदीय निर्वाचन क्षेत्र पनि पाउनु हुनेछ। अरु जे चाहिन्छ त्यही पाउनु हुनेछ। यसो गर्ने हिम्मत छैन भने थाहा पाउनुस्, तपाईं अमेरिकामा बस्नु भएको छ र अमेरिकामै तपाईंले आफ्नो ठाउँ बनाउनु पर्नेछ। नेपालकाहरुलाई गाली गरेर समय नगाल्नोस्, अमेरिकामा आफूलाई केही बनाउन सक्नेगरी संघर्ष गर्न थाल्नुस्।” प्रजातन्त्र त यहाँ चर्को होला, तर भेदभावको पर्खाल पनि चिताइनसक्नुको अग्लो रहेछ। यस्तो हालतमा अमेरिका बसेका नेपालीहरुले कहिले ठाउँ बनाउलान्? कहिले अल्पसंख्यकका रुपमा आफ्नो अधिकार स्थापित गर्लान्। विचराहरु! ग्रिनकार्डमा गर्व गर्ने नेपालीहरु नागरिक नभै आफ्नो इहलिला समाप्त गर्दा हुन् र एकदिन शायद अमेरिकाभित्र नेपाली हुनुको अस्तित्व समाप्त हुंदो हो।
एमाले नेता प्रदीप नेपाल सन् २००१ मा अमेरिकी सरकारको निमन्त्रणामा नेपालका केही नेताहरुसहित त्यहाँ पुगेका थिए। भ्रमण कै क्रममा संगालेका अनुभवसहित उनको ‘अमेरिका प्रस्थानः धुनको खोजी’ शीर्षकको पुस्तक प्रकाशित भएको छ। त्यही पुस्तकका केही अंश-
२ अक्टोबर २००१
आजको बिहान अत्यन्तै उदास थियो – मानौं त्यो आफ्नी प्यारी पत्नीको निधनमा शोक मनाइरहेको होस्। उदास रेष्टुराँमा आँत पुर्न जाँदा त्यो मसानघाटमा बसिरहेछ जस्तो लाग्यो। लाग्यो – सिङ्गै अमेरिका भक्कानो छोडेर रोइरहेछ र हामी गरीब नेपालीहरु पनि त्यसको दुःखमा सहानुभूतिको आँशु बगाइरहेछौं।
रेष्टुराँमा दुध थिएन, भुजिया पनि थिएन। मैले म्यानेजरसँग सोधें, “आज सेरियल छैन?”
“छैन,” उसले निराशाको आँखामा मट्टितेल हालेर जवाफ दियो।
केही छैन भन्नु भन्दा, त्यो एउटा चाहिं छैन भन्नु राम्रो हो,” रबर्टले कुरो थुमथुम्यायो।
कसैलाई ब्रेकफास्ट खान मन लागेन। आज हामीले एउटा केक नखाइदिंदा भोलि बिहान कसैलाई त्यो काम लाग्ला भन्ने हामीलाई लाग्यो। अत्यन्तै अपमानजनक पनि लाग्यो – अवस्था हामी सबैलाई। होटलमा ब्रेकफास्ट पाइदैन भनिदिएको भए अन्यत्र कतै
गएर खाइन्थ्यो अथवा ब्रेकफास्ट नखाने नेपाली बानीलाई नै यथावत् राखिन्थ्यो। यो कस्तो तरीका हो? यो पाहुनासितको ब्यवहार हो? कि यो शत्रुसँगको मितेरी हो? अहं हामीले केही ठम्याउन सकेनौं।
हिंड्ने दिन बिहान खान आउंदा ढोकामा ‘नो मोर ब्रेकफास्ट इज अभेलेबल (अब उप्रान्त यहाँ बिहानको नास्ता खान पाइदैन)’ भन्ने सूचना पढ्नु पर्यो भने पनि अनौठो मान्नु हुंदैन” पीडित मनले हामीले ठट्टा गर्यौं।
मनले भन्यो, ‘मान्छेले स्वर्ग भन्ने गरेको के यही हो अमेरिका!’
ब्रेकफास्ट पछिको पहिलो मिटिङ्ग न्यासनल डेमोक्र्याटिक इन्स्टीच्यूटसँग थियो। छोटकरीमा एन. डी. आइ. भनिने यो संस्था नेपालमा निकै परिचित थियो। शुरुमा नेपाली राजनीतिक पार्टीहरुको आन्द्रा खोतल्ने प्रोजेक्ट ल्याउने भएर यसको हुर्मत पनि गएको थियो । पछि यो मूलतः संसदमा केन्द्रीय भयो र त्यहाँ मार्फत यसले राम्रा कामहरु पनि गर्यो। त्यही एन.डी.आई का तीन जना साथीहरुसँग हाम्रो कुराकानी राखिएको थियो। कार्यक्रम अधिकृत करेन स्टोन नेपाल गैसकेकी थिइन्। उनलाई नेपालका बारेमा धेरै जानकारी पनि थियो। अरु दुइ जना साथीहरु नेपाल प्रति त्यति धेरै जानकार थिएनन्। तर उनीहरुको प्रस्तुती राम्रो र निकटता झल्काउने खालकै थियो।
नेपालको बारेमा राम्रै जानकारी राख्ने भएकाले उनीहरुसँगको कुराकानी सजिलो भयो। उनीहरु अलिक सचेत भएरै पनि आएका थिए कि जस्तो लाग्यो। बरिष्ठ कार्यक्रम अधिकृत माकराम ओइसिसले आफूहरु प्रजातन्त्रमा विश्वास गर्ने भएकोले वामपन्थी र दक्षिणपन्थी दुबै खाले पार्टीहरुसँग मिलेर काम गर्ने गरेको कुरा गरे। ‘मेरा अघिल्तिर बसेकाहरु केही कांग्रेस हुन् र केही कम्युनिस्ट हुन्’ सत्य उनको मनमा खेलिरहको थियो होला। त्यसैले उनले अझ फराकिलो पारामा भने – अरुहरु यस्तो गर्दैनन्। जर्मनहरु नै पनि मन
परेका पार्टीसँग मात्र मिलेर काम गर्ने गरेका छन्। हामी मन पर्ने र नपर्ने नै भन्दैनौं। जो प्रजातन्त्र प्रति प्रतिवद्ध छ त्योसँग मिलेर काम गर्नु हाम्रा लागि जहिले पनि खुशीको कुरा हुन्छ।
अमेरिकामा डेमोक्र्याटिक र रिपब्लिकन दुबै पार्टीले, पार्टीका बिचारहरुलाई बाह्य जगतमा प्रचार गर्ने र आफ्नो पार्टीसँगको सम्बन्ध सुदृढ तुल्याउने जिम्मा लिएका गैरसरकारी संस्था जस्ता संगठन निर्माण गरेका रहेछन् र दुबै पार्टीका ती संगठनहरुले अमेरिकी
सहयोग नियोगबाट आर्थिक अनुदान पाउदो रहेछ। यद्यपि ओइसिसले भने, “हामी आफैं पनि स्वयम्सेवी ढङ्गले अर्थ संकलन गर्छौं।”
करेन स्टोन नेपाल गैसकेकी केटी हुन् भनेर मैले माथि नै भनें। उनले जन चेतना अभिबृद्धि कार्यक्रम अन्तरगत महिला सचेतनताको क्षेत्रमा नेपालमा काम गरिसकेकी रहिछन् र निर्वाचन आयोगसँग मिलेर मतदाता सचेतनताको काम पनि भ्याएकी रहिछन्।
अहिले भेटेसम्मका अमेरिकीहरुमा नेपालको बारेमा सबैभन्दा बढी जानकारी राख्ने मान्छे उनै थिइन्। उनले आफ्नो टिपोट भनेर जे सुनाइन् त्यो धेरैका लागि काम लाग्ने हुन्छ भन्ने पनि लागेको छ।
उनले नेपाली राजनीतिको अर्को त्यत्तिकै गम्भिर चिन्ताको विषय “भ्रष्टाचार हो” भनिन्। भ्रष्टाचारले नेपाली राजनीतिलाई प्रजातान्त्रिक प्रकृयाबाट टाढा लगेको छ र राजनेताहरु भ्रष्टाचार निर्मूल गर्न प्रतिवद्ध छैनन् भन्ने जनताको चासो छ भनेर उनले भनिन्।
करेनले अर्को एउटा अनौठो कुरा पनि सुनाइन्। “नेपालमा जनता र सेना बीच राम्रो सम्बन्ध छ।” सेना र जनता बीच नराम्रो सम्बन्ध छ भनेर यहाँ टिप्पणी गर्न खोजिएको होइन। किनभने नेपालमा जनता र सेनाका बीचमा कुनै सम्बन्धै छैन। सम्बन्धै नभएको
हुनाले त्यो नत राम्रो छ, न नराम्रो छ।
करेनले हामीलाई फुरुङ्ग पार्दै भनिन्, “अरु धेरै मुलुकहरुको दाँजोमा, भनौं बांगलादेश, भारत जस्ता तपाईंहरुका छिमेकी मुलुकहरुकै दाँजोमा तपाईंहरुको देशमा सत्तापक्ष र प्रतिपक्षको बीचमा राम्रो संबन्ध छ। शुरुदेखि नै छ। तपाईंहरुले यसलाई अगाडि बढाउदै लैजानु भयो भने प्रजातन्त्रलाई सुदृढ तुल्याउने काममा ठूलो उपलव्धी हासिल हुन्छ, विकास निर्माणका काम र जनताका समस्या समाधान गर्न महत्वपूर्ण सफलता पाइन्छ जस्तो मलाई लाग्छ। हामी अमेरिकाको अनुभव हो यो। दुइटा पार्टी छन्। राजनीतिक द्धन्दमा पनि छन्। तर उनीहरु बीचको सम्बन्ध अत्यन्तै हार्दिक छ।”
करेनले, नेपालमा स्वतन्त्र संचार माध्यमको भूमिका बढाइनु पर्ने, संचार माध्यमहरुले खालि समस्या मात्रै नओकलेर समाधानका उपायका बारेमा पनि जनतालाई शिक्षित गर्ने कार्यक्रम संचालन गर्नुपर्ने जस्ता सुझावहरु पनि राखिन्। उनले भनिन्, “नेपालका धेरै
पत्रपत्रिकाले सरकार र पार्टीको आलोचना बढी गर्छन्। समस्याहरु त जहाँ पनि हुन्छन्। अग्रपंक्तिमा बसेकाहरुले तिनको समाधानको उपाय बताउनु पर्छ। नेपालका पत्रिकाहरु यो काम गर्दैनन्। तिनको सकारात्मक प्रबृत्ति छैन। यसले समाजलाई नकारात्मक बनाउछ।
यस्तो नभैदिएको भए राम्रो हुन्थ्यो।”
करेनले नेपालमा नागरिक समाज बलियो हुंदै गएको, गैरसरकारी संघ संस्थाहरुले जनताको बीचमा काम गरेको र यी दुई कारणले प्रजातन्त्रलाई बलियो बनाउन मद्दत गरेको कुरा राख्दै नेपालको राजनीतिमा भ्रष्टाचार नियन्त्रणलाई पहिलो काम नबनाउने हो
भने, सरकारले कानूनको शासन स्थापित नगर्ने हो भने अरुले जति प्रयत्न गरे पनि जनतामा प्रजातन्त्र प्रति नकारात्मक भावना गहिरिंदै जाने कुरा उठाइन्।
“प्रजातन्त्र आफैंले केही दिंदैन,” उनले बडो चित्तबुझ्दो पाराले कुरा गरिन्, “जनतालाई राजनीतिक प्रकृयामा सामेल गर्दा, पद्दती भित्र जनताको सहभागिता बढाउदा नै प्रजातन्त्रले दिने भनिएको हो। जनतालाई जति बढी अधिकार दिइन्छ, त्यति नै प्रजातन्त्र
प्रति जनताको विश्वास बढ्छ। होइन प्रजातन्त्रले नै सबैथोक दिन्छ भन्ने हो भने त एकदिन जनता प्रजातन्त्रकै बिरोधमा जान्छ।”
उनको अर्को भनाई पनि घतलाग्दो थियो। उनले भनिन्, “प्रजातन्त्रमा जित्ने र हार्ने भनेको लडाईंको अर्थमा होइन। संसारको सबै समाजमा ध्रुवीकरण पाइन्छ। त्यो नेपालमा पनि छ। त्यो ध्रुवीकरणलाई कसरी परिचालित गर्ने भन्ने समस्या नै राजनीति हो।
नेपालमा यो समस्या छ। त्यहाँ जित्नेले सबै पाउनु पर्छ भन्ने अनौठो चेतना छ। यस्तो चेतना राम्रो होइन। यसले त जुनसुकै अवस्थामा पनि नोक्सानी मात्रै ल्याउछ। एन.डी.आइ. का साथीहरुसँगको कुराकानीले आनन्द दियो। उनीहरुले भनेका कुराहरु नै हामीले नेपाली कांग्रेससँग गर्दै आएका थियौं। तर कांग्रेसले नेपालमा एक दिन पनि त्यसमा कान दिएन। अहिले अमेरिकाले प्रजातन्त्रको आदर्श मानेकै पार्टीका मानिसहरुको राय उनीहरुको कानमा पसेको छ। शायद कांग्रेसको घैंटामा घाम लाग्छ कि! स्थानिय निकायको अधिकार वृद्धि गर्ने सन्दर्भमा हाम्रा मागहरुलाई अस्वीकृत गर्दा कांग्रेसले मालेका केटाहरुलाई खुकुरी बनाएर हाम्रा सांसदहरु माथि हातपात नै गर्यो। अहं, केही गरे पनि
स्थानीय निकायलाई अधिकार सम्पन्न तुल्याउने कुरामा उनीहरुको ध्यान गएन। जनताको सहभागिता बढाउनु भनेको त्यही त हो।
जनतालाई राजनीतिक प्रकृयामा सामेल गर्नु भनेको पनि त्यही हो। हेरौं, कांग्रेसका साथीहरुले पनि केही सिकेर जान्छन् कि।
जित्नेले सबै पाउनु पर्छ भनेर त करेनले कांग्रेसकै साथीहरुलाई भनेकी हुन् कि जस्तो लाग्यो। नहुन पनि सक्छ। भोलि एमालेले जित्दैछ, आजै होस गर है भनेर हामीलाई नै संकेत गरेको पनि हुनसक्छ। तर जे भए पनि सिक्नु पर्ने चाहिं कांग्रेसले नै हो।
जितेपछि मेरै मात्र हो भन्ने कांग्रेसको चेतले नै नेपालको प्रजातन्त्रलाई कमजोर तुल्याएको हो।
यस्तो नहुन पनि सक्छ, तर हामीलाई लाग्यो –एन.डी.आइ. का साथीहरुले हाम्रो मनोभावनाको ख्याल राखे। त्यसैले उनीहरुसँगको कुरो हामीलाई रमाइलो लाग्यो। अथवा मलाई मात्रै रमाइलो लागेको हो कि! जे भए पनि राम्रो भयो। कुराकानीको
अन्तमा उनीहरुले, नेपालमै सम्पर्क राखेर काम गर्ने प्रस्ताव राखे। उनीहरुको नेपाल आवत जावत चलिरहने कुरा पनि उनीहरुले भने।
“नेपालमा एन.डी.आइ. को कुनै प्रोजेक्टमा भाग लिनु भएको छ, कसैलाई चिन्नु हुन्छ?” उनीहरुले सोधे। मैले राम गुरागाईंको नाम लिएँ। उनीहरु खुशी भए। अर्काले आफ्नो काम या नाम थाहा पाएको छु भन्दा जोकोहीलाई पनि खुशी नै लाग्छ। “रामसँग सम्पर्क राखिरहनु भयो भने हाम्रो सबै सामग्री तपाईंहरुले पाइरहनु हुनेछ।” अन्तमा उनीहरुले भने र हामी विदा भयौं।
नेपालको बारेमा धेरै जानकारी राख्ने, नेपालसँग सम्बन्ध रहिरहेको भनेर मैले उनीहरुलाई कार्ड दिइन। नेपाल गएर तीन जनालाई कुनै नौलो कुरो पठाइदिनु पर्ला भन्ने लागेको छ।
आजको हाम्रो दोश्रो भेट काउन्सिल अफ स्टेट गभर्नमेण्टका अन्तर्राष्ट्रिय कार्यक्रम निर्देशकसँग थियो। क्रिस वाट्ले उनको नाम हो। बडो मजाका केटा रहेछन् यिनी। फुर्तिला र सबै काम आफैं गर्ने खालका।
उनीसँग कुरा गर्दा हामीलाई लाग्यो – यस्तो संस्था नेपालमा छैन र यस्तो संस्था नभै पनि हुंदैन। हामी भन्नाले हामी एमाले मात्र होइन – सबैलाई यस्तै लाग्यो। यो हाम्रो निर्वाचित निकायको महासंघ जस्तो रहेछ भन्दा हुन्छ बुझ्न सजिलो होस् भन्नाका लागि।
यसले तल र माथिको सम्बन्ध समन्वयमा विशेष जोड दिंदो रहेछ। यसले संघिय सरकार र राज्य सरकारका बीचमा उठेका विवादको निकास खोज्न सघाउ पनि गर्दो रहेछ। “यो एकप्रकारको गैरसरकारी संस्था नै हो, तर यसले राज्यबाट बजेट पाउने गरेको छ,” क्रिसले
आफ्नो संस्थाको परिचय दिंदै भने।
क्रिससँग कुरा गर्दा अमेरिकी राज्यहरु बीचको विविध बुझ्न मलाई अलिक बढी सजिलो भयो। अत्यन्तै धेरै कानून बनेका रहेछन् अमेरिकामा र आमरुपमा सिङ्गो जीवन नै कानूनद्धारा निर्देशित हुनेरहेछ त्यहाँ। हामीले राज्यहरु बीच, संघीय र सरकार र राज्य
सरकार बीचका समस्याको समाधानको प्रकृयाका बारेमा सोध्दा उनले भने, “सामान्यतया सबै कुरालाई कानूनले निर्देशित गरेको छ। कानूनबाट छुटेका कुराहरु भनेका यदाकदा झुक्किएर मात्र भेटिन्छन्।”
नाकको कुन प्वालबाट सास फेर्ने भन्ने कानुन
अमेरिकामा प्रजातन्त्र र कानूनको चर्चा अघिल्लो पटक मेक्सिको जाँदा पनि मैले उठाएको थिएँ। त्यतिबेला विप्लव हलिमले ठट्टा गर्दै भनेको थियो, “अमेरिकामा नाकको कुन प्वालबाट पहिले सास फेर्नुपर्छ भन्ने पनि कानून हुन्छ।” मैले हाँसेर त्यसलाई उडाएको थिएँ। अहिले कुरो सुन्दै जाँदा हो कि जस्तो लाग्न थालेको छ। यहाँ आएदेखि नै प्रायः सबैको मुखबाट कानून, कानून शव्द सुन्दा दिक्क लाग्न थालेको छ। कानून भन्दा बाहिर के कुनै संसार छैन? हुंदैन? कानूनले निर्देशित नगरेका क्षेत्रमा के कुनै जीवन टिक्नै सक्दैन? मैले आफ्नो संपर्क अधिकृत जर्जसंग सोधें, “प्रजातन्त्रमा यति धेरै कानून चाहिन्छ र जर्ज?”
