– परिवर्तन
औपचारिक रूपमा माओवादी फुटेको छ। चुनवाङ बैठकदेखि बढ्दै गएको विवाद मात्र होइन जनयुद्ध पछि वैद्य पक्षहरूको भूमिकालाई कमजोर पारिनु, पार्टीले युद्धका वेला लडेका कार्यकर्ताको भावना नबुझ्नु र एकता केन्द्रसँगको एकीकरणपछिको पछिल्लो समयमा आफ्नै पुराना लडाकु र दु:ख पाएका कार्यकर्ताका सट्टा ठेक्का-पट्टा र जग्गा दलाली गर्नेहरूले जिल्ला-जिल्लामा नेकपा (एमाओवादी)को नेतृत्व गरिरहेको सन्दर्भमा वैद्य समूहले पार्टी फोर्न आवश्यक ठान्यो। तर, के पार्टी विभाजनले क्रान्तिकारी धार जोगाउन सक्ला? के पार्टी विभाजनले हालसम्म प्राप्त उपलब्धीहरूलाई जोगाउन सक्ला? के पार्टी विभाजनबाट समग्र राजनीतिले गति र निकाश पाउला? यो विभाजनले कसलाई दु:खी र कसलाई कति खुशी बनाएको होला? धेरै प्रश्नहरू अनुत्तरित छन् र त्यसका उत्तरहरू आगामी राजनीतिक परिदृश्यले दिनेछन्।
यो फुटले माओवादीभित्र हावी भइरहेका अवसरवादीहरूको झुण्डलाई एकैसाथ खुशी र झड्का दिएको छ। पैसा कमाउन र कुनै पदमा पुग्नका लागि आतुर माओवादी कार्यकर्ताहरूलाई यो फुटले त्रसित बनाएको छ। कतै पार्टी कमजोर भएर उनीहरूको हालीमुहालीको अन्त्य त हुने होइन, वा वैद्य पक्षको तारो बनिने त होइन। अर्को तर्फ पार्टीको क्रान्तिकारी हिस्सा बाहिर गएपछि यस्तै समूहले फाइदा उठाउन पाउने सम्भावना अझ बलियो पनि हुन सक्छ। भट्टराई र प्रचण्डले पुराना क्रान्तिकारी साथीहरूका सट्टा चाकडी र चाप्लुसी गर्नेहरूको नयाँ झुण्डको भरोसा गर्ने र उनीहरूलाई पुरस्कृत गर्ने सम्भावना पनि उत्तिकै प्रवल छ। माओवादी पार्टी र यसका नेताहरू पहिले नै खास झुण्ड वा खास गुटका कुरा सुनेर अगाडि बढ्ने परिस्थिति बनीसकेको स्थितिमा यो फुटले यस्ता गुट-उपगुटलाई अझ बढाउनेछ। पहिले वैद्य र भट्टराईको बीचमा सन्तुलन मिलाउँदै हिड्ने प्रचण्डले अब नारायणकाजी श्रेष्ठ र भट्टराईका माझ चल्ने रस्सा-कस्सीलाई कसरी सन्तुलनमा राख्लान् हेर्न बाँकी छ। प्रचण्डलाई वैद्यलाई देखाउन भए पनि क्रान्तिकारी बन्नुपर्ने वाध्यता छ भने शान्ति र संविधानको नारा दिएर वैद्यलाई एक्ल्याकाले शान्ति र संविधानको कामका निम्ति कांग्रेस-एमालेसँग मिल्नुपर्ने वाध्यता पनि छ। उनले यस्ता वाध्यताहरुलाई चिर्छन् वा कुनै एक विचार समूहतिर छिर्छन् भन्ने कुराले नै उनको मूल्याङ्कन हुनेछ।