जर्ज नासिफ, अर्थात तपाईंले पहिले नै चिनेको हाम्रो सम्पर्क अधिकृत असाध्ये बाठो र रमाइलो छ। धेरै विदेशीहरुसँग सम्पर्क राख्ने मौका पाएको हुनाले भाँती पुर्याएर बोल्न पनि जान्दछ। शान्त्वना दिन, फुर्क्याउन र उस्तै पर्दा मान्छेलाई उडाउन पनि सिपालु छ।
त्यसैले मेरो कुरो सुन्ने बित्तिकै उसले बडो गम्भिर भएको नाटक गरेर भन्यो, “ओ … डियर नेपाल, धेरै ट्याक्स संकलन गरेर हामीलाई धेरै सुविधा उपलव्ध गराउन सरकारलाई धेरै कानून चाहिन्छ।” उ बोल्दा बोल्दै हामी सबै हाँस्यौं। कति बाठो मान्छे!
अमेरिकी राज्यहरुका बीचमा भिन्नता पनि धेरै नै रहेछन्। कतै सबैको चुनाव हुने, कतै धेरैको चुनाव नहुने, कतै एक सदनात्मक व्यवस्था कतै दुइ सदनात्मक, कतै मृत्युदण्ड छ कतै मृत्युदण्ड छैन … यस्तै बिचित्रता। घरी घरी कुरा सुन्दा लाग्ने –
अमेरिका भनेको एउटा देश हो कि यो देशहरुको महादेश हो?
लामो समयमा धेरै कुरा सुनिए। क्रिसले अमेरिकामा पनि विद्युत संकट रहेको, व्ल्याकआउट पनि हुने गरेको सम्म जानकारी गराए। ती मसिना कुरातिर नजाउँ। उनले भनेको एउटा कुराले साह्रै घत पारेको छ। नेपालमा गर्नुपर्ने काम पनि हो यो। गर्न सकिन्छ
सकिन्न थाहा छैन। यसो नोट चाहिं गरिहालौं कि! काउन्सिल अफ स्टेट गभर्नमेण्टले एउटा तालिम संचालन गर्दोरहेछ। त्यसले आग्रह गर्ने जोकोहीलाई पनि तालिम दिंदो रहेछ।
तर त्यसले आफ्नै पहलमा विधायक र राज्य कर्मचारीहरुलाई सम्बन्धित विषयमा तालिम दिंदो रहेछ, उनीहरुको क्षमता अभिवृद्धिका ठोस योजनाहरु बनाएर प्रत्येकलाई दक्षता प्रदान गर्ने काम गर्दोरहेछ।
नेपालमा कसैले अथवा कुनै निकायले यो काम गरिदिए कति भलो हुन्थ्यो?
हामी सबैले यो संस्थाको संबन्ध नेपालका जिबिस, गाविस र नगरपालिका महासँघहरुसँग गराउनु पर्छ भन्ने निष्कर्ष निकाल्यौं।
आज दिउंसोको खाना एउटा चाइनिज रेष्टुराँमा खाइयो। प्रतिव्यक्ति १५ डलर पर्यो। खाँदा खाँदै हामीले आफैंसँग गुनासो गर्यौं, “नेपालमा त सय रुपैयाँमा यो भन्दा धेरै राम्रो र सस्तो खाना खान पाइन्थ्यो।” फेरि सबैले सबैलाई सम्झायौं, “यहाँ आएर
नेपालको पैसा सम्भि्कन हुंदैन। पन्ध्र डलर भनेको पन्धै्र रुपिया त हो। त्यसैले यो धेरै सस्तो हो। त्यसैले मनलाई सम्झाउँ – पन्ध्र रुपियाँमा हामीले नेपालमा पचास रुपैयाँ पर्ने राम्रो चिनिया खाना खायौं।”
“अमेरिकामा चिनिया खाना खानपाएकोमा गर्व किन गर्नु पर्यो र? नेपालमा पनि पाइहालिन्छ नि यो,” हामी सबै खाँदा खाँदै हाँस्यौं। हाम्रा सम्पर्क अधिकृतहरु छक्क परे।
अमेरिका, काठमाण्डौमा भनिए भन्दा फरक छ। खुलापन, शायद उनीहरुका बीचमा होला – तर विदेशीहरुको संसर्गमा खुलापन हुंदैन। हुनपनि प्रशंशा, मानविय स्वभाव हो र जीवित मान्छे यसबाट पृथक रहनै सक्दैन। त्यसैले यहाँ पनि तपाईंले, ‘अहो, तपाईंको काम
कति राम्रो, सुन्दर अत्यन्तै सुन्दर, तपाईंका कुरा सुनेर मैले धेरै सिकें,’ जस्ता शव्दहरु बोलिदिनु भयो भने उनीहरु दङ्ग पर्दा रहेछन्।
आजदेखि मैले यस्तो भाषा बोल्न सिकेको छु। उनीहरु पनि साह्रै खुशी भए। काठमाण्डौ गएर हर्कलाई म भन्नेछु, “हर्कजी, यो कार्यक्रममा जानेहरुलाई सबैखाले प्रश्न सोध्न प्रेरित नगर्नुस्। सुन्दा राम्रा लाग्ने, प्रशंसा गरेको सुनिने जस्ता प्रश्नहरु सोध्न मात्रै प्रेरित गर्नुस्। नमिठो केही लाग्यो भने बरु यहीं आएर हामीलाई सुनाउनु होला भन्नुस्। मान्छेलाई अनौपचारिक हुन होइन, औपचारिक हुन सल्लाह दिनुस र भ्रमणलाई सुखद बनाउन सहयोग गर्नुस्।”
हेरौं, हर्कले कसरी बुझ्नु हुन्छ! तर मैले चाहिं आजका मितिदेखि तपाईंले असाध्यै राम्रो कुरा गर्नुभयो, साह्रै खुशी लाग्यो, हामी पनि कोशिश गर्छौं बाहेक अरु केही नबोल्ने निर्णय गरेको छु। त्यसले मेरो अमेरिका बसाइलाई आनन्दमय तुल्याउने छ र हाम्रा
आतिथेयहरुको मन पनि प्रफुल्ल हुनेछ।
आज फर्किने टिकट मिलाउदा पनि हैरान भैयो। बेकारको हैरान हो यो। काठमाण्डौमा ट्राभल एजेण्टले – सबैको टिकट ओपन छ, अमेरिकामै गएर मिलाउनु होला भनेको रहेछ। मलाई पनि भनेको त थियो, तर मेरो मिलाउनु थिएन। जति बस्नु छ, त्यो नै मेरा
लागि पहाड हुन थालिसकेको थियो। तर अरु केही साथीहरु यहाँ दुइ चार दिन बस्न चाहनु हुन्थ्यो। डम्बर लस एंजल्समा दिदीसँग केही दिन बिताउन चाहनु हुन्थ्यो, बिनय मिनियापोलिसमा छोरासँग केही दिन बस्न चाहनु हुन्थ्यो – बिचरा उहाँहरुको मनै भरङ्ग भयो।
काठमाण्डौमा भनिए जति टिकट मिलाउन सजिलो भएन। नर्थवेस्टको कर्मचारीले त विनयजीलाई सिटै छैन भनिदियो। डम्बरलाई पनि अर्को रुट गर्ने हो भने थप पैसा लाग्छ भनिदियो। अर्जुन बाठो मान्छे, सबैकुरो काठमाण्डौमै मिलाएर आउनु भएको रहेछ। फर्किंदा पनि उहाँको रुट हङ्गकङ्गको रहेछ। म, बलायर, विद्या, सुशिल चार जनाले अतिरिक्त बस्नु थिएन। हाम्रो टिकट सजिलै मिल्यो। विशेष गरेर दुइ जनालाई अलिक गाह्रो भयो।
विनयजीलाई हामीले सल्लाह दियौं, “नेब्रास्का मिनियापोलिसको नजिकै पर्छ, तपाईं नेब्रास्काबाट एटलान्टा नजानुस्। छोरालाई नेब्रास्का बोलाउनुस् र मिनियापोलिस जानुस्, चार दिन त्यहीं बिताउनुस् र बीस तारिखका दिन त्यहींबाट जहाज चढ्नुस्, जहाजमा भेट
भैहाल्छ।” उहाँ अत्यन्तै खिन्न हुनुहुन्छ , तर त्यसै गर्नुपर्ला भन्ने मन बनाउनु भएको छ।
नेपालीको बेहोराले मन भाँचियो
कोठामा आउदा नेपाली स्टुडेण्ट अर्गनाइजेसनका अध्यक्ष होमराजले भेटघाटको कार्यक्रम बनाउन समाचार छोड्नु भएको पाएँ। सम्भव देखिन। पहिलो त हामीसँग समय नै छैन। जसको पाहुना भएर आइएको छ, उनीहरुसँग पहिलेदेखि नै तय गरिएको कार्यक्रमलाई बिर्सन र पन्छाउन मिलेन। त्यसबाहेक भेटिएका नेपालीहरुको बेहोराले पनि मेरो मन भाँचेको छ। यहाँ वासिंगटनमा बसेको छ, कमाएको र खाएको छ अनि नेपालको बारेमा नचाहिंदो कचरपचर गरेको छ। जे गरेका छन् नेपालीले नेपालमा, त्यसको फल उनीहरुले बेहोरिरहेका छन्। त्यहाँ बेहोर्नुपर्छ भन्ने डरले अमेरिका भासिएका मानिसले बेकारमा किन पचास खालको टिप्पणी गर्नु हँ? फर्किएर नेपाल जाने, त्यहाँको ढुङ्गा माटोसँग खुरी खेल्ने पनि होइन, यहाँको गाडीमा सुइंकिएर अर्थ न बर्थका टिप्पणी गर्या छ, नेतालाई गाली गर्या छ, स्वयम् नेपाललाई गाली गर्या छ, पार्टीलाई गाली गर्या छ। के अर्थ हुन्छ यो गालीको? के प्रतिफल दिन्छ यो विरोधले? त्यसैले मैले नेपालीहरुसँग भेट्दा एउटा रेडिमेड वाक्य बोल्ने निर्णय गरेको छु, “ठीकै छ, तपाईंहरुको गाली सुनियो। हामीले अब केही गर्न सकेनौं र तपाईंहरुसँग गर्न सक्ने दृष्टिकोण छ भने आउनोस्, म तपाईंका लागि सबैथोक छोडिदिन तयार छु। तपाईंले मेरो पार्टीको नेता पद पाउनु हुनेछ, मेरो संसदीय निर्वाचन क्षेत्र पनि पाउनु हुनेछ। अरु जे चाहिन्छ त्यही पाउनु हुनेछ। यसो गर्ने हिम्मत छैन भने थाहा पाउनुस्, तपाईं अमेरिकामा बस्नु भएको छ र अमेरिकामै तपाईंले आफ्नो ठाउँ बनाउनु पर्नेछ। नेपालकाहरुलाई गाली गरेर समय नगाल्नोस्, अमेरिकामा आफूलाई केही बनाउन सक्नेगरी संघर्ष गर्न थाल्नुस्।”
एउटा कुरा मैले अस्तिकै दिनदेखि ख्याल गरेको थिएँ – अरुले पनि गर्नुभएको रहेछ। ढोका उघार्ने, कोठा सफा गर्ने चोकिदारी गर्ने जस्ता कामहरुमा आधारभूत रुपमा कालाहरु नै रहेछन्। प्रजातन्त्र त यहाँ चर्को होला, तर भेदभावको पर्खाल पनि चिताइनसक्नुको अग्लो रहेछ। यस्तो हालतमा अमेरिका बसेका नेपालीहरुले कहिले ठाउँ बनाउलान्? कहिले अल्पसंख्यकका रुपमा आफ्नो अधिकार स्थापित गर्लान्। विचराहरु! ग्रिनकार्डमा गर्व गर्ने नेपालीहरु नागरिक नभै आफ्नो इहलिला समाप्त गर्दा हुन् र एकदिन शायद अमेरिकाभित्र नेपाली हुनुको अस्तित्व समाप्त हुंदो हो।
नेपालीको कुरा गर्दा राजेन्द्र ओलीको नाम पनि उठाउनु पर्ने भएको छ। अरुणले हिंड्ने बेलामा ओलीको ठेगाना र फोन नंबर दिंदै भन्नुभएको थियो, “उहाँले सबै मिलाउनु हुनेछ।” अरुणको कुराले आश पनि अलिक बढी नै गरियो कि! तर साथी त साह्रै लापरबाह हुनुहुंदो रहेछ। उहाँले त वास्तै गर्नुभएन। अरु अरु नेपालीहरुले खोजी खोजी फोन गरेका छन्, तर उहाँ त मतलबै राख्नु हुन्न। बेकारमा केही सहयोग होला कि भनी आश गरिएछ। अमेरिकामा आफ्नै व्यस्ततामा हराएको नेपाली भनेर चित्त बुझाउने निर्णय गरेको छु। तर अरुणलाई भन्नुपर्ने हुन्छ – अरु नेपालीलाई यसरी कुनै व्यक्तिको भरोसायोग्य नाम भनेर नदिनु हेाला। दुःख हुन्छ।
एमालेको नामै काटियो
मैले आफूलाई अहिलेसम्म कम्युनिस्ट पार्टीको नेता भनेर परिचय दिएको छैन। सबैलाई भन्ने गरेको छु – म एउटा लेखक हुं, अहिले संसद सदस्य पनि भैदिएको छु। त्यसपछि प्रायः रबर्टले थप्ने गर्छ – उ मेन अपोजिसन पार्टीको केन्द्रीय सदस्य हो।
रबर्टले जे भने पनि मैले आफ्नो परिचयलाई लेखकमा खुम्च्याउनुको एउटा कारण छ। पहिलो त मेरा लागि यही सत्य हो।
पार्टीको दायित्व मेरो कर्तव्य हो र मेरो परिचय एउटा लेखककै हो। सँगसँगै अर्काे एउटा कारण पनि छ र यतिबेलाका लागि त्यही गम्भिर छ। काठमा(ण्डौमा मैले आफ्नो जीवनी बुझाउँदा आफू नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (एमाले को स्थायी कमिटीको सदस्य भएको, आफू तीस वर्षदेखि कम्युनिस्ट पार्टीमा काम गर्दै आएको कुरालाई बुझिने गरी प्रस्तुत गरेको थिएँ। यहाँ आएपछि सबैलाई बाँडिएको आफ्नो बायोडाटा मैले पनि पाएँ। त्यो यस्तो रहेछ।
नामः प्रदिप नेपाल, सदस्य – प्रतिनिधि सभा, काठमाण्डौ नेपाल।
नागरिकताः नेपाली।
हालको पदः विपक्षी दलको केन्द्रीय कमिटीको सदस्य।
पुराना पदहरुः राष्ट्रिय सभा सदस्य, १९९७–९९
सूचना, संचार तथा जलश्रोत मन्त्री – १९९४ – १९९५
प्रतिपक्षी संसदीय दलको सचिव – १९९१–९४
सचिव, काठमाण्डौ उपत्यका समन्वय कमिटी (प्रतिपक्षी पार्टी – १९८५ –९२
सचिव, लुम्बिनी अंचल कमिटी (प्रतिपक्षी पार्टी – १९८५–९२
सगरमाथा स्वतन्त्र विद्यार्थी युनियनको विद्यार्थी कार्यकर्ता।
पृष्ठभूमि (अर्थात उनीहरुको टिप्पणी) – श्रीमान (मिस्टर) नेपाल १९६९ देखि राजनीतिमा सकृय हुनुहुन्छ। त्यतिबेलादेखि नै उहाँले बहुदलीय प्रजातन्त्रको पक्षमा काम गर्दै आउनु भएको छ। प्रजातन्त्रको पुनःस्थापनापछि उहाँ प्रमुख प्रतिपक्षी दलको राजनीतिक
रणनीति तर्जुमा गर्ने महत्वपूर्ण (कि फिगर) व्यक्ति बन्नुभएको छ।
मैले बुझाएको मेरो वायोडाटा र यहाँ बाँडिएको बायोडाटामा सानोतिनो असन्तुलन भएको भए मलाई उत्तिसारो नमिठो लाग्ने थिएन। तर यहाँ त उल्टो पो छ। अमेरिकी मित्रहरुले जति ठाउँमा प्रतिपक्षी पार्टी भन्ने शव्द उल्लेख गरेका छन्, ती सबै ठाउँमा मैले नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी एकीकृत मार्क्सवादी लेनिनवादी लेखेको थिएँ। नेकपा एमाले भन्ने शव्द समुह किन चटक्क काटियो र त्यहाँ प्रतिपक्षी पार्टी राखियो भनेर बुझ्न मलाई कुनै अप्ठ्यारो परेन। तैपनि मैले आफ्नो सम्पर्क अधिकृतलाई बायोडाटाको नालीबेली सुनाउदै सोधें, “किन पार्टीको नाम काटियो?”
“मिस्टर नेपाल,” उसले मायालु स्वरमा मलाई सम्झायो, “तिम्रो बायोडाटा तल तलसम्म जान्छ। उनीहरुलाई (अर्थात्, हाम्रा आयोजकहरुलाई अप्ठ्यारो परेको हुनसक्छ। कृपया तिमी मलाई यस्तो अप्ठ्यारो प्रश्न नसोध। मलाई लाग्छ – नेपालबाट आउने
कम्युनिस्ट पार्टीका सदस्यहरुको बायोडाटामा सधैं यस्तै लेखिंदै आएको छ।”
“तर यो त अपमान हो,” मलाई टिप्पणी गर्न मन लागेको थियो। मैले गरी हालें।
“आई एम सरी,” उसको भद्रताले बहसलाई समाप्त पारिदियो।
बाहिर अन्धकार छ र यतिबेला मेरो मन भित्र पनि अन्धकार छ। कस्तो पूर्वाग्रह हो यो? छ्या, कस्तो घृणा? कस्तो अविश्वास ? के वास्तविक प्रजातन्त्र भनेको यस्तै हुन्छ? तीस बर्ष जति अघि हुनुपर्छ, मैले एउटा निगर ब्वाई भन्ने अमेरिकी किताब पढेको थिएँ।
कहाँ होला मानव अस्मिताको बलात्कारको ज्युंदो चित्र खिच्ने त्यो किताब? भन ए अमेरिकी मित्र, तिमी कुन प्रजातन्त्रको अभ्यास गरिरहेका छौ? मानव मर्यादाको असम्मानको कि एक्काइसौं शताब्दीको असभ्यताको!
आफ्नो बायोडाटा हेरेपछि मैले आफ्नो कार्ड बाँड्न छोडेको छु। यसो रुची लाग्नेहरुलाई होला भनेर केही नेपाली पोस्टकार्ड, हिमालयका पोस्टरहरु र नेपाली कागजका साना ठूला क्यालेण्डरहरु ल्याएको थिएँ। आज पोस्टकार्ड बाँडे र भोलिदेखि सबैलाई त्यही मात्र
दिने मन बनाएँ। यतिमात्र होइन, फिलाडेल्पि्कयादेखि म आफ्नो परिचय दिंदा यही एउटा सुत्र रट्नेछु – गुड मर्निङ्ग, अथवा इभिनिङ्ग, म प्रदिप हुं। लेखक हुं। एउटा किताब लेख्न तपाईंहरु कहाँ आइपुगेका छु।
मलाई लाग्छ – हाम्रा आतिथेयहरु त्यसपछि असाध्यै खुशी हुनेछन् र उनीहरुले भन्नेछन् – ओ मिस्टर नेपाल ..। भेरी नाइस्।
कत्ति रमाइलो जिन्दगी! तर यो रमाइलो जिन्दगीको दुखाइका पन्ध्र दिनहरु बिताउन मलाई पर्लय हुनेछ। म दिनदिनै मरिरहेको हुनेछु। अहो! कहिले २० तारीखको मध्यान्ह आउला र म अमेरिका छोड्न पाउला? कहिले २२ तारीखको मध्यान्ह आउला र प्यारो
मातृभूमिको छाती चुम्न पाउँला?
हिजो बेलुकी सुशिलजीले चीन र अमेरिकी जीवनको बारेमा तुलनात्मक अध्ययनको अनुभव बताउन भन्नुभएको थियो। म पहिलो दिनदेखि नै यसमा केन्द्रीत भएको छु र ती दुई जीवनको भेद साँघुरिएको देखेर आश्चर्यचकित पनि भएको छु। डेढ महिनाको
बीचमा संसारका यी दुइ ठुला र परस्पर विरोधी मानिएका मुलुकको भ्रमण गर्ने औसर मेरा लागि महत्वपूर्ण सन्दर्भ भयो। मैले दुबै ठाउँका केही शहर घुम्ने, तिनीहरुको आतिथ्य ग्रहण गर्ने, त्यहाँका मानिससँग भेट्ने, उनीहरुको भावना बुझ्ने मौका पाउने भएको छु।
तर यो विषय दैनन्दिनको टिपोटमा समेट्ने विषय होइन। यो त दुई मुलुकको भ्रमण समापनपछिको मैझारो मात्र हुनेछ। म त्यतिबेलै यो विषयलाई उठाउनेछु। हुनसक्छ फर्किदाको हवाइ यात्रामा म यसका बारेमा लेखौं।
अमेरिकामा माग्नेहरु
हिजो बाटोमा घुम्ने मौका पाइयो – एकछिनका लागि। बिहानको कुराकानीपछि खाना खान गइएको थियो अलिक परै। खाना खाएर फर्किंदा आधा घण्टाको यात्रामा मैले दुइजना माग्नेहरु भेटें। एउटा बुढा मान्छे थिएँ। माया लाग्दा। सत्तरी असीको उमेर हुनुपर्छ।
पच्चिस सेण्टका ढ्याकहरु त थिए, एक मनले दिउँ कि जस्तो पनि लाग्यो। तर दिइन। किन? थाहा छैन। दिएको भए हुन्थ्यो।
अर्को माग्ने चाहिं एउटा कालो मान्छे थियो। लामो गिलास समातेर केही बडबडाइरहेको थियो। टाढैबाट मैले उसको अनुहार नियाले र बाटो लागें।
तेश्रो माग्नेलाई मैले डुपोण्ट सर्कलमै भेटें। हामी बेलुका यसो खुट्टा तन्काउन निस्किएका थियौं। एउटा बच्चालाई कोक्रामा सुताएकी त्यो एउटी सुन्दरी केटी थिई। पहिले त मैले थकाइ मार्न पेटीमा बसेकी केटी रहिछे भन्ठानेको थिएँ। –त्यसरी थकाइ मारेर बसेका मान्छे कहाँ कहीं पनि भेटिएका थिए।) तर छेउमा आएपछि म छाँगाबाट खसेजस्तो भएँ। मेले पनि बुझ्ने भाषामा त्यसले भनी, “वन डलर प्लिज।”
एकछिन त मेरै कान उस्तो जस्तो मलाई लाग्यो। मैले आफ्ना पाइलाको गतिलाई घटाएँ। होइन रहेछ। म भन्दा पछिल्तिर आइरहेकी एउटी अधवैंशे स्वास्नीमान्छेतिर हेर्दै उसले फेरि दोहोर्याई, “वन डलर प्लिज।”
नमिठो लाग्यो। त्यति सुन्दरी केटी अनि माग्ने! माग्ने पनि सुन्दरी हुन्छन् र? भन्ने मनोविज्ञान होला। खुद्रा भए दिउँ दिउँ लाग्यो। तर कसरी दिने? एक डलर माग्दैछे। एक डलर भनेको त पचहत्तर रुपियाँ पो हो।
सोच्दा सोच्दै म र मेरो पछि पछि आउने अधवैंशे महिलाले त्यो सुन्दरी माग्नेलाई छोडिसकेका थियौं।
हाम्रो बाटो मोडियो। तर त्यो केटीको सनपाट जस्तो महेंलो कपाल र चिटिक्क मिलेको गोरो अनुहारको ‘वन डलर प्लिज’ ले लामो समयसम्म मलाई घोच्न छोडेन।
मलाई प्रदीप नेपाल को लेख पढदा धेरै नै राम्रो लागी रहेको थियो तर जब कमेन्ट पढन थाले त्यसपछी मेरो दिमाख मा एउटा नया किसिम्को तरङ फैलियो । हुन त प्रदीप सर को यो लेख कारीब १० १२ वर्स पुरानो भएर पनि होला साथिहरुले समयको ख्याल नगरि केबल राजनैतिक रुप मा मात्रै प्रस्तुत भएको हुनु पर्छ तर हरेक कुरलाई राजनितिकारण गर्ने हामी नेपाली को बानी जस्तो सुकै सम्पन्न देसमा पुगे पनि सुधार हुन सकेन । आज यिनै नेताअहरुकै कारण हामी लाखौ नेपाली हरु बिदेशिन बाध्य भएका छौ तर हाम्रो सोच मा परिवर्तन हुन सकेन । उमेर छदा ढुङा मुद्डा गर्दै मा दिन गयो अनि उमेर ढल्के पछी पैसाले पिरल्न थल्यो अनि बिदेशियो । प्रदीप नेपाल लाई यस लेख मार्फत रिस पोखेर केहि हुने वाल छैन । उनि त एउटा प्रती निधी पात्र मात्र हुन । उनि जस्ता धेरै नया प्रदीप हरुको को जन्मा भैसकेको छ तेसैले हामिले यस लेखमा केबल प्रदीप नेपाल लाई लेखको रुप्मा चिन्न सके उनिबाट पनि केहि सकारात्मक कुरा सिक्न सकिन्थ्यो कि ? एदी हामी सबै नेपाली हरु देशलाई उत्तिकै माय गर्छु भने हामिले नेताअ हरुको पछी नलागी काम को पछदी लाग्न सके नेताअहरु आफै पछी हट्छन । जय होस सबैको
प्रदीपजी , मलाई तपाइको चुनैती स्वीकार छ , सक्नुहुन्छ भने आऔनुहोस / तपाई को भन्दा राम्रो र इमान्दार नेता हुन सक्छु / खैर यस्तो चुनौती स्वीकार्ने तपाइको छ्यमता नै छैन / नेताहरु भन्न लाइ जे पनि बाकी नराख्ने तर काम गर्न एक कौडी छैन /
कम्युनिष्टले अमेरिकालाई राम्रो भनेर भन्दिए हुन्थ्यो भनेर सोच्ने हामी पनि उस्तै…. अमेरिकालाई गालि नगरी कम्युनिष्टनै बनिदैन भन्ने थाह छ कि छैन हो..
प्रदीप नेपाल जी,
नेपाली नेतागिरीको खोल ओढेर चिन्न सक्नुहुने छैन अमेरिका लाइ | ब्रम्हाण्ड संसार देख्न अर्जुन जस्ता वीरलाइ त आफ्नो भएको आखाले नसक्ने हुनाले दिव्य दृष्टि चाहियको थियो अब तपाई जस्ता भ्रस्टाचारी नेताले कसरि यति थोरै समय मा सजिलै संग अमेरिकाको साचो पहिचान देख्न सक्नुहुन्छ त?
जानुस पहिला नेपालको नेतागिरी छोडी दिव्य दश हजार बर्ष तपस्या गर्नुस त्यसपछि अर्जुनले झैँ दिव्य दृष्टि पाई पनि हाल्नु हुनेछ कि कसो?
हो भ्रष्टाचार अन्याय अत्याचारमा अमेरिकाका जनताले या नेपालीले नबोले हुन्थ्यो भन्ने लाग्दो हो ठुलो कमिसनको बारेमा नबोले हुन्थ्यो नर्बेजियानको खिम्ती लगानीमा देशै डुबाउने गरु कमिसन खाएको बारेमा नबोले हुन्थ्यो . नेवारी मैथिली भाषा शिक्षा मन्त्रि हुदा छात पारेको बारेमा नबोले हुन्थ्यो क्या गजब छ नेपालका लाटो देशका गाडो तन्नेरी नेताहरु यसरि नबोले हुन्थ्यो के नबोलेर मुख थुन्ने बिचार गरेका छौ . ?
कसले भन्यो अमेरिका लाइ स्वर्ग? राम्ररी नबुझिकनै त्यसै कोहि अमेरिका प्रति ओवर एक्पेक्टेसन गर्छन भने दोष त्यहि व्यक्तिको हो अमेरिका को होइन |
आफु नाच्न जान्दैन आगन टेढो भनेको यहि हो |
हाम्रो देशको गद्दार, भ्रष्टाचारी, अराष्ट्रियतत्व,फटाहा, जालसाजी, किर्ते, रकमी, अनैतिक भनेका नै पढे लेखेको भनाउंदा यी राजनैतिक दल नेता-कार्यकर्ता र उच्चपदस्थ हाकिमहरु हुन् / सुख सुबिधा यिनीहरुको साखा सन्तानहरुलाई मात्र चाहिएको छ / सर्वसाधारण जनतालाई दास बनाई राखेका छन् / यी राजनैतिक दलका केहि पेशा नभएका नेता-कार्यकर्ता र उच्चपदस्थ हाकिमहरुको एक जनाको कमाईले स्वास्नीलाई गरगहनाले धपक्क पारी शहरमा घरजग्गा सम्पति जोडी छोराछोरीहरुलाई महँगो स्कुल कलेजमा राखी राखेका छन् भने १० सौं लाख खर्च गरेरे युरोप अमेरिका पढ्न बस्न पठाउने सबैभन्दा यिनीहरु नै हुन् / हाम्रो देशका प्रधानमन्त्री त कठपुतली भएर भारत र अमेरिकन राजदूतको कर्मचारी भएर बसेका छन् भने यी भारे भुरे नेताहरुको लेख भाषणहरु काइते ढोंग बाहेक केहि होइन / आफुहरु नेता भएर देशमा विकास र कानूनी राजको जग केहि बसाउन नसक्ने अमेरिकाको खिसी गर्ने?