वैद्य पक्षले भने झैं क्रान्तिकारिता कसरी जोगाउने? के गर्ने? कसका विरूद्ध लड्ने र कहिलेसम्म लड्ने? जस्ता प्रश्नहरूले वैद्य समूहलाई पनि पिरोल्नेछ। उनीहरूले प्रचण्ड, बाबुराम विरूद्ध लड्ने हो कि? कांग्रेस, एमाले विरूद्ध लड्ने हो कि? भारतीय भूमिका विरूद्ध लड्ने हो वा को सँग मिलेर कसका विरूद्ध मैदानमा छिर्ने हो? प्रष्ट हुन बाँकी छ। यो प्रष्ट नहुँदा सम्म वैद्य पक्ष र मातृका समूहमा खासै अन्तर देखिने छैन। हिजोको क्रान्तिकारीता भजाएर मात्र पार्टी चल्दैन र पार्टी मजबुत पनि हुँदैन भन्ने कुरा वैद्य समूहले बेलैमा बुझ्दा राम्रो हुने थियो। नत्र तीन-तीन पटक क्रान्ति गरेको गुड्डी हाँक्ने कांग्रेसको पारा र १० वर्ष जनयुद्ध हाँकेको गफ दिने वैद्य समूहमा तात्विक अन्तर हुनेछैन। विगतको इतिहासले होइन अवको कार्यक्रमले वैद्य पक्षको मूल्याङ्कन हुने कुरा निश्चित छ।
राजावादी, कांग्रेस, एमाले वा संघीयता नचाहनेहरूको निकै ठूलो समूह यो विभाजनले खुशी नै हुनेछन् तर क्रान्तिकारीताका नाममा जग्गा कब्जा र साना-तिना आक्रमण हुन थाल्यो भने त्यसले माओवादीको संस्थापन पक्षलाई मात्र होइन हाल खुशी हुने अन्य पक्षलाई पनि पिरोल्नेछ। केही समयका लागि क्रान्तिकारीताका नाममा बन्द, हडताल वा लडाईँ-झगडाले ठाउँ पाउने नै छ। अझ भारत विरोधी आन्दोलनको नेतृत्व त वैद्य पक्षले चर्कोसँग गर्ने नै छ। यसको अर्थ समग्रमा देशले केही पाउने भन्दा गुमाउने नै बढी सम्भावना रहन्छ। त्यसो त एउटा सकारात्मक पक्ष के हो भने, “केही भएन, केही हुँदैन, सबै खराब, परिवर्तन चाहिन्छ वा अहिलेका सबै नेताहरूलाई ठीक पार्नुपर्छ” भन्ने जस्ता मानसिकता बनाएका केही युवालाई यस्ता पार्टीहरूले सदैव आकर्षित गर्ने गर्छन्। एउटा युवा जमात जहिले पनि क्रान्तिको मानसिकतामा बसेको हुन्छ। उसले क्रान्तिका सम्भावित खतरा वा परिणामलाई बुझ्दैन तर समाज र देश बदल्नका लागि क्रान्ति हुनुपर्छ भन्ने सोच राख्छ। यस्ता मानसिकता बोकेका युवाहरूलाई वैद्य पक्षले पक्कै पनि आफ्नो पक्षमा राख्नेछन्। जुन हतियार नउठाउँदासम्मको परिस्थितिमा निकै आवश्यक पनि छ।
महत्त्वपूर्ण प्रश्न भने माओवादीकै लडाकुहरूले के गर्छन् भन्ने हो? के उनीहरू अझै पनि लड्न तयार होलान्? के उनीहरूले अझै पनि लडेर, मरेर वा मारेर सत्ता कब्जा हुन्छ भन्ने सोच राखेका होलान्? वा कतिवटा पुस्ताले, कतिसम्म लड्ने हो? त्यसैले युद्ध-क्रान्तिका यस्ता असंगत आवेगले वैद्य पक्षलाई फाइदा होइन घाटा नै हुनेछन्। तर, वेइमानहरू मध्येको कम वेइमान पार्टी बन्ने हो भने वैद्य पक्षका लागि अझ पनि संभावना छ, ठाउँ छ। होइन सधै क्रान्तिकै कुरा गर्ने हो भने त्यो मोहन विक्रम सिंहले ५० वर्षदेखि गरेको क्रान्तिभन्दा पृथक हुनेछैन।