अमेरिकामा मलाई लागेको मुख्य बिशेषता भनेको नै चौबिसै घण्टा तातो चिसो पानी, बिजुली बत्ति, AC, राम्रो बाटोघाटो, जता गए पनि सफा सुग्घर, असाध्य अनुशासित मानिसहरु, शान्ति सुरछ्या,कानूनी राज, पुलिस प्रशासन जनताको सेवा सुबिधा दिन २४ सै घण्टा तत्पर हुन्छन / रकमको अभाब भएमा एक फोनको भरमा १० सौं हजार डलर क्रेडिट कार्ड (ऋण) दिन तयार हुन्छन / डेरामा वस्न मन लागेन भने २-३ लाख डलरको घर तुरुन्त किस्ताबंदिमा तयार हुन्छ / यी सुविधाहरु लिन आफुहरु पनि कर्तब्यवान भएर लाग्नु पर्छ /
प्रदीप जी र अरु नेपाली कमुनिस्ट (माओबादि सहित) हरुलाई:
मसानघाटको सन्नाटा । दनदनी बलीरहेको पहेलो ज्वालामा देखिञ्छ २ वटा मानव आकृति – एक महिला, एक पुरुष । टाढाबाट आउदैछ एउटा छायाँ । मानव र छायाँको भेट हुन्छ ।
छायाँ (साम्यवाद) – ल म त आइपुंगे, तर यहा तिमीहरु २ जना मात्रै बाँकी?
मानव (मार्क्सबादी) – हजुर, समानता नचाहनेहरुलाई मार्दा मार्दै हामी दुइ जना मात्र बाँकि रहेउ । ऊ हेर्नुस, यो बलिरहेको चिता । यो अन्तिम मानिस थियो, जसले समान हुन मानेन ।
साम्यवाद- किन? किन मानेन उ समान हुन? के भन्थ्यो?
मार्क्सवादी- ऊ भन्थ्यो – “सबैलाई समान बनाउने भए तिमीहरुसंग खुकुरी छ, म संग छैन, हामी कसरि समान हुन् सक्छौ, मलाइ पनि एउटा खुकुरी दिने भए अनि बल्ल म समान हुन तयार छु”
साम्यवाद- अनि दिएनौ त त्यसलाई एउटा खुकुरी?
मक्स्बादी- कसरि दिने? २ वटा कारणले दिन मिल्थेन । एउटा कारण – यदि उसलाई हामि खुकुरी दिन्थ्येउ त ऊ हामीलाई नि मार्थ्यो होला । अर्को- हामीसंग एउटा मात्र खुकुरी थियो, उसलाई दिन नपुग्ने नै भयो ।
साम्यवाद- हरे, अर्धज्ञानीहरु, परम मुर्खहरु ! तिमि बुझ्नसुझकाहरुले त मान्छे मारेर पृथ्वी नै रित्याउने भयौ । मार्क्सले त एउटा यस्तो संसारको कल्पना गरेका थिए जहा यति धेरै, यति धेरै उत्पादन हुनेछ कि जसले जे चाह्यो पाउनेछ । अनि मात्र सबैलाई समान बनाउन मिल्नेछ । हेर, त्यो मान्छेले एउटा खुकुरी माग्यो तर तिमीले उसलाई दिन सकेनौ किनभने खुकुरी को उत्पादन यति धेरै छैन कि सबैलाई पुगोस ।
मार्क्सवादी- अब के गर्ने त?
साम्यवाद- तिमीहरु सन्जोगले एक महिला र एक पुरुष बाँकी भएछौ । अब तिमीहरु दुवै मिलि जतिसक्दो सन्तान पैदा गर्ने, ति सन्तान ले पनि जतिसक्दो सन्तान पैदा गर्नेछन र आउदो ३०-४० हजार वर्षमा फेरी संसार मानिसहरुले हराभरा होला । प्रकृतिले उनीहरुलाइ असमान बनउने छिन, अनि फेरी हामि आइ समान बनाउला ।
प्रदिपजी ! शिव भगवानले सतिको लाश बोकेर हिंडे जस्तो मरिसकेको सिनो – मार्क्सबाद काँधमा बोकेर सोझा नेपाली ठग्न पहिले सजिलो थियो, अब दिन प्रति दिन गारो हुँदै जानेछ ।
यी माथिका टिप्पणी प्रदीप नेपालसमक्ष पुर्याउन सहयोग गर्ने कुनै पाठक भए म उसको नाममा चाहबेल गणेश स्थानमा एक किलो लड्डू चढाउँथे प्रभू!!!
येस्ता दुइ कौडी का खाते नेता लाई मुख्य अथिति बनाउने, उद्घाटन गर्न बोलाउने, वोरी परि झुम्मिने अलि अलि पढेका बुदवान भनाउदा मानिश हरु त्यो नेता भन्दा खतरनाक हुन्छन /
नेपाल का नेता लाई तेस्तो नेता इनिहरुले नै बनाएका हुन्/
दोष हामी नेपाली को मानसिकता मा छ /
स्याउ को बोट मा सुन्तला फल्छ? डाका हरु ले आफ्नो सरदार कुनै महात्मा ज्ञानी लाई छान्छ?
आजै बाट तेस्ता फटाहा नेता लाई बहिस्कार गरौ , ignore गरौ सबै मिलेर, उनीहरुले थाहा पाउने गरि घृणा को दृस्टी ले हेरुम ../
कुनै लेखक प्रदिपको लेख हुँदो हो त यति धेरै नकारात्मक टिप्पणी हुन्न थ्यो कि? तर नेता प्रदिप पो पर्नु भो… नेपाली राजनीति र नेता गण प्रति जनता को सोच यिनै प्रतिक्रिया बाट थाहा हुन्छ… तर नेताहरु चेत्ने कैले हो कुन्नि?
प्रदिप सर लै बडो सकारात्मक कुराको चर्चा गर्न मन लगेछ तर सुरुदेखि अन्त्य सम्म सकारात्मक सोच कतै देखिन मैले त | तपाई को कुतर्क हरु संकलन गर्दा ….
१) अमेरिकामा सास कुन प्वाल बाटलिने पनि कानु छ |………….. हो त नेपाल मा जस्तो हुनुपर्ने नि मान्छे मर्दा पनि पार्टीको सदस्य भयपछि सिधै रातो कार्पेट कि कसो ?
२) नेपालमा १०० रुपैंया मा खान पाइन्छ | तर १०० रुपैया कमाउन सर्बसाधारण ले कति काम गर्न पर्छ तो पनि बताउन भुल्नु भयो नि ( हुन त किन बताउनु नि आफुलाई गफचुतेकै भर मा खान मिल्छ कि कसो ?)……….. तर अमेरिका वा अनन्य मुलुक मा १ घण्टा काम गर्दा एकछाक टरछ हजुर अमेरिकाको डलर लै नेपाली मा कन्भर्ट गर्दा आम्दानी पनि कन्भर्ट गर्ने कि ?
३) अमेरिका मा माग्ने हरु पनि छन् | …………… सर अमेरिका मा माग्ने हरु पैसा नहुनी हरु हुन् | तो संसारको जुनकुनै राष्ट्र मा पनि छन तर नेपाल मा जस्तो पैसा नहुने (जनता) ले हजुर जस्तो पैसावाल लै भिख (चन्दा) दिनु पर्दैन |
४)हजुर लै कम्युनिस्ट भनेनन् रे ? आचम्म लग्यो …….. तपाईंहरु कम्युनिस्ट हो र ? ( व्यक्तिगत सम्पति कति थुपार्नु भयो ?… जनता त तपाईं कम्युनिस्ट भनौदा नेता को जीवन स्तर दज्नु त ? सायद उत्तर मिल्छ होला )
५)नेपाली बेहोराले मनै भाँचियो | नेपाल र नेतालाई गाली नगर्नु नेपाल आउनु मेरो निर्वाचन क्षेत्र नै दिन्छु | …………. मजाक पनि अलि कम गर्नुन भन्या | बिदेशमा राजनीति लक्ष्य प्राप्ति को लागि हुन्छ र राजनीति सेवामुलक हुन्छ | राजनीति गरेर जीविका गर्नेहरु नगन्य हुन्छन | फल स्वरुप नयाँ पालो पाउँछन | हजुर हाम्रो तितो सत्य राजनीति पेसा हो | पैसो कमाउने बाटो तेसै न तपाई छोड्नु हुन्छ न अर्को | नत्र राजनीति बाहेक हजुर कर चढेर हिड्ने गरि कुन मध्यम बाट पैसो कमौनुहुन्छ ? सकारात्मक सोच मुलक लेखमा यस्ता कुराहरु पनि भैदिय राम्रो हुनी थियो | छोटो जानकारीको लागि अमेरिकामा नेताहरुको आम्दानीको श्रोत खोज्नु भय राम्रो हुनिथियो |
नेता नेपाल ज्यु ! तपाइको लेख नराम्रो छैन र म मा त्यो judgement गर्ने हैसियत पनि छैन. तर तपैहरुले देशलाई एस्तो बनाइदिनु भयो र हामी आज तपाइको भाषामा पलायन हुन पुगेउ . तर हामीलाई अफसोस छैन. जुन देशमा मा जन्मिए त्यहाँ मेरा कोइ भएनन्. एउटा सुब्बाको जागिरको लागि तपैजस्ता नेटको बरदान प्राप्त हुन सकेन . तर मा अहिले ऑस्ट्र्लिया मा छु, कुनैपनि जागिरको लागि मलाई तपाई वा अरु कुनैको दाष बन्नु पर्दैन. यसको अर्थ सबै australian मेरा आफ्ना भएका छन् .तपैले दिएको सुझाब ठिक छ.. म अब तपाइको वा कुनै अरु नेपाली पार्टीको बारेमा सुझाब दिने तथा आलोचना गर्ने अबस्थामा छैन. म पहिचाहन सहितको सम्मानजनक australian नागरिक हो..तर जब म तपाइको देशमा थिए कहाँ थियो मेरो पहिचान? मलाई नागरिकता झिक्न जादा पनि काँग्रेस या एमाले बन्नु पर्थ्यो. कहाँ थिए म नेपाली? तपैहरुले नेपाली बनेर बाच्न कसलाई दिनु भएको छ र? म अहिले कुनै राजनीतिक लेबल बिना गर्ब क साथ् बाच्न सक्छु. के तपाई मलाई तपाइको देशमा त्यो कुराको प्रत्याभूति दिन सक्नु हुन्छा?
कामरेड तपाई साहित्यकार हो कुरा धेरै जान्नु भएको छ… तर कुरा;ले देश बन्दैन …तपैले पहिचान को कुरा उठाउनु भएको छ… तपाइको देशमा के एकले अर्काको अस्तित्व स्वीकार गर्ने बाताबरण छ? हेर्नुस म त अल्प संख्याक नेपाली … येहाँ आएको ५ year भयो म सरकारी department मा काम गर्छु…. त्यो job पाउन मैले कुनै नेताको गुलामी गर्नु पर्दैन …..तपाई आफै भन्नुस यो भन्दा सम्मान जनक जिबन कहाँ हुन्छा? नेता ज्यु मलाई थाहा छ ” तपैहरु सुध्रनु हुन्न …. विदेश बस्ने को remiittance मात्रै मिथी हुन्छा criticise तितो हुन्छा … के भनौ एउटा सुभचिन्तक को नाताले नेपालको जय होस्
मित्रहरु,नेपालमा रामो भिजन भएको नेता र कर्मचारी नै छैन र जन्मिदैन पनि कारण त्यहाँको प्रत्येक बुद्दिजिवि,बिद्द्वान बर्गहरुको शरीरमा जन्मदै गर्भमा हुँदै प्रत्येक नशा नशामा भ्रष्टचारको रगतले सिंचेको छ / कर्मचारीहरु देशको सेवक होइन गोब्रे किरा हुन्,यी सब नाम मात्रको एमाले,कांग्रेस,माओबादि,हुन् तर सब अन्धा हुन् /यिनीहरुले बिदेशी दात्रि राष्ट्रहरुले दिएको डलर मात्र होइन पायो भने ति डलर दिने र नेपाली जनताको चर्पीको दिशा समेत खान बाँकी राख्दैन/
देशको गति हेरे बुझी हाल्नु हुन्छ्नी किन धेरै लेखि राखूँ/
प्रदिप नेपालजीको यो लेख त सिधै हाम्रो “शसांक दाजुलाई” व्यक्तिगत रूपमा लेख्न नमिलेर माइसंसार मार्फत हुर्मत फेरेको जस्तो लाग्यो… किन देशको बारेमा चिन्तन गर्न बिदेशमा बसेर मिल्दैन ? आखिर देश भनेको जमिनको टुक्रो र त्यसमा टेकुन्जेल मात्र हो र ?
प्रदिपजी, नकारात्मक अभिप्रायले लेखेको लेखले कसरि सकारात्मक बिम्ब छोड्छ र ?!
अमेरिकाको कानूनी राज, स्वतन्त्रता, मानव अधिकार, सुरक्षित समाज र गुणस्तरीय जीवन पद्धतिको बारेमा पनि अलिकति अक्षर चुहाउनु भएको भए तुलनात्मक अध्ययन हुन्थ्यो कि ??
I cant understand why people are going nuts about Pradeep’s article that was written some 12 years ago when he visited US. In 2001,GOOGLING was not famous enough or probably internet was not easy enough to navigate to learn every bids of USA. I seriously never understood even the early history of NEW WORLD until I saw a documentary, though learned. The section is not that worst unless you are obvious Nepali staying in USA for the country has not helped you to prosper. If you try to understand the authors situation, time, and his naive observation/presentation there is nothing wrong.
प्रेदिप नेपालको लागि खुसि को कुरा हो तपाइँ हरु जस्ता २/४ जनाले सहानुभूति देखाउनु भएकोमा / तर तलका कमेन्टहरु पढेपछि थाहा हुन्छ उ कति लोकप्रिय छ भनेर /
स्वोर्ग जस्तो अमेरिका भनेका पहिले गएर बसेका युरोपियनले हुन्. युरोपमा जर्जर अवस्ता भएको बेला पत्ता लागेको नयाँ हरा भरा, मानबले न छोएकोको (युरोपियनको नजरमा) अनन्त अम्रिका महादेश जहाँ अनेक थरिका चार, माछा, सजिलै मर्न मिल्ने जन्तु र आकर्सक प्राकृतिक बनोट थियो. त्यस पछि स्वोर्गमा धेरै रगत बगेको छ र स्वोर्गले धेरै रगत बगाएको छ. अम्रिकाको निरन्तर प्रगतिको कामना र अम्रिकाबाट सिक्नु पर्ने अनगन्ती कुरा सिकौं भन्ने सुझाब सबैलाइ.
प्रदिप नेपाल ले यो लेख लेखेपछि त बधाई र Like को घुइचो नै लाग्छ भन्ठान्या थिए होलान तर बिचार लाई के थाहा उनि भन्दा बढी बुझ्ने र राम्रा लेख्ने नेपाली हरु अमेरिका मा पनि छन् र नेपालमा पनि छन् भनेर !!! कानुन शब्द सुन्दा सुन्दा दिक्क लागेछ उनलाई, किन नलागोस त नेपाल बाट कानुन शब्द नै ” उन्मुलन” गर्ने भूमिका खेल्नमा उनि जस्तै नेता को हात छ नि त !!!! १०० रुपियामा नेपालमा धेरै नै राम्रो खान खान पाइन्छ रे , नेपालको कुन ठाउमा हो प्रदिप जी ? बरु नेपालमा त हामी ले सित्तैमा खान पाउछौ भनेर लेख्नुस न तेत्रो डन को कुटुम्बलाई के को पैसा तिर्नु पर्यो र !!! म लण्डन बाट नेपाल घुम्न जादा नेपालको बजार भाउ देखेर आत्तिन्छु, नेपालमा कति महगी छ त्यो कुरा तपाई जस्ता नेता लाई हैन जनता लाई थाहा छ !!!! आखिर मान्छेले आफ्नो संस्कार देखाई हाल्छ भनेको येही नै हो, चक्रे मिलन को “भिनाजु” परे नि त !!!!!! जबर्जस्ति नगरौ अलि, सहि कुरा पनि लेख्ने बनि बसालौ, अमेरिकाको बारेमा एउटा पनि राम्रा कुरा फेला नपार्ने येस्ता विद्वान ले नेपालको बारेमा लेख्नु पर्यो भने के लेख्लान येही माइसंसार म पढ्न पाउँ !!!!!
जसले पनि यो लेख पढेर आफ्नो आफ्नो कमेन्ट गर्नु भयको रहेछ ,मलाई पनि के हि कुरा राख्न मन लागेको ले लेखेको हु गल्ति हुन सक्छ सचायेर बुझिदिनुहोला |म एक स्वोतत्न्त्र नेपालि नागरिक हु,म पनि हाल बिदेसमा छु ,हो नेपाल का उनान्सय प्रतिसत नेता खराब छन् मा तेस्लाई स्वीकार्छु ,यो लेख पढ्दा हामीले क बुझ्न जरुरि हुन्छ भने लेखक नेता हो भन्ने कुरा बिर्सेर कुनै यौटा साहित्यकार ले लेखेको हो भन्ने सम्झेर यो लेख पढ्ने हो भने साएद माथि का कमेन्ट हरु ठिक नहोलान कि|,
आजको परिबेशमा नेतालै जति गाली गरेपनि कम नै हुन्छ तर कुरो ११ बर्ष अगाडीको हो भन्ने पनि बुझौं…..जति खेर नेपाल सान्चैनै फरक स्थितिमा थियो…..एमाले पनि राम्रै थियो…..नेपालमा अब चैं के हि हुन्छ भन्ने अवस्था मा थियो……नेताले लेखेको भएर अहिलेको परिबेस मा नराम्रो लागे पनि यथार्थ यस्तै यस्तै हो…….विदेशमा बस्ने हामीले नेता र नेपाललै गालि गर्ने बाहेक खासै केहि गर्न सकेका छैनौं…….अरु जहाँ जे फलाके पनि…..प्रदिप नेपालले राखेको एउटा प्रश्न सान्चैनै गम्भीर छ….के छ त हामिसंग नेपाल लाई सुन्दर बनाउने उपाए??? नायक फिल्म हेरेर सिकेको बाहेक….तत्काल तपाईं हाम्रो हातमा देशलाई हाक्ने जिम्मा आए के गर्न सक्छौं हामीले??? आखिर कति दिन अरुलाई गालि गर्ने…..देश त हाम्रो पनि हो नि…होइनर ?? नेताको प्यावो त होइन नि……नेतालाई चढाउने र झार्ने त सँधै जनता कै हातमा हो नि……ढिलो चांडो मात्र हो…….बिदेशिएर….दुख जेलो गरेर जीवन काट्दाको पिडा त छँदै छ….त्यो पिडा कसलाई सुनाउने….कस्ले बुझ्ने र…..तर भोलि के गर्ने त देश फर्किएर??
केही केही कुरा चै मलाई पनि अनौठो लाग्छ हौ, अमेरिका कम्युनिस्ट लाई मन पराउदैन, नेपाल कै माओवादी लाई पनि आन्तङ्ककारी को सुची मा राखेको भर्खर मात्र हो त्यो सुची बाट हटाएको पनि, प्रचन्डे पुत्र प्रकासे ले ५ बर्ष को अमेरिकि भिशा त्यो पनि १ बर्ष अगाडि जतिबेला माओवादी अमेरिकाको आतङ्क बादी सुची मै थियो, कसरी पायो?? न त प्रकाशे को गतिलो पढाई छ, न त बौदिक मान्छे हो, न त श्रम गरी खान सक्ने मान्छे हो, यो भिसा दिने कानुनी योग्यता चै के रहेछ अमेरिका मा????.
मेरो विचार मा कसैले थोरै समय को लागि आएर घुमेर अमेरिका को बर्णन गर्नु भनेको अन्धा ले हात्ती छामेर हाती कस्तो हुन्छा भनेर बयान गर्नु सरह हो. सुड़ छाम्ने ले हाती लामो पाइप जस्तो हुन्छा भन्छ रे, पेट छाम्ने ले नान्ग्लो जस्तो हुन्छा भन्छ रे..
एकदम सहि कुरा. यो लेख बाट त्यो छर्लंग हुन्छा.
प्रदिप नेपाल लाई के थाहा, देश को माया लाई भूगोल ले रोक्न सक्दैन भनेर..
प्रदिप नेपाल को विचार मा हामी सबै नेपाली हरु ले सबै नेताहरु राम्रा छन्, घुस खाएका छैनन्, धेरै बिकाश गरेका छन् , उनीहरु महान हुन्, राम्रो संबिधान दिदैछन, परिवार बाद गर्दैनन्, पार्टी मा गुन्डाराज छैन, पार्टीका(एमाले का) मान्छे हरु सबै इमान्दार छन् भन्नु पर्ने भयो |
प्रदिप ज्यु:
एक पक्षीय पटट्यार लाग्दो लेख/ यस्तो लेख नेताको खोल ओढेका मान्छेले लेख्न पटक्कै सुहाउदैन/ तपाइले जे भने पनि हामी नेपालीहरुले प्रदिप नेपाललाई लेखक भन्दा एउटा सामाजिक अगुवा र नेताको हैसियतले बढी चिन्छौं/
Legal Framework देशको सबैभन्दा महत्वपुर्ण जग हो जसमा बसेर देश विकासका निर्णयहरु लिइन्छ/ अहिले तपाइले भन्ने गरेको rule of law पनि तेसैमा आधारित हुन्छ भनेर हामीले तपाइलाई सिकाउन नपर्ला/ किनभने हामी विदेशिनु भन्दा धेरै वर्ष अगाडी तपाई र तपाई जस्तै नेताहरुलाई यीनै कुरा सिकाउन पटक पटक विदेश पठाएकै हो/ हामीलाई rule of law ले देश विकासमा येति धेरै फरक पार्छ भन्ने कुरा त्यति बेला थाहा थिएन/ तपाई जस्ता नेताहरुले बुझ्नु पर्ने हो यी कुरा/ तर तपाइको लेख पढ्दा तपाइले अझै बुझे जस्तो लागिराखेको छैन/ बरु अस्ति विदेसिएका हामीले अलि धेरै बुझेको भान परिराखेको छ/ हुन त तपाइलाई नेता हु भन्न लाज लागेर लेखक हु भनेको होला, हामी तपाइको बाध्यता बुझ्छौ/ तर के गर्नु? अब तपाइको लेख्ने कुरा पनि सकिए जस्तो छ, आफन्त र आफ्नै बेइज्यत छताछुल्ल पारिसक्नुभो, अब उठाउन मिल्दैन/ अब लेख्ने लेखमा अलि स्तरीयताको आशा गर्दछु/
वनको चरीलाई वनै रमाइलो भने झैँ – मनपरी तन्त्र, जंगली तन्त्र को ठाउँबाट आउने प्रदिपलाइ के पच्थियो विकसित मुलुकको कुरो – केहि सिकेर जालन भनेको त उल्टै गाली, उपेछ्यको पुस्तकै पो निकलेछन – कहिले नहोला जस्तो छ नेपाल देश – नेताको फुइनै येस्तो छ –
सारा ब्रम्हाण्ड घुमे पनि उस्तै हो हाम्रा नेताहरु कुकुरको पुछार जस्तो – पुछारै काटे मात्रै हो
प्रदिप जी को लेख पड्दा केहि कुरा हरु चै अचम्मै लग्यो / काले हरु को काम को बारेमा तपाई ले के भुझ्नु पर्यो भने स्कूल नगए काले न गोरे येस्तै हुन्छ सबैलाई /
तपाई जस्ता मान्छे लाइ कानुन कडा भएको मा चिन्ता लग्नु त स्वोभाबिक नै भयो किन भने कानुन मान्ने बनि नै कहाँ छ र हाम्रो / त्यो त गरिब निमुखा हरु का लागि मात्र पो हो / सकेसम्म कानुन नै न बनाउने, बनि हाले नमान्ने /
जहाँ सम्म भिक माग्ने कुरा छ अमेरिका मा भिक माग्नु पर्ने मान्छे संसार को कुनै कुना मा गए पनि स्वाबलम्बी हुन सक्दैन / तर तपाई हरु जस्तो बिदेशी सामु अनुदान रीन का लागि लम्पसार पर्ने नेता हरु लाइ आफु ले भिक मागेको देखिन्न / राम्री केटि देख्दा को अनुभव चैं राम्रै भए जस्तो छ / तर भिक राज्य ले मागे वा राम्री भिकारी केटि ले मागे भिक नै हो / त्यो तेती सुन्दर हुदैन / मातृभूमि को कति माया छ भनेर तपाई/ तपाई को पार्टी ले लेखि राख्नु पर्छ जस्तो लाग्दैन त्यो त सर्वबिदितै छ /
अन्त मा हामी नेपाली भएका नाता ले नेपाल मा पनि राम्रो होस् भन्ने सदिक्चा राख्दा के बिग्रन्छ ? तपाई हरुले बिगार्द पनि राम्रो कसरी भन्ने खै / हामी त तपाई का कार्यकर्ता परियॆन /
राज जी, तपाइले मेरो मन को कुरा लेखिदिनु भएछ.. धन्यबाद !
एउटा तै बिसेकको नेताले अफ्नो diary मा लेखेको प्रस्ट विचारको किन यस्तो आलोचना. कटुलाग्यो. सत्य त त्यहि हो. अम्रिकामा नि होलान् सुकिला मुकिला नेपाली तर गरिब गुरुवा मनग्गे छन्.
मलाई त चित्त बुझ्यो है प्रदिप नेपाल को यो लेख | येत्ति धेरै “मन परेन” देख्दा चाही अचम्म लाग्यो|
अलिक फरक सोच रैछ जस्तो छ मेरो चाही 😀 |
बिचार आफ्नो हो, जस्तो हुन पनि पाउछ, मेरो विचार मा|
राम्रो लाग्यो . नेपाल जी नेपाल को नेता अनि लेखकचै हो भने बिदेशी एका नेपालीको पिडा मा रमाइलो मान्ने धन्य नेताजी तिम्ले गर्नू पर्थ्यो बिदेशमा आको बेला मा नेपाली को समस्या बुझेर तेस्का समाधान गर्न रणनीति तयार्गारी सबैलैई जुटाई अघि लगाउन प्रयाश गरेको भए राम्रो हुने थ्यो अनि साँची नेता नै हुन्थोउ . क गर्नु तिम्ले पनि जनता को सोषण गर्ने बानि लागेछ ,आफ्नै दुनो सोझ्याऔन कै हतार भो लहलहै मा नेता भैदिए पछि नेपाल को के लाग्छ.
बिचरा संजय थापा उर्फ महामहिम नेता प्रदिप नेपाल….!!
कानुन अनुसार चलेको सामाजिक जीवन देखेर अमेरिका संग डर र त्रास दुवै लाग्ने नै भयो नि तिमीलाई | नेपाल पनि यस्तै कानुन अनुसार चल्ने भए वा तिमी अमेरिकामा रहेर नेपालमा जस्तै हर्कत देखाएको भए यति बेला तिम्रो वास जेलको छिंडीमा हुने थियो( के हर्कत भनौला फेरि! कान्ति अस्पतालको पछाडी सुकुम्बासी टोलको रातो बिल्डिंग, डल्लुको अर्को निवास, tele communication , आदि आदि| भूमिगत जीवनबाट भोटो र जाङ्गे टकटकाउदै निस्केको चार बर्षमा तेत्रो प्रगति !!!!!!)
प्रदिप नेपालले अमेरिकाबारे गर्नु भएको गन्थन मैले पढदा पढ्दै बिचैमा हाफे| सरकारी भ्रमणताका सरकारी मानिसहरुसित गरिएका झारा टराइ गन्थन र अमेरिकाबारे गरीएको सतही विश्लेषण पठनीय लागेन| बिदेशिएका नेपालीको मनमा देश दुख्दा उहाँ भन्नुहुन्छ: लाहुरिएका तिमीहरुले देशप्रति चासो राख्नु पाउन्नौ! के भन्न खोज्नु भएको हो?
पढे लेखेका विद्वान भनाउँदा प्रदीपजीले यसरी खोकेको पटक्कै सुहाएन | आफुले गरेका गल्तिको चैं कुरै छैन |
उनि त्यसताका यहाँ भएको बेला उनलाई भर्जिनियाको हर्नडन् भन्ने ठाउँमा सम्मान गर्ने कार्यक्रममा म पनि निम्तालु भएको थिएँ | उनलाई प्रमुख अतिथिको रुपमा निम्त्याइएको थियो | तर उनलाई कुर्दा कुर्दा दुई घण्टा ढिलो कार्यक्रम शुरु भएको थियो | उनि समयमा पुगेको भए अरु समयमा आउने निम्तालुहरुले त्यत्रो समय कुर्नु पर्ने थिएन |
अर्को कुरा, अमेरिका बुझ्न एउटा सानो ठाउँ हेरेर निर्क्यौल गर्नु बुद्धिमत्ता होइन | संकुचित विचार र सोचले भरिएको मष्तिष्कप्रति दया पो जागेर आयो अनि हामी आफैंलाई “यस्ता त नेताहरु” भनेर लाजपनि लाग्यो | बौद्धिक खुराक नभएको यो किताब शायदै पढिएला |
बासु जी,
एउटा कुरा १००% ठिकै भन्नु भो| उनी संकुचित बिचार र सोचले ग्रस्त छन् तर बाहिर अर्कै देखाउन खोजे तापनि उनको कलमले त्यो जनाईहाल्छ| बिचरा श्रमजीवी राजेन्द्र ओली प्रति बज्रेर खप्काईको भाका आलाप्नुको मतलब के हो? बरु प्रसंशा पो गर्नुपर्ने| नेपालमा भए पो नेताको पछि लागेर वा पार्टीमा लागेर कामै नगरी जीविका चलाउनेहरु पनि छन् तर अमेरिकामा काम र मेहनत नगरे माम पाइन्न| यो कुरा आफै बढ्ता जान्ने हुने प्रदिप नेपाललाई थाहा छैन| एक समय थियो एमालेका नेता र कार्यकर्ताहर त्यागी हुन्, अध्ययनशील छन् अनि गरिब र शोषित जनता प्रति समर्पित भएर उनीहरुको आवाज र उत्थानका लागि केही गरौ भन्ने सोच राख्छन भन्ने जनतामा बिश्वास थियो| तर नेपाली कांग्रेसको पुच्छर समातेर राजनीतिलाई व्यवसाय बनाउँदा एमाले खत्तम भएर गएको छ| एमालेले आफ्नो सिद्धान्तमा रही काम गरेको भए माओवादीको यस्तो चढाव हुने नै थिएन|
प्रदिप नेपालका नेता ओली र माकुने कस्ता छन् भन्ने सबैलाई थाहा भएकै हो|
कमलजी,
मलाई प्रदिप नेपाल एक बुद्धिजीवी, अद्ध्ययनशील व्यक्ति लाग्थे | तर यो लेखले मेरो मतिमा १८० डिग्रीको फन्को लाग्यो | यसरी मान्छे चिन्ने अवसर दिने माइसंसारलाइ म त धन्यवाद दिन्छु | आज देखि यसको कुनै लेख पढ्दिन | लु जा |
कुरो रह्यो राजेन्द्र ओलीको: मैले थाहा पाए अनुसार प्रदीपले उनलाई एमालेको एउटा मिटिंग राख्नु पर्यो भनेर फोनमा आदेशात्मक अनुरोध गर्दा ओलीले “यहाँ तपाईंहरु नेपालकोजस्तो राजनीति नगर्नुस, दोश्रो कुरा सबैसँग भनेको बेला फुर्सद हुँदैन” भन्ने जवाफ दिएकोले प्रदिप रिसाएका रहेछन् |
बासु जी ! येस्ता मान्छेलाइ किन प्रमुख अतिथि बनाउनु भएको ? अमेरिकामै प्रतिष्ठित व्यक्तिहरु छन् नि नेपालि मुलका, उनीहरुलाई नै सम्मान गरे भै हाल्यो नि ! हामीले धेरै महत्व दिएर नै यिनीहरुले हाम्रो टाउकोमा टेकेका हुन् . यिनी तल्लो स्तरका हुन् भन्ने कुरा सारालाई थाहा छ .
पुष्करजी,
तपाईंले भन्नु भएको ठिक हो | तर आयोजक म होइन अरु नै थिए | म त निम्तालुको हैसियतले गएको थिएँ | फेरी धेरै संस्थाहरुलाई राजनीतिक व्यक्तिको फेरो समाउन मन पर्दो रहेछ |
कति दरिद्र मानसिकता हरे कमरेड , तै पनि तिन चार जाना भरौटे बटुलेर आफ्नो सम्मान कार्यक्रम आफै राख्दै हिड्छौ ।
प्रदिप जी ले लेखेको रेस्तुरेन्ट गएँ cereal थियन दुध थिएन होइन प्रदिप जी के सारो अमेरिका लाइ खसालेर लेख लेख्नु भाको ? होइन कस्तो रेस्टुरेन्ट मा जानु भयो तपाइँ ? अमेरिका ठुलो छ यहाँ हरेक चीज हरु छन् मलाइ लाग्छ तपाइँ तेस्तो रेस्तुरेन्ट मा पस्नु भो होला जुन रेस्तुरेन्ट मा दुध को सट्टा अल्कोहोल र cereal को सट्टा steak पाउने ठाउमा होइन भनि कि त तपाइँ lunch वा dinner को समयमा cereal र मील्क माग्नु भो होला ?