उता भट्टराई र प्रचण्डलाई पनि जनतासँग अझ खासगरी माओवादी कार्यकर्तासँग कसरी जाने भन्ने कुराले पिरोल्नेछ। उनीहरूले भने जस्तै शान्ति पनि आएन र संविधान पनि बनेन। कतै वैद्यले भनेजस्तै चुनवाङ बैठकले गरेका निर्णय गलत त थिएनन्? भएका आफ्ना सेना बुझाउनु, पूर्ण रूपले खुला हुनु र अब भूमिगत हुन नसक्नु, सत्तामा पुगेर कुनै लोकप्रिय कार्यक्रम ल्याउन नसक्नु तथा जनताले विश्वास गर्न सक्ने कुनै पनि आधार नदेखुनुले माओवादीको राजनीति के हुन्छ? एउटा संघीयताको अडान बाहेक माओवादीसँग कुनै एजेण्डा र अडान अहिलेलाई छैन। बरू, संघीयता विरोधीहरू एकजुट बन्दै गएको सन्दर्भमा आफ्नै पार्टीका पुराना नेता तथा कार्यकर्ताहरूलाई पार्टीमा राख्न नसक्नु प्रचण्ड र भट्टराईका कमजोरी नै हुन् र यसका निम्ति उनीहरूले युद्धमा मारिएका शहिद परिवारसँग, परिवर्तनको चाहना राख्ने नेपाली जनतासँग र उनीहरूकै कार्यकर्तासँग माफी माग्नु पर्छ। पार्टी फुटिसकेको सन्दर्भमा हिंजोका दिनमा वैद्य समूहलाई झुक्याउन वा वास्तवमै राजिनामाको दिने सोचेर घोषणा गरेको हो भने अब आफ्नो नेतृत्वले पार्टी एकता कायम गर्न नसकेकोमा नैतिकताका हिसाबले प्रचण्डले र वैद्य पक्षको विरोधका माझ सत्तामा गएर शान्ति तथा संविधानको काम पुरा गर्न नसकेको तथा पार्टी फुटाउनका लागि योगदान दिएकोमा भट्टराईले राजिनामा गरेर महाधिवेशनमा जानुपर्छ। होइन भने आफ्नो स्वार्थका लागि यी दुईले पार्टी फुटाएको आरोपलाई सजिलोसँग खण्डन गर्न सकिने अवस्था छैन।
समग्रमा जनताले क्रान्ति होइन सकारात्मक परिवर्तन खोजीरहेका छन्। गाउँ-घरदेखि बजारसम्मका जनताले खोजेका साना-साना परिवर्तनहरूलाई आत्मसाथ गर्ने हो भने जुनसुकै पार्टीले राज्य-सत्ता कब्जा गर्न सक्छ। यहाँ जनताले एकैपटक भयानक परिवर्तनको पनि आशा गरेका छैनन्। दैनिक जीवनका साना-साना वाध्यताहरू, कष्टहरूलाई कम गर्दै आवश्यक पर्दा औषधीमूलो, शिक्षा, रोजगारी र विपत पर्दा सहयोग गरे हुन्थ्यो भन्ने बाहेक ठूलो चाहना छैन। आम नागरिकले चाहेको कुरालाई मात्र ध्यान दिने हो भने पार्टी वा नेताहरूका लागि प्रशस्त ठाउँ छ होइन भने जुनसुकै पार्टी जे नाम गरेर जन्मिए पनि त्यसले परक पार्दैन।
यी दुवै जना ले पद छाड्नै पर्छ. यिनी हरु मै खाऊ मै लाओ सबै सुख सयेल मै गरौ भन्ने हरु हुन् .
बाबु राम ले के के नै गर्ला कि भनेको तर जुन जोगी आए पनि काँ नै
चिरेको .