होइन भनि तपाई र तपाइको साथी ले table मा बढी कुरा गरेर चर्को चर्को कुरा गरि दर्सन छाटेको र सस्तो type को मान्छे देखि छैन भनेको नि हुनु पर्छ होइन भनि तपाइँ night club
स्ट्रिप club मा छिरेको हुनु पर्छ प्रदिप जी त्यहाँ त दुध होइन अरु नै चीज हरु पाइञ्छ
“सबैको मुखबाट कानून, कानून शव्द सुन्दा दिक्क लाग्न थालेको छ”। हा.. हा.. हा.. अब पनि नेपालीहरुलाई यस्तो फटाहा नेताहरु बाट केहि आशा बाकी छ ? जो आफै कानून सब्द बाट त्रसित छ , दिक्क मान्छ न यसले देशलाई चाहिने संबिधान लेख्छ न कानून बनाउछ न त पालना नै गर्छ |
यो लेख पढेर प्रदिप नेपाल को विचार अनि बिदेस मा बसेको नेपाली प्रति गरेको बकम्फुसे कुरा देखेर दया लाग्यो / एस्ता नेता अनि मन्त्रि हरु बाट नेपाली ले के आस गर्ने?
आफुले प्रेम गर्ने र अफ्नो कर्म स्थललाई विदेस गएको बेला ग्रीन कार्ड होल्डरले रक्शीको झोलसंग कुखुराको मासु तान्दै ‘नेपाल खत्तम छ’ भन्यो भने रिस उठ्छ. नेपाल खत्तमै भए पनि. कालेलाई बासमतीको भात खुवाएर १ चोटी काले भन्या साहला ५ चोटी पछि थालले निधारमा बत्ति बल्दिन्छ.
जिन्दगीका सुन्दर र महत्वपूर्ण समय तपाइँ भाषने,पत्रिके ,किताबे जस्ता नेताको भर .आशा र योजनामा बिते \ भरपर्दो जागिर ,प्यारी मायालु र दयालु माता पिता को चिन्ता ,माया बाट दुर भएर पनि देश र जनताको लागि परिबर्तन हुन्छ ,हुनु पर्छ भन्ने सोच का साथ् तपाइहरुका पछाडी त्याग पूर्ण जिबन बिताइयो \ जब जनताको बलमा राजनैतिक प्रणालीमा परिबर्तन आयो ,तपाइहरुको भाषने ,किताबे ,पत्रिके आदर्श ,शिदान्त,सत्ताको सुबिधाले .रापले जलाइदियो ,खरानी बनाइदियो \ बोल्न त् पाए जनताले तापाइहरुकै पक्षमा ,लेख्न त पाए जनताले तपाइहरुकै पक्षमा ,हिडडुल गर्न त पाए जनताले तपाइहरुकै वरपर तर जनताको जिबनमा अभाब ,कस्ट ,सोषण ,दमन ,अत्याचार ,भेदभाब हटेन उल्टो तपाइहरुको जिबन मा कायापलट भयो देश बेथिति र अराजकतामा गयो \ भनौ भने धेरै छन् ,भनि साध्य छैन \
राम्रो गर्दा र गर्ने छन् भन्ने हुदा तपाइहरु जस्ता नेताको लागि ज्यान दिने र बर्बाद पार्ने हामि नेपालि अब तपाइँ हरुले नराम्रो गर्दा कसरि तपाइहरुको चाकडी र गुनगान गर्न सक्छौ ? देश र जनताको नेतृत्व गर्नमा असफल तपाइको पार्टी र पदको हामीलाई कुनै आबस्यकता छैन जुन नेपालि हरुको माया ,साथ् ,सम्मान बाट घृणामा परिबर्तन गराई सक्नु भएको छ \ तपाइहरु थोत्रो र कुहिएको बस्तुमा परिबर्तन भैसक्नु भएको छ जसलाई मलखादको खाल्डोमा फाल्ने बेला भैसकेको छ \बाचियो र बाच्नु भयो भने त्यो दिन पनि टाढा छैन किताबे कामरेड !
तपाइहरुकै आशामा जिन्दगि बिगार्ने
भुतपुर्ब एमाले कार्यकर्ता
“हैसियत नभयका मान्छेहरुले औकात देखाउछ!”
प्रदिप नेपालले पनि आफ्नो औकात छताछुल्ल पारि देखायको छ, हैसियत त भयापो देखाउनु, हैसियत त छ भनेपनि देखाउन बढो ढुलो संघर्ष, लगन मेहेनत त्याग चाहिन्छ! माइसन्सारले हामीलाई देखाइदियो! हुन त हामीले यस्ता पाउदुरे फोस्रा चाकडिबाज र राजनीतिलाई विषाक्त बनाउने गरि एकोहोरो बिष वमन गर्ने छुद्र लेखक नामधारी राजनितिक पटुकार हरुलाई नचिनेका हैनौ तरपनि जो साथि र नेपालीहरुले छिन्न सकेकाथियन र उसको कुरा र लेख माथि नतमस्तक थिय उनीहरुले यो लेख बाट राम्ररि भ्रम हटाउन सक्ने छ र प्रदिप नेपाल भन्ने राजनीतिक चाटुकार उर्फ लेखक पट्टाधारिलाइ राम्रै चिन्ने मौका पाउनुभयो भन्ने हामीलाई लागेको छ!
भ्राता श्री चक्रे मिलन को हाल खबर के छ नि ?खुबै खोक्येउ ,उस उस सुस |
अमेरिका बाट सालोलाई के गिफ्ट लगेउ नि ?
प्रदिप नेपाल हत्केला ले सुर्य छेक्ने कोशिस गर्दैछन. दुनियामा अमेरिका जतिको प्रजातान्त्रिक देश कुनै छैन हाम्रो लागि यो देश स्वोर्ग भन्दा पनि माथि छ.
” कानून शव्द सुन्दा दिक्क लाग्न थालेको छ। कानून भन्दा बाहिर के कुनै संसार छैन? हुंदैन?”
ओहो किन हुदैन नेता तथा लेखक जी, उदाहरनको लागी हाम्रै नेपाल के कम छ र, जहाँ कानून लाई धोति लाएर देशलाई जसले जसरि लुटे नि फरक पर्दैन ! लेख्न आउँछ भन्दैमा जे पाए त्यहि नालेख्नुस न प्लीज !!!!!
बिस्वास जी नेपाल को कुन चाही नेता लाई कानुन को लागु हुन्छा र कानुन भन्ने के हो यी जस्ता नेता लाई के थाहा तेसैले जे पायो बोल्छन/ उसको यो लेख बाट नै प्रस्ट हुन्छा कि उसले कानुन को बारेमा कति सजग र कानुन भनेको कुन चरी को नाम हो भनेर…. हे भगवान यी नेपाल को नेता भनौदा जंगली हरु लाई सत्बुद्धि देउ…
प्रदिप नेपाल मात्र होइन पुरा एमाले को चरित्र नै त्येस्तो हो केहि अपबाद छोडेर / तैपनि मेरो एउटा प्रस्न छ प्रदिप नेपाल लाई/ तपाई को घर, गाडी र अरु भएका सम्पति को आम्दानी स्रोत देखावु न सक्नु हुन्छ ?
अनि हामी अमेरिकामा भएको नेपाली ले चै के घोगो हेरेर बस्नु ??
हामी लै नेपाल को माया छैन र ??????
प्रदिप को लेख भन्दा पनि कमेन्टहरु पढेर रमाइलो लाग्यो ! अनि प्रदिपको ‘संसारमा म जति जान्ने सुन्ने कोहि छैन’ भन्ने दिमागलाई ‘बिचरा’ भन्न मन लाग्यो !
प्रदिप जी ,
तपाइँहरुलाई के कुरामा अमेरिकामा बसोबास गर्दै आएका नेपालीहरुले वा वा गरिदिनु पर्ने ? | संस्थागत भ्रस्टाचारलाइ बिस्वको अब्बल देश बनाएकोमा कि ? | लोड शेडिंगलाइ दैनिक १८ घन्टा पुर्याएकोमा कि ? | बिस्वको हरितन्नम माग्ने देश बनाएकोमा कि ? | नेताहरु पजेरो चढेर हिड्ने गरेकोमा कि ? | टाउको दुख्दा अमेरिका , जापान जाने गरेकोमा कि ? | बलात्कार , हत्याहिँसाले सिमा नाघेकोमा कि ? | तपाइलाई अलिकति पनि लाज लागेन अमेरिका पनि ब्ल्याक आउट हुन्छ भनेर लेख्न ? | बिस्वको दोस्रो जलश्रोतको धनि देशमा १८ घन्टा लोड सेडिंग हुनुहुदा आणविक भट्टीद्वारा उत्पादित बिजुली प्राबिधिक कारणबस एकाध घन्टा जानुलाइ पनि लेखमा टासी हाल्देको ?| त्यहाको उन्नत समाज अनि निर्धक्क संग बच्न , बोल्न र गरिखान पाउने अधिकार देख्नु भएन ? | तपाइले देख्नु भएको भिखारी देखि रास्ट्रपति ओबामा सम्मलाई समान कानुन देख्नु भएन ? | तपाइले भन्या जस्तो ढोकापाले , र भुईपुछ्ने जस्ता काम काले जातिले मात्र होइन , गोरा , खैरा , थेप्चा , नेप्टा ,चुच्चे सबैले गर्छन | आफुले जे जान्या छ त्यहि गर्छन | ‘काम’ भनेको काम हो महाशय ! ठुलो सानो भन्ने हुदैन | ,
”म पजेरो चढ्छु , आलिशान बिल्डिंग छ , सात पुस्तालाइ पुग्ने सम्पति जोडेको छु तर मेरो देश कर्णालीका जनता सिटामोल नपाएर मर्छन ” भन्ने सोच कहिलै आएको छ या आउछ तपाईमा ??| आउने भएको भए तपाइले त्यागको राजनीति गर्नुहुने थियो सम्पती थुपार्न , नब धनाढ्य बन्न होइन | अनि तपाई जस्ताले अमेरिकामा बस्ने नेपाली जो मनले अझै नेपालको भलो होस् भन्ने चिताउछन , उनीहरुलाई गाली गर्न सुहाउछ ? |
अँ साच्ची तपाईलाइ ‘सुन्दरी माग्ने ‘ देखेर चाहि डलर दिम दिम लाग्यो हगि ? | ”बुढो माग्ने ” र ‘काले माग्ने’ लाइ चाही पच्चीस सेन्टका ढ्याकहरु तपाइसंग हुदाहुदै पनि दिनु भएन त ! | ‘प्रदिप नेपाल’ सुरा र सुन्दरीको पारखी छ भन्ने आरोप लगाउथे , हो कि क्या हो ? | हा हा
अन्तमा –
मैले व्यक्तिगत रुपमा राजेन्द्र ओलीलाइ नचिने पनि धन्यबाद छ | वहाले ठिक गर्नु भयो | प्रदिप जी ! तपाइँमात्र होइन तपाईजस्ता नेता भनाउदाहरुलाई समस्त प्रबासी नेपालीहरुले छि छि र दुर दुर गरिदिए , बल्ल घैटोमा घाम लागेर साच्चीनै देश र जनताको लागी राजनीति गर्ने राजनीतिग्य जन्मिन्थे कि ?! | अस्तु
एमाले पार्टी प्रति राजनीतिक विश्लेषक सी के लालको विश्लेषण
—————————————
विजय कुमार: एमाले मुखले के भन्दै छ, भित्र के छ अथवा केहि पनि छैन?
सी के लाल: एमालेको बारेमा त टिप्पणी के गरि राख्ने र?
विजय कुमार: किन?
सी के लाल: अ…जता राम्रो हुन्छ, राजनीति एउटा ब्यापार हो जहाँ बढी मुनाफा हुन्छ त्यतातिर लाग्छन । त्यसमा त के छ र । कुनै राजनीतिक अडान भएको, सिद्धान्त भएको त्यस्तो केहि भयो भने न ल यसको आधारमा विश्लेषण गर्ने भन्ने । त्यस्तो विश्लेषण गर्ने आधार छैन एमालेको ।
विजय कुमार: उनीहरुलाई सोध्यो भने हामीहरु अतिवादहरुबाट जोगाउने शक्ति हामी नै हौ भन्छन, यथास्थितिबाद र अतिवादको विचबाट।
सी के लाल: त्यो भनेको त ब्यबहारिक कुरो हो, त्यो भनेको सैधान्तिक कुरो होइन र ब्यबहारिक कुरोको विश्लेषण हुँदैन ।
विजय कुमार: (हाँसो…) कति स्पष्ट भनिदिनु भो, खैर ठिकै छ तपाईंको त्यो मान्यता छ भने …you’re sharp!
सी के लाल: विश्लेषण नै गरौँ न, एमाले भनेको एकीकृत मार्क्सवादी लेनिनबादी ….त्यहाँ मार्क्सबाद कहाँ छ भन्ने खोजौं न एकछिन, त्यहाँ लेनिनबाद कहाँ छ भन्ने खोजौं न एकछिन !
————————————————————————-
निष्कर्ष: राजनीतिक विश्लेषकहरुले त पत्ता लाउन नसकेको एमालेको लिङ्ग प्रदीप नेपाल जस्ता हिजडा नेताहरुलाई सर्वसाधारणले कसरी बुझुन ??
————————————————————————-
कार्यक्रम दिशा निर्देश, Jan 17, 2013
पुरा कार्यक्रम: http://www.youtube.com/watch?v=zbYJ2ZQjAqg
लेख एउटा मनोबाद र कुण्ठा जस्तो मात्र लग्यो , सारमा पट्यार लाग्दो लग्यो .. आरुलाई अर्ति दिन सजिलो छ …
९ महिना मन्त्रि बनेर काठमाडौँ मा आलिशान घर र गाडी किन्न सक्ने तपाई सर्बहाराहरुलाई मेरो कोटी कोटी सलाम छ .. काठमाडौँमा छिडीमा बसेको डेरा भाडा सम्म तिर्न नसक्ने तपैकै पार्टीमा भूपू मन्त्रि मोदनाथ प्रसितले त स्वयम्भु चक्रपथमै ३ तले घर बनाएर , गाडी किने, छोरो डाक्टर बनाए भने तपाई जस्तो चाटुकार ले तेती गर्न नसक्ने कुरै भएन .. आफ्नो सालो चक्रे मिलनलाई तपाईले दिएको सुरक्षा र समर्थनको त बयान गरि साध्य छैन , तपैकै अनुकम्पाले एउटा सामान्य टोले गुन्डा मिलन गुरुङ आज चक्रे डन भएको छ, सदरखोरमा विराजमान छ .. बेला कुबेला मन्त्रि हुदा तपैले गरेका भ्रस्टाचार पनि जनताले भुलेका छैनन् (घर घडेरी गाडी तेसै जोडिएन होला,कि श्रीमतीको पेवा हो ? ) , २०५१-५२ तिर को सुरा र सुन्दरी काण्ड देखि एरपोर्ट सुन काण्ड सम्म तपाइको सहभागिता र मौन समर्थन बेजोड प्रहसन थियो , २०१० को बेजिंग ओलम्पिकमा देश भरि बिरोधका बाबजुत लाजै पचाएर खेलाडी भन्दा डबल डुलुवा पधादिकारीको लस्कर र श्रीमती सहित परिवारकै ३-४ जना सम्म चिन घुमाएर राम्रै गुण लगाउनु भएको छ यो निम्छारो रास्ट्रको ढुकुटीमा…
समग्रमा तपाइको ४०-४५ बर्से राजनीतिक जीवनमा जनता र राष्ट्रले सम्झिन लाएक केहि गरेको सायदै कसैलाई याद होला ?? धेरै खाए डकार औछ , भएको तेत्ति हो , झुसिलो डकार हो यो तपाइको .. सुने अनुसार ६०-६५ कुनी कति बर्स पुगे पछि राजनीति बाट संयाश लिन्छु भन्नु भएको थियो , हामी जनता त्यो दिनको प्रतिक्ष्यामा छौ, कमसे कम एउटा भए पनि ढोंगी फटाहाबाट छुटकारा मिल्ने छ .. अहिलेलाई राम राम ..
२०१० को बेइजिङ्ग ओल्यमपिकमा श्रीमती सहित गएको बेला त सारै बेइजेत भाको थियो प्रदिप कमरेडको | त्यो पनि अझ मन्त्रि पद बाट खुस्के पछि वा खुस्किने पक्का भए पछि हो कि जस्तो लाग्छ | अनि इनले गल्ति भयो भनेर सार्बजनिक रुपमा पनि भने जस्तो लाग्छ | तेस्पची मलाई लागेको थियो अब सार्बजनिक रुपमा छुचो भएर अर्कालाई गाली गर्ने , अर्ति उपदेश दिने काम गर्दैनन् जस्तो लागेको थियो | तर…..नेपाली नेता न परे ….
Pradip Nepal is one of the hypocrites I have ever seen. He tells us he is communist but just see his behaviour- he treats others like a slave. He thinks he believes in democracy- see his behaviour- he runs Gundas to suppress his opponents in his own party. You know who I am talking about—his …gundas under the leadership of Gurung.
Look his lifestyle- where has all the money come from? House , car, and other things. His wife was a teacher and he had almost nothing ( parental property ) until he became Minister. Can you share us all your property?
Lets talk about his family. He has no humanity in his blood as we can tell from his ( and his bhanja’s ) behaviour to his elder brother Manjul. They have been trying to destroy him. When I think of Pradip Nepal, I think of Girija, Prachanda, and Baburam- they have got the same quality- very narrow minded mentality and say and do whatever suits for the moment. No long term vision at all.
Rightly and wisely said:
एउटा सामान्य teenage टोले गुण्डा मिलन गुरुङलाई आफ्नो राजनीतिक पहुच र सम्रक्ष्यदले DOG (डन) चक्रे मिलानमा रुपान्तरण गर्ने महामानव यिनै प्रदिप नेपाल हुन् .. २०४६ को परिवर्तन पछि राजनीतिमा गुण्डा संस्कृति भित्र्याउने मध्यका हुन् यिनी .. आखा छोपी नांगै हिनेर लाज छोपिन्छ भन्ने बिरालो प्रवृतिका हुन् यी नेपाल ..
फटाहा नुम्बेर एक प्रदिप नेपाल/ उसबेला बर्ष थक्कै बिर्सियो एक जना एमालेका नेता ले भन्थे अन्तबार्ता लिदा खेरि छबिस तिस सालतिर पार्टी को कामको पैसा चौध लख रुपया साइकल मा राखेर अर्को ठाउमा पुरौना फठुदा पैसै झावाम प्रदिपे ले. सोध्दा त बाटोमा साइकल चलाउदा कहाँ झर्यो कहाँ उत्तर एस्तो दियाछा त्यो बेलाको तेत्रो पैसा बाटैमा झम/ ठग फता उस्बैलाई देखि प्रदिपे संचार मन्त्रि हुदा दुरसंचार र जलस्रोत मन्त्रि हुदा सिंचाई योजना र बिद्धुत प्राधिकरण बाट खाएको पैसा ओकल्दै छ फटाहे/उसो भए अमेरिकामा येन डी फ भ्हने एमाले को समता बाट कत्ति रकम पार्टी लै संकलन गर्छ त एमाले ले थाहा छ फटाहा प्रदिपे/ प्रबिधि र कानुन को देश मा पुछर लेखक बन्दो रहेछ
प्रदिप नेपाल जी ! तपाई को दुइ जिब्र लाइ सलाम ! राजनीति राम्रो नभयको बेला लेखक हु भन्नु हुञ्छ र मौका मिले जस्तोसुकै फोहोरो राजनीति पनि गर्नु हुञ्छ ! ताक परे मन्त्रि पड्काउनु हुञ्छ ! प्रचण्ड को बिरोध खुबै गर्नु हुञ्छ तर तपाई र प्रचण्ड का राम्रा गुण जति सबै निकाले पछि बाकी रहने जत्तिको पनि हुनुहुन्न ! नेपाली राजनीति मा अवसरबादी र घृणा विस्तार को राजनीत गर्ने कुख्यात पत्र मध्ये एक दोषी तपाई पनि हुनुहुञ्छ ! आफ्नो देश मा कुनै कानुन नबनाएर नाङ्गो कुटिल राजनीतिक नृत्य नाच्दै आयको ले होला विचरा तपाई लै अमेरिका को नियम कानुन संग रिश पो उठेछ ! कहिले बुद्दि आउने होला हाम्रा नेता को हरे शिव !
प्रदिप नेपाल भनेको मन्त्रि बात राजिनामा दिसके पछि पनि सरकारी टोलि को नेतृत्व गर्दै चाइना जाने र आए पछि अरु लाइ नैतिकता छाटने ठग हो. एमाले को खटिरा भनेकै यो र केपी ओली प्रब्रिती हुन्.
प्रदिप नेपाल जी तपाईंले भन्नु भयो ***** जे गरेका छन् नेपालीले नेपालमा, त्यसको फल उनीहरुले बेहोरिरहेका छन्। त्यहाँ बेहोर्नुपर्छ भन्ने डरले अमेरिका भासिएका मानिसले बेकारमा किन पचास खालको टिप्पणी गर्नु हँ? फर्किएर नेपाल जाने, त्यहाँको ढुङ्गा माटोसँग खुरी खेल्ने पनि होइन, यहाँको गाडीमा सुइंकिएर अर्थ न बर्थका टिप्पणी गर्या छ, नेतालाई गाली गर्या छ, स्वयम् नेपाललाई गाली गर्या छ, पार्टीलाई गाली गर्या छ। के अर्थ हुन्छ यो गालीको? के प्रतिफल दिन्छ यो विरोधले ?***** एक पटक यी आफ्ना शब्दलाई बिना प्रतिशोध आफ्नो अकर्मन्यता र दल-आफन्त र सम्पत्तिका लागि गरिएको आफुहरुले गरेको कुठाराघात संग दाँजेर हेर्नोस यसको उत्तरको रछ्यानमा तपाईंकै अनुहार पाउनुहुनेछ ! पहिलो कुरो त यो तपाईं ले भने जस्तो जे गरेका छन् नेपालीले नेपालमा, त्यसको फल उनीहरुले बेहोरिरहेका छन् *** यो नै गलत छ, हामीले त यहाँ आफुले गरेका होइन **** तपाईंहरुले गरेका गल्तिको सजाय पो भोग्दै छौं र त्यसमा पनि तपाइहरु यस्ता शब्दको सिर्जना गरी कागजमा छपाएर फेरी अर्को बाटो बाट साहित्यको नाममा राजनीति गरेर यहाँ पनि ब्यापार गर्दै हुनुहुन्छ ! कसलाई दिने तपाईंका रेडिमेट जवाफ, हामि जनतालाई ? किन, के अधिकार छ तपाइंलाई हामीलाई त्यो जवाफ दिने ? के खाएका छौं वा के बिगारेका छौ हामीले तपाइंको र राज्यको ? हामीले बनाउन नसके पनि बिगारेका छैनौं राज्यलाई …तपाइहरुले जस्तो राज्यको अस्मिताको दलाली गरेर हाम्रा महल बनेका छैनन् , हामीले गालि होइन अब त ‘भाटे कारवाही’ गर्नु पर्छ ! गुण्डाहरु पाल्ने पार्टीको सदस्य तपाईंले अरु पार्टीलाई गालि गर्नु पनि बेकार छ जनतालाई यी रेडिमेट उत्तर दिने त सपनै नदेख्नोस ! नेपाल जी म यति भन्न सक्छु तपाईं हरु बौद्दिक व्यक्ति हो, राजनीतिज्ञ पनि हो तर छेपारे बौद्दिक र स्वार्थको लागि राजनीतिक नामको ब्यापार गर्ने ब्यापारी हो ! हामीले किन गालि नगर्नु तपाईं हरुलाई …. अस्ति कलाकारलाई जुस खुवाउँदै बिरोधका लागि उत्तेजित पार्ने ओलीको बोलि सुन्नोस त के जायज हो त्यो ? के त्यो राजनीति हो ? के यो देश राजनीति गर्नेले खेलाउने भकुण्डो हो ? त्यो केवल बिरोधका लागि गरिएको बिरोध हो ! नेपाल जी यो उदाहरण र के पी त प्रतिनिधि पात्र मात्र हुन् यथार्थ त हरेक दलका तपाइँ जस्ता नेताको स्वार्थि अनुहार उही हो ….जन्मदा फरक-फरक विर्यको संरचना भए पनि लाग्छ तपाईं सबै नेता जन्माउने बाबु-आमाले ति साँझ एकै भान्साको भोज खाएका थिए जसमा थोरै बिष पो परेको थियो जस्तो, जसको कारण तपाइहरुका अनुहार नमिले पनि कुठारा घाती ब्यबहार सर्लक्कै उस्तै ! आफुहरुलाई मात्र बुझ्ने ठान्नु हुन्छ तर त्यसो होइन केहि त हामि पनि बुझ्छौं ! ल गालि गर्ने हामीलाई जवाफ दिनोस त ०४६ सालको आन्दोलन बाट पंचायत किन ढालियो ? त्यसपछिका दिनमा आजसम्म उनीहरुलाई नै राज्य सत्तामा हावी गराएर हामीलाई झुक्याउने को हो ? के त्यो पंचायत आफ्नो लुट्ने पालो ढिलो आउने हुनाले ढालिएको थियो ? आज पनि पशुपति शमशेर, सुर्य बहादुर, लोकेन्द्र बहादुर, दिपक बोहोरा जस्ता हरुले हामि माथि शासन गर्ने नै भए पछि यो नयाँ साइन बोर्ड झुन्डाएर किन बेइमानी ? ०६२-६३ को आन्दोलनमा पनि जनतालाई इमोशनल ब्ल्याकमेल गरेर कैयन नेपालीको भविश्य बर्वाद गरेर पुन तिनै अनुहारहरु नयाँ नाममा हामि माथि हावी गराउने को ..तपाईंहरु कि हामि ? जनतालाई दमन गर्ने हरुलाई प्रमोशन गर्नेलाई गालि गर्नु पनि व्यर्थ हो किनकी तिनलाई तपाइंको सरकारले पनि त कारवाही त गरेन ! यी सबै नाटक हुन् तपाईं हरु यति निर्लज्ज, कायर, धुर्त हुनुहुन्छ अहिलेका तपाईं र तपाईं जस्ता अन्य (अन्य दलका समेत) नेताको आँखा कुनै बिषको बिरुवामा पर्ने हो भने त्यो हुर्कदैन ! नेपाल जी तपाईंको रेडिमेट जवाफ अजमाउने बिचार अलि रिस्की हुन् सक्छ म जस्ताको फेला पर्नु पर्छ त्यो जवाफ लेखेकै भए पनि पढ्न नसक्ने झापड भेट्नुहुनेछ त्यसैले यी गफका लागि गफ र बिरोधका लागि बिरोध गर्ने राजनीतिको कात्रो ओडन छाड्नोस ! अब धेरै नफड फडाउनोस आफैले पालेको सर्प ( माओवादी) तैयार छ तपाइहरुलाइ नर्क देखाउन ! अहिले तपाइँहरु जुन एक अर्कालाई दोष दिएर सडकमा रुँदै हुनुहुन्छ नि यो त्यसैको नतिजा हो !
***********धैर्य गर्नोस नेपाल जी बिषको बोट रोपेर अमृतको फल कसले टिप्या छ र ? अनि वृक्ष रोपेकै तपाइँ हरुले अब अरु मिठा फल जस्तै यो बिषको फल खाने पहिलो पालो पनि त हजुर हरुकै ***** कि कसो हजुर ???????????
प्रदीप जी,
यो लेखबाट तपाइले आफ्नो औकात देखाउनु भो |
संसारको कुनैपनि कुनामा बसेर नेपालको सरोकार राख्नु एउटा नेपाली को कर्तब्य हो | कुनै पार्टी, नेता जोसुकैलाइ गाली गर्नुको तात्पर्य हो तिमीहरुजस्ता गइ गुज्रेका नेताहरुलाई बाटोमा लाग भनेर सुचित गरेको हो |
जनता भनेको नेताहरुको अभिभाबक हुन् यो कुरा याद गर्नु, कुनै पार्टी, निर्बाचन क्षेत्र, राजनीतिक पद त्यो तिमीहरुलाई जनताले प्रदान गरेका स्थान हुन् कुनै को बपौति होइन |
२५० बर्षको मिहिनेत त उड्यो भने तिमिहरुता हिजा चल्लाहरु हौ |
यो टपरी Nepal को हैसियेत नै के America जाने…Kathmandu मा चार आना जग्गा किन्ने र भुइँ तल्ले घर बनाउने उदेस्य का साथ राजनीति गर्ने एस्त टपरी नेपाल हरु धेरै नेपाली राजनीतिमा छन्…येस्ता बाट कस्तो लेख को आस गर्ने..अहिलेसम्म तपाई प्रति मेरो सम्मान थियो एउटा राम्रो लेखक को रुपमा एमालेको नेता भनाउदोको रुप मा नभएर / खुसि लाग्यो तपाई अमेरिका छिर्न पाउनु भयेछ त्येही पार्टी को बिल्ला भिरेर होला ….
येस्ता टपरी हरु धेरै या त राजनीति मा छन् या त प्रसासन मा छन् …अनि धेश कसरि बिकाश हुन्छा हो…चिप्लो मुख र चाकरी गर्ने येस्ता टपरी हरु को एउतै उदेस्य नै Kathmandu मा चार आना जग्गा किन्ने र भुइँ तल्ले घर बनाउने हो…
नगो खूत काठमाडौँ छिरेर धेरै परगति गर्नु भो प्रदीप जी…
यस्ता नेतहरुत छन् हाम्रो नेपाल मा अनि k बिकाश हुन्थियो र हाम्रो देस..ख्हुइय …आएर बिकसित मुलुक को कानुन को खिल्ली उदौछां हाम्रा देस क नेता. नेपाली ले गर्दा मन भाच्यो रे किन भन्दा नेपाली नेता र पार्टी को खिल्ली उदायो रे . देस कहाँ देखि कहाँ झरिसक्यु अझै ज्यु ज्यु गरिदियुंन भन्ने आस छ है तिमीहरुलाई . लेख लेख्नु भयो नेताज्यू ठुलो कम गर्नु भयो आब देस बनौनुस हैन भने नेपाली जनता ले ब्य्नागा मात्रै हैन लात्ती लात्ती ले हिर्कौना बेर लौदैनन. थिंक बेफोरे यौ लीप प्रदीप ज्यु . जय नेपाल .
प्रदिप नेपाल ज्यु,तपाईहरुका कारण हामी अमेरिकामा दासी जिबन बिताई रहेका छौं .हाम्रा बिबसतालाई खिल्ली उड़ाउने हैसियत तपाईलाई कसले दियो ?हामीले कमाएर पठाएको रिमिटेंसले तपाईको ब्रेनको अप्रेसन हुन सक्यो र आदर्स हाक्न सक्ने हुनु भएको छ.बिदेसमा श्रम गरेर खाने सबै परिश्रमी नेपालिलाई सम्मान गर्न सिक्नुहोस.