सबैको भनाइ यही छ ! क्रान्ति आहत को होइन राहत को गर्नु पर्यो .. क्रान्ति फुटको होइन एकता को गर्नु पर्यो.. लडाई मित्र संग होइन सामन्ती बर्ग संग लड्नु पर्यो .. यहि नै समय सापेक्षित हुन्छ होला
बुद्धि बिग्रेको बैध्य र शक्तिले मात्तिएको प्रचण्डले जनताका लागि केहि नै लछार पाटो
लगाउने वाला छैनन् जनताले बुझे हुन्छ
यी दुवै लाइ देश को दरिलो पद दिनु नै सर्पको मुख मा औला राख्नु जस्तै मुर्खाई काम गर्नु हो . जब सर्प एउटा घर भित्र जान्छ तेस्पछी घर भित्र रहेका सबै बाहिर निस्किएर सर्प लाइ बाहिर लखेटेर आफु र अरुलाई बचाउनु नै सबै भन्दा बुद्धि मानि हुन्छ.
यो माओबादी पार्टी टुक्रिए पनि जोडिए पनि कसको के चाई फरक पर्छ र !!
किन राजिनामा दिनुपर्यो र !! सबै त मुर्ख हरु हुन्, एई बसी राखे कमसेकम stability त हुन्छ !! घुस एसले पनि खान्छ अरु आए पनि खान्छन् !! बरु एई एउटाले कति चाई खान्छ होला एई बसी राखोस ढुक्क हुन्छ !!
सबहारा को नाम मा कम्युनिष्ट पार्टी, कम्युनिष्ट पार्टी को नाम मा पोलिटब्युरो, पोलिट बियुरो को नामे मा हेडक्वाटर र हेडक्वाटर को नाम मा एक जना व्यक्ति को अधिनायकत्व लै स्वीकार गरिने सैदान्तिक यो कमजोरी लाई अनेक शाब्दिक प्रपन्च र अमुर्त तर चर्का स्वर मा जनता अलमल पार्न गरिने गफ हरु ले ढाक्ने प्रबृत्ति नै कम्युनिष्ट हरु फुट्ने कारण हो /कुरा प्रस्ट छ कम्युनिष्ट हरु सर्बहारा को नाम मा सत्ता कब्जा गर्न चहनाछान तेस्तै पार्टी पनि निरङ्कुश रुप मा एकलौटी पारा ले कब्जा कै शैली मा चलौछन तर व्यक्तिगत रुप मा त अर्को लाई मन पर्दैन सैदान्तिक रुप मा केहि भन्न पनि नमिल्ने अनि सुरु हुन्छा अनेक कलेवर मा कथित बैचारिक द्वन्द /अनि पार्टी फुट्छ फेरी अर्को को तेस्तै अभ्याश अनि तेस्रो लाई मन पर्दैन यो निरन्तर प्रक्रिया हो ……….
बैध बिग्रियो भोज ले प्रचण्ड मातियो मोज ले, एस्तै हो नेपाल मा पार्टी फुट्ने अनि जुट्ने /जुन पार्टी पनि एक पल्ट न फुटी रहेको देखिदैन /कसै ले पनि केहि गर्ने होइनन जनता अनि देस को लागि खाली आफ्नो फाइदा को लागि गर्ने हुन् भन्ने कुरा सबै ले बुझे हुन्छ /
चाडो राजनीतिक एजेन्डालाइ सकेर दिर्गकलिन आर्थिक विकास गर्नु पर्छ/ बाजेले थालेको क्रान्ति नातिको पनि एजेन्डा बनेको छ कति पुस्ता हामी लड्ने? अरु देश कहाँ बाट कहाँ पुगिसके ……………सरो दुखि छु……………हाम्रा सन्तति (नाती नातिनी) सम्ब्रिदी देशका नागरिक बनुन/ हामी जस्तो अरु देशक नोकर नबनुन मेरो कामना –
उत्पीडित बर्गको आवाजहरुलाई कसरी सम्बोधन गर्छन? दुवै माओबादीहरुले (तिनै), त्यसैमा भर पर्ने हो, जनताले गर्ने स्वीकार या तिरस्कार…अब उप्रान्त| ति बर्गलाई बिगतमा कांग्रेस एमालेले जस्तै रनभुल्लमा पारे भने, अबका दिनहरुमा कसैको पनि खैरात छैन, भन्ने प्रष्ट देखिंदै आएको छ|
अस्तिको प्रदर्सनमा “काटिन्छ र चाटिन्छ”को नारा लगाउने बास्तबमा बाहुनबादीहरु नै छिरेर शुरु गरेका थिए रे भन्ने कुराहरु आउदैछन| यस्ता खुरापाती, काईते “भिजिलान्ते”हरुले खेल्ने ठाउँ पाएर नै जनताका बिस्वास गुम्दै गएको हो| यो कसरी र किन हुदैछ, के सिधा कुराहरुलाई काइते कुराले बराल्न सकिएला??
माओबादीको आन्तरिक कुरोमा, मेरो भन्नु केहि छैन|
अस्ति सम्म मावोबादीलाई “हाती” र आफुलाई माहुते ठानेर नेपाली यकतामा फुट ल्यायर सम्पूर्ण तराईमा मात्र मधेसीको स्वराज चलाउने सपना साकार नहुने भय पछी अब मधेसबादीहरू बैद्य समुहको तुक्रियको “क्रान्तिकारी मावोबादी” लाई घोडा नभय खच्चड बनायर मधेश्बाद्को भारि बोकाउन खोजेको यो लेखले देखाउंछ/
नेपालको पहाड हिमालमा जाती जातिको अनेकौं प्रदेस बनाउने पर्ने तर तराईलाई ३ प्रदेशमा विभाजन गरे मधेस तुक्रायाको ठान्छन मधेसबादीहरु/ यसैले पनि देखाउंछ कि परिवर्तनज्युहरुको “सम्पूर्ण तराईमा मात्र मधेसीको स्वराज बनाउने सपना” साकार पार्न जातीय संघियताको नारा लगाउने समुहलाई आफ्नो हतियार बनाउंदै आयकोछ/ बैद्य जातीय संघियताको चाहने समुह हो र कांग्रेस यमाले समेत जातीयताको बिरुद्ध उभियको बेला मधेशबादी हरुको निमित “बैद्य” यौटा साधन बन्न सक्ने समुह हो/
बाबुराम समुहलाई आजको उच्चाईमा भनु बा खाडलमा पुर्याउनेमा जिम्मेवार हुनेहरुमा बैद्य पनि यक जना हो नै/ प्रचंद्रले मधेश्बादिको साथ् लिन चाहेंन; त् कुर्सि छोड्नु पर्यो र चुनाव त्याग्नु पर्यो/ तेही बेला उमेश यादवको मधेसी दलले बाहेक भारत कांग्रेस यमाले र अरु मधेशबादी हरुले बाबुरामको प्रसंसा गर्दै बाबुरामको नेत्रित्वोको सरकार बने उनीहरुलाई स्वीकार्य हुने भने/
बैद्यले बाबुरामलाई नेत्रित्वोमा पुर्याउन प्रचंद्र बिरुद्ध पार्टी भित्र बाहिर संघर्स नै गरे/ बैद्यले जानेर बुझेर आफ्नो पार्टी बिरोधिहरुको चाहनालाई बल दिने काम गरेको हो बा नजानेर यो समयले भन्ने कुरा हो/ तर कुरा जेजस्तै भय पनि बैद्य “सगथिति यकिकृत मावोबादी दल” फुटाउन चाहनेको हतियार बन्यो/
अस्ति तराईमा ३ प्रदेश सहितको ११ बहुजातिय बेनामी प्रदेस बनाउने सम्झौता पछी बाबुरामको सरकारमा कांग्रेस यमाले समेत सामेल भय बात त्यो सरकारले संबिधान बनाउन सक्थ्यो/ तर सम्पूर्ण तराईलाई ३ बेनामी प्रदेशमा विभाजन गरेर बन्ने संबिधान स्पस्टत् “शरण” को निर्देशन बिपरित हुने थियो/ त् यता भारतीय कुत्नितिग्य यस दि मेहताले विप्लप गराउने धम्कि दियो त् उता बैद्यहरुले त्यो सहमतिको बिरोध गर्यो/ मेहताको धम्कि र बैद्यको बिरोध दुबैकुरा ले “शरण” को निर्देशनलाई नै मल जल गर्छ/
यकातिर परिबर्तान्ले बैद्य समुह सिट अहिले जातीय राज्य समर्थक क्रान्तिकारीहरुको साथ् भयको, भनेर घुमायर बैद्य समुह बलियो भयको “त्रास” बाबुराम प्रचान्द्र्लाई दिन खोजेको छ भने अर्को तिर बैद्यले पनि भारत बिरोधि नीति लिया धेरै गुमाउनु पर्ने छ( परिबर्तन को लेखको ४ औं पाराग्राफ्मा उल्लेख) भन्नु बात परिबर्तनज्युले बास्तवमै भन्न खोजेको केहो त्यो कुरा स्पस्ट गर्छ/
मित्र मदन जी
”चीन को दक्षिण एसिया मामिला हेर्ने प्रोफेसर ”लि ” ले हालै को नागरिक न्युज सग को कुराकानी मा भनेका छन् ”
”समस्या के हो भने भारत नेपाललाई समान हैसियतको देशमा राख्दैन। त्यसैले एउटै टेबलमा बसेर ‘फेस टु फेस’ छलफल गर्न चाहँदैन। तीन देशबीच ‘फेस टु फेस’ छलफल गर्नुको अर्थ तीनवटै देश समान भन्ने हुन्छ। भारतका लागि त्यो महत्वपूर्ण विषय हो। भारत नेपाललाई समान देशको रूपमा हेर्दैन, मलाई त्यसैमा डर छ।”
अब भन्नुस नेपाल मा यो जति भाडभैलो ,राजनीतिक खेल कसको इसारा मा भएको छ ?
के नेपाल को यो परिबर्तन मा को हिरो हुन् ?? म त् सबै नेतृत्त्व तह जिरो हो कि जस्तो लाग्छ |फेरी पनि धेरै साथीलाई भ्रम छ ,सिखन्दी लाइ नै अर्जुन सम्झेको छ |”
हो प्रचण्ड पट्टि को उनको इसारा चै पोजितिब देखिन्छ |
द्रोण ज्यु
मलाई राजतन्त्र गयाकोमा पनि तेती दुख छैन; त्यो ढिलो चांडो जाने ब्यबस्था नै हो/ तर ईनिहरुको कुनै पनि तन्त्र खरावमा खराव राजाको शासन ब्यबस्था भन्दा बढिनै खराव देखियो/ हो राजतन्त्र अलि तानासाही बनेको थियो/ राजा तानाशाही बन्नु पनि ईनै नेताहरुको कारणले हो/ २०१७ सालमा महेन्द्रले कू गर्यो भन्छ; हो र भने? के भाई बीपीले खुट्टा तानेको ताने गरेको कारणले दाई मातृकाले पचासौ कांग्रेसी नेताहरु सहित महेन्द्र सिट मिल्न गयको होईन?
२०४६ सालको आन्दोलनको ख्रिस्टभुमि भारतले गरेको नाकाबन्दी नै थियो/ भारतले किन नाकाबन्दी गरेको थियो भन्दा बिरेन्द्रले महेन्द्र नगरलाई नेपालको अर्को बिरगंज बनाउने भनेको र टनकपुर भारतलाई दिन नमानेकोले होईन?
महेन्द्र नगरलाई अर्को व्यापारिक तथा पारबहंनको नाका बनाउने भनेको कुराको अर्थ कालापानी बात भारतलाई पछाडी हट्न बाध्य बनाउनु हो/ कालापानी भारत छिन् नेपालको संगम स्थल हो र कालापानी बात तिब्बत चिनको बाटो कराचीको बन्दरगाहको दुरी बिरगंज बाट कलकत्ता भन्दा बढी छैन/
कालापानी महाकाली नदीको उद्गम स्थल पनि हो/ महाकाली नदि सिमा नदि पनि होईन त्यो नदि को उता पारिको किनार सम्मको भुमि नेपालको हो/ महाकाली नदि भारत पुगे पछी शारदा नदि भनिन्छ/ सन् १९२७मा भारतले नेपालको २१०० acre भुमि बर्षको ५० हजार भदा तिर्ने गरि मात्र भाडामा लियको र त्यो भाडामा लियको भूमिमा शारदा ब्यारेज बनायको छ/ महेन्द्र नगरलाई नेपालको अर्को बिरगंज बनाउने भनेको अर्थ बुझ्नेले भारतले नाकाबन्दी गरेको कारण बुझ्छ/
२०४६को क्रान्ति पछी नेपालीले के पायो भन्नु भन्दा भारतले सम्पूर्ण महाकाली नदिनै पायो/ तर २०४८को संविधानले नेपालको रास्ट्रिय श्रोतमा बिदेस सिट सम्झौता गर्दा नेपालले बरावरको भाग पाउनु पर्ने भनेको कारण ई नेताहरुले भारत सिट २०४८ पछी गरेको महाकाली सन्धि र समस्त सप्त कोशी नदीको पानि थुनेर नेपालको भूमिमा बिस्वमै ठुलो जलासय भारतलाई भारतकै निमित बनाउन दिने सम्झौता पास नहुने सम्झौताहरु थियो/ (कोशी नदि बात मात्रै ३७००० मेघावाट बिजुली निकाल्न सकिन्छ आज त्यो नदि भारतको कब्जामा परे बात के नेपाल अझै बिस्वमा ब्राजिल पछिको दोश्रो ठुलो जल भण्डार भयको देस हो?) /
महाकाली र सन् २२०५मा गरेको सप्त कोशी समुहको समस्त पानि भारतको बनाउने सन्धि पास हुन् नदिने २०४८को संविधानलाई भारतकै स्वार्थको निमित भंग गरेको हो राजा फाल्न बा नेपालीलाई लोकतन्त्र दिन होईन/ राजतन्त्र उन्मुलन पनि २०४८कै संबिधान अन्तर्गत भयको हो त् राजा समेत फाल्न सकिने संबिधान जत्तिको अर्को कुन संबिधान लोकतान्त्रिक हुन्छ; यो बुझ्नेले बुझ्छ/
त् आज हामि यो भन्न बाध्य नै भयको छ कि राजाको नेपालमा कसैलाई अलि दवायाको थियो भने ईनेताहरुको नेपालमा नेपाल र समस्त नेपालीलाई नै लुटेको लुतायाकोछ/ राजा सुध्रिन सक्थ्यो भन्ने प्रमाण बिरेन्द्र संबैधानिक राजा बनेको र ज्ञानेन्द्रले समेत सदनको निर्णय मानेर गद्दी छोदेकोलाई लिन सकिन्छ/ यो कुरा सिट “कुर्सिको लागि जे पनि गर्ने” ई नेताहरुलाई कसरि तुलना गर्न सकिन्छ/
चिन सिटको घनिष्ट सम्भंद राजाले नै बनायको हो/ ई नेताहरु त् चीनको नाम लिन पनि दिल्लीको अनुमति खोज्छ/
राम्रो लेख / जनताहरु सबैको नाराले दिक्क भएको यो बेला नया सोच र कार्यक्रम भनेको भारत तथा साम्राज्यबादीहरुलाई गाली मात्रै गर्नु भन्दा आर्थिक रुपमा स्व-आत्मनिर्भरका कार्यक्रमहरु अगाडी ल्याएर देशलाई आर्थिक सम्ब्रिदीमा कसरी अगाडी बढाउने भन्ने नारा र काम जुन पार्टीले गर्न सक्छ जनताहरुले उनीहरुलाई नै मन पराउने छन् / बाहिर पुजीबादी र साम्रज्यबादिलाई गालि गर्ने सत्तामा पुगेपछि तिनीहरुकै छाउरा डोनर एजेन्सीहरुसंग पैसाको लागि त्वोंम शरणं गर्ने ? त्यसैले आत्मनिर्भरताको कार्यक्रमहरु अगाडी ल्याऊ / स्वोदेसी लगानीकर्ता हरुलाई सुरक्षा गर / सधै लोकप्रिय नाराहरु मात्र होइन (हामीहरु तिम्रा नाराले थाकी सकेका छौं), अब विकास कसरि गर्ने भन्ने भिजन ल्याउ / अब क्रान्तिको नाममा जनतालाई त्रसित बनाउने र फोस्रा आस्वासन बाड्ने मात्रै होइन ईमान्दार बनेर जनताको मन जित्ने