Pradip Nepal has some serious psycological problems in his outlook and perceptions.How can he judge others especially this great nation when he himself does not know who he is !He disappoints.Feel pity for him.Poor chap!No wonder Nepal is where it is now due to the presence of such creatures with hackneyed ideas.Do some sould searching Pradip Nepal.You don’t impress anyone !
well said Biren, आफु पनि Australia को परियो, बाल्लै भएन…. हा हा हा
प्रदिप नेपाल भन्ने प्राणी नम्बर वानको हिपोक्राट हो| यो उनको काम र व्यवहारले पहिले देखि साबित गरेको छ| अमेरिका आउँदा उनलाई मन्चमा स्थान नदिए अनेकथरीका लान्छना लाएको लेख लेख्न थाल्छन| बाहिर उदार र समावेशी जस्तो देखाईटोपले पनि संकीर्णताले परिपूर्ण छन् मनभरी, सोच र काममा उनी| अमेरिकामा जानलाई आकाश पाताल जोड्ने अनि त्यँहा पुगेर त्यँहा बस्ने नेपालीहरुले भोज भतेर र मान मनितो र उनले चाहेको सहयोग नगरे गाली गर्ने मानसिकता उनको रहेछ| २१ औ शताब्दीका कम्युनिस्ट उनी कम्युनिस्टका “क” पनि छैनन् तर नेपालमा जनतालाई कम्युनिस्टले गरिबको उद्दार गर्छ भन्दै विदेश भ्रमण र धन कमाउनेमा पर्छन उनी|
अरुलाई खोट देखाउने प्रदीपले अमेरिकामा कसरी मानिसहरु काममा ब्यस्त हुँदोरहेछ, नेपालमा जस्तो मुख चलाएर मात्र खान नपुग्दो रहेछ, विधिको शासन भनेको के रहेछ, समानता तिर कसरी उन्मुख रहने प्रयास भैरहेको रहेछ र श्रमको महत्व कसरी दिँदोरहेछ, किन अमेरिकामा विश्वकै देशहरु बाट ओइरिएका रहेछन अनि नेपालमा जस्तो जे परे पनि बन्द र विदाको संस्कार कसरी नेता भनाउदाहरुले अपनाउँदा रहेछन तर अमेरिकामा त्यो किन भिन्न रहेछ बरु बुझेर पाठ सिकेर अनि जनतामा सम्प्रेषण गरेको भए डलर खाएर भ्रमण गरेको सार्थक हुने थियो होला|
प्रदिप नेपालजी, मुखै फुकालेर भन्नु हो भने तपाई जस्ता पढे लेखेका, लेख र भाषण छाँट्ने नेता भएकै कारणले र मन्त्रि भएकै कारणले हाम्रो नेपालमा अरु त् के सार्बजनिक ठाउँहरुमा सामान्य सफाई पनि छैन| तपाई अवश्यै त्यही एयरपोर्ट भएर जानु भो होला अनि फर्कनु भो होला| त्यँहाको चर्पीको फोहोर र घुसखोरी महा भ्रष्ट भन्सार र अध्यागमनको तपाईले केही भोग्न परेन होला| अमेरिकामा तपाईका आतिथेय र नेपाली समुदायकाले एउटा चर्पी नाथे पनि सफा राख्न नसक्ने कसैले भनेनन होला| त्यसको हेक्का तपाईलाई हुँदै भएन| तर तपाई जस्ता नेताको लापरवाही र निश्कर्म्न्य्ताले गर्दा यस्तो शरम पचाउन पर्ने स्थितिमा पुगेको हो| हाम्रो नाकमा गुहु लगाउने तपाई र तपाई जस्ता मुख मात्र बजाउने तर काम नगर्ने नेताहरु हुन्| यो कुरोलाई घोरिएर सोचेर बिष्ठ बनाएर भए पनि पचाएर लेख्नुहोला कुनैदिन|
एउटा कुरो अझ चुनौती सहित खुलस्त गरिदिम| लौ हिम्मत भए फेरी काठमान्डौबाट आउँदो चुनावमा उठ्ने साहस गर्नुस| फेरी पनि जनताले नराम्रो घतले कमरेडलाई भुइंमा पछारिदिनेछन| जुन भाँडोमा खायो त्यही भाँडामा हग्ने र जसले आफ्नो व्यक्तिगत मान र गुनगान गर्यो उसको मात्र पाठ सुनाउने तर जसले फायदा दिन सकेन उसलाई चै घुमाई घुमाई गाली गर्ने तपाइको बानी हाम्ले नजानेको हो र? रकमी तालमा लेख्न सक्यो भन्दैमा जे लेखे पनि हुन्छ भन्ने उनको सोचाई होला तर उनी आफूभित्र गलेको, रित्तोपन र मुल्यहीनता बोध नगर्नेलाई के भन्ने?
अन्तमा, तपाईले शिक्षा मन्त्रालयमा गरेको भ्रस्टचारको खुलासा र निश्कर्म कुनै हिम्मत्वालाले कुनै दिन अवश्य गर्नेछ| आफ्नै पार्टीका झलनाथलाई प्रधान मन्त्रि छँदा तपाईलाई पैसा र सरकारी खर्चमा गाडी चड्ने कुनै पद नदिएको रिसमा बारम्बार खुट्टा तानेको सबैले देखेकै हुन्| तपाईको अन्त्स्करंमा अलिकति पनि हियाउ बचेको छ भने पछिल्लोपल्र्ट मन्त्रीपद गुम भईसकेपछि पनि ओलम्पिकमा सपत्नी तपाईको पार्टीको तिर्थदेशको राजधानी बेजिंग जाँदाको खर्च राज्यको ढुकुटीमा फिर्ता दिनुस|
देशको भार कम गर्न चाहनु हुन्छ भने तपाई जस्तो राजनीतिमा खेल्नेले जति सक्दो राजनीति बाट सन्यास लिनु भए राम्रो हो अनि बरु फुटकर निबन्ध र नियात्रा लेख्नुस गोरखापत्रमा| हाललाई इति शुभम| अस्तु|
सबैले आ-आफ्नो काम निष्ठा पूर्ण रुप ले गरेर सफल बनाएको देश हो अमेरिका !!! नेता को काम पाएर गर्न नसक्ने हुतिहारा ले बोलेको कुराले “बादर ले आफ्नो घर बनाउदैन र अर्का को बनाएको देखि सक्दैन ” भन’ने कुरा स्मरण गराउछ
नेपाली को सोच नै कति खराब छ भनेर थाहा पाउन तिम्रो यो लेख पढे हुने भयो, के, कस्तो काम को बिबेध गरेको, ढोका खोल्ने , सफा गर्ने नि काम नै हो, कुर्सि मा बसेर गर्ने नि काम नै हो, तेही तिमीहरु जस्तो नेता को नजरिया ले गर्दा तिम्रा आसे पसे ले काम गर्न छाडे, तिमि हरु त तिम्रो पछि लागुन भन्ने चाहन्छु हैन र?
पहिला काम को इज्जत गर्न सिक अनि मात्र देश को कुरा गर. विदेश मा बस्ने ले नेपाल पैसा न पठाउने हो भने तिमि हरु भोकै मरछौ थाहा छ.
थुइया , दुइ चार दिन अमेरिका बसाइमा येत्रो बेफ्वाक्को निर्क्योल | येस्तै पाराले देशमा काम गर्दा रैछन र पो देशको हविगत आज एस्तो | येसरी आवेगमा आएर जथाभावी बोल्ने र लेख्ने बानि रछ यी नेताहरुको , कहाँ बाट देश उभो लाग्नु | गर्न नै सक्ने हो भने दोहोरो नागरिकता को बेवास्था मिलाउनु | अमेरिकामा आका छन् भन्दैमा रुखमा पैसा फल्छ जसरि हाम्लाई सौताको बेवार गरेर थान्ग्नामा सुतौना खोज्ने, अनि नेपाल आएर केहि गरेन भनेर तुच्छ सोचाई राख्ने? विविध कारणबश अरु देशको नागरिकता लिन परेको होला , तेस्को मतलब यो होइन कि हामी देशलाई माया नै गर्दैनम , तर देशमा केहि गर्न खोज्य दुनिया भारको कहिँ नभाको अड्चन हुन्छन | पहिला त्यो नियमलाइ ठिक गर | होइन भने घरमा बोलाएर ढोका लाउने बेवार नदेखा | अरे बाबा तेह त्याग गरि काम गर्ने विदेशबाट फर्केकाहरूलाई अलि बातावरण मिलाउ, सब आफ्नै खर्चमा प्रोजेक्टहरु गर्दै छन् , सरकारबाट न वास्ता छ न के .. |
१२ वर्ष पुरानो लेख भएर खासै मन लगाएर पढ्न मन लागेन , धेरै कुराहरू परिवर्तन भइसके होलान ।
अन्धा हरुले हात्ती छामेको कथा पढेको थिएँ जमानामा अर्थ बुझ्न मलाइ धेरै गारो भएको थियो र अहिले अर्को अन्धो ले हात्ती छामेको कथा पढे पछि भने बल्ल छर्लंग भयो त्यो बेला को कथा / येस्तै ताइ न तुई को यात्रा संस्करण लेखेर कत्ति नै धेरै अध्यनसिल व्यक्ति , ठुलो साहित्त्यकार, लेखक हुं जस्तो लग्छ होला प्रदीप जी लाइ तर बिचरालाई के भन्ने अहिले जमाना कहाँ बाट कहाँ पुगिसक्यो र बर्तमान पुस्ता को सोचाइ कति माथि छ र परिबर्तन सिल छन् भन्ने कुरा / उही पुरानै पुस्ता हरुलाई बेबकुफ बनाए जस्तै गफ हानेर अहिले को गुगल (google ) पुस्ता लाइ पनि बेबकुफ बनाउन सकिन्छ भन्ठानेका होलान? भो प्रदीप जी बल नगरम अब/ तिम्रो लेख र ब्यबाहार कत्ति पनि मिलेको देखिदैन के गर्ने /
अमेरिकामा नाकको कुन प्वालबाट पहिले सास फेर्नुपर्छ भन्ने पनि कानून हुन्छ।” हो तेसै ले अमेरिका लै कानुनी राज्य भन्छन /नेपाल जस्तो बादर राज्य होइन /या जनता लै अनुसासन मा राख्छन अनि नेता पनि अनुसासन बस्छन /
प्रदीप नेपाल जी,
अहिलेसम्म तपाई प्रति मेरो सम्मान थियो एउटा राम्रो लेखक को रुपमा एमालेको नेता भनाउदोको रुप मा नभएर / खुसि लाग्यो तपाई अमेरिका छिर्न पाउनु भयेछ त्येही पार्टी को बिल्ला भिरेर होला /
म येहा एक बिद्यार्थी हो र म नेपाललाई माया गर्छु, अन्येथा नसोच्नु होला /
१)” नाकको कुन प्वालबाट सास फेर्ने भन्ने कानुन”
क्या रमाइलो कुरा / कानुन को कुरा गर्ने हो भने अनौठो कानुन छ अमेरिका मा त्यो के भने म एक नेपाली बिद्यार्थी ओबामा रास्ट्रपति, हामी दुवै लाई समान कानुन छ /केन्या बाट आएको एक मान्छे को , नेपाल बाट आएको मेरो र अमेरिकाको एक करोडपति को लागि समान किसिमको कानुन छ /ओबामा ले सरकार लाई कर तिर्छ म पनि तिर्छु / हाम्रो देश नेपाल मा जस्तो नेता हरु ले जे गरे पनि हुने र गरीब जनतालाई कानुन लाग्ने हुदैन त्येसैले दुख लाग्यो होला /
२) अमेरिकामा माग्नेहरु
पदीप जी , माग्ने हरु संसार को जुन सुकै देशमा पनि हुन्छन / यो बिकशित र अबिकशित देश भन्ने हुदैन / म चार बर्षको जापान बसाइमा धेरै माग्ने देखेको थिए सुरुमा मलाई पनि लाग्थ्यो जापान म पनि माग्ने ?तपाई अरु देश जाने मौका पाएको भए देख्नु भयो होला/
३) “एमालेको नामै काटियो”
तपाइलाई अमेरिका आएर पनि पार्टीको प्रचार गर्नु पर्ने ? “नागरिकता- नेपाली ” भनेको रहेछ तेत्तिले नपुग्ने ??
४) “नेपालीको बेहोराले मन भाँचियो”
हो हामी नेपाली ले तिमि जस्ता नेता हरुलाई गाली गर्छौ किनकि हामी नेपाललाई माया गर्छौ/ माफ गर्नुस तपाइले नेपाल म जस्तो पाउनु भएको सम्मान पाउनुहुन्न / हामी नेपाल छोडेको नेपाल को माया नभएर होइन तपाई हरु जस्ता नेता ले जनता को लागि नसोच्ने तर आफ्नै सत्ता र भत्ता को लागि भएर हो / उद्योग खोल्नुस काम दिनुस हामी फर्किन्छौ/
धन्येबाद प्रदीप जी
एउटा कुरा के सन्चो हो भने नेपालका सारा कम्युनिष्ट पार्टीका नेताहरुले अमेरिकाको बिरोध गर्दा कट्टु फुस्कने गरि बिरोध गर्छन अर्को सन्चो कुरा के पनि हो भने ति सबै कम्युनिष्ट नेताहरुको छोरा छोरीहरु सबैजना अमेरिका नै छन् .
गजब लाग्दो कुरा त अझ के छ भने तिनै कम्युनिष्ट नेताहरुको छोरा छोरि जसको रगतमा पनि कम्युनिष्ट छ ले अमेरिकामा ग्रीन कार्ड लिंदा जिबनमा कहिले पनि कम्युनिष्टको member थियन भनेर गलत इन्फोर्मेशन दिएर ग्रीन कार्ड लिएका हुन्छन. अझ रोचक कुरा त याँहा छ त्यो के भने आफुलाई अब्बल दर्जाको लेखक ठान्ने कामरेड प्रदिप नेपाल उर्फ संजय थापा जसको दिमाख (टाउको) नै negative कुराले भरिएको छ र बिशेष गरि अमेरिका सम्बन्ध मा, महोदयको केहि वर्ष अगाडी टाउको सम्बन्धि बिमारले निकै च्यापे पछि अन्य मुलुकहरुमा गएर उपचार गर्दा पनि निको नै नभए पछि अन्तमा तेही अमेरिका गएर उपचार गरेर निको भएर आएको कुरा पनि सत्य हो. धन्य छ अमेरिका आफ्नै खेदो खन्ने भुइफुट्टा नेताको टाउको ठिक पारेर पठाई दिएकोमा …. !!!
के गर्नू लेखक उर्फ़ नेता पर्दिप जी तिमेरु जस्तै महान नेता जी हरु को कृपा परेर नै नेपाली ले अफ्नुदेस छोडेर विदेश मा दोश्रो दर्जाको मान्छे भयनि खुशी छ ,धिक्कार छ तिमेरु जस्तो नेताहरुलाई ,अनि तँ (अरु सम्बोधन गर्न लाज लागो है साथीहरु हो )को अमेरिका पुरानलाई,अरु के लेखु खै !!!!!
अमेरिकामा त कमसेकम जस्तै भयनि काम गरेर खान त पैएञ्च नि उहा आफना मुलुकां त पैलो दर्जा को नागरिक हुनु मात्र त हो , अरु त सबै तेमेरु जुकाहरु ले गर्न दिय त हो नि ,अझ तेस्तो लेखेर साचीलो बन्न खोच्छा ,लाबस्तेरो लुचो मोरो
“मैले आफूलाई अहिलेसम्म कम्युनिस्ट पार्टीको नेता भनेर परिचय दिएको छैन। सबैलाई भन्ने गरेको छु – म एउटा लेखक हुं, अहिले संसद सदस्य पनि भैदिएको छु।”
जो आफु लै एमाले भन्न लाज मान्छ , के को राजनीति गर्नुहो ??? प्रदिप जी अमेरिका को ग्रीन कार्ड छदै छ नेपाल मा भ्रस्टचार गरेर कमाको सम्पति लिएर छिरे भैहाल्यो नि ब्प्यर गर्न !!! के को पानी माथि को ओवनो हुनी हो र? कसले पो नचिनेको नेता हौ र? पाए देश लुतनी कार्य कर्ता पोस्नि छोरा छोरी येही अमेरिका पथौनि त हौ नि !!!! मुला नौटंकी दुए जिब्रे हरु …
….चन्द्र शायेर
धरै राम्रो र समय संदर्विकता संग मेल खानी अमेरिका मा बस्ने नेपाली ले राम्रो संग पढ् नेपाली हो! आफु त युरोप को परियो धन्न!!!!!!!!!! हा हा हा हा
बिल्कूल हावा,फ्याउरोलाइ अंगुर अमिलो भएको र यो लेख एकै एकै हो/कुनै एनजीओको नीगाहाबाट अमेरिका घुम्ने मौका मिले होला,अनि अमेरिका घुमेको छु भन्नलाई केहि त लेख्ने प-यो/अनि नेपालका गाजा खाएर बसेका नेताले लेख्दिए/राम्रो भएको देख्न अथवा सुन्न त जहा रहे पनि जहा गए पनि नेपाली भएको नाताले सबैलाई चाहना हुन्छ होला नी/कि देशको अबस्थाले होस् बा अरु कारणले बिदेशिएका नेपालीलाई नेपालका बारेमा चिन्ता गर्ने अधिकार छैन?नराम्रो भनेको सुन्न नचाहने नेताले देश र जनताका लागि राम्रो गर्न पनि सक्नु प-यो/के त्यसो भएको छ?
प्रदिप नेपाल जी
लेख मन पर्यो तर आरोप को भाषा मा नभै बैचारिक परिबर्तन को रुप मा राखेको भए उत्तम हुनेथियो /
हामी नेपालीहरु संग शास्त्र र ग्रन्थ सर्ब उत्त्क्रिस्थ छ तर अध्यन र प्रयोजन मा निक्कै पछाडी छौ /
धन्येबाद
बसन्त
अर्थात , ल्हासामा सुनको खानी छ , आफ्नो कान भने बुच्चै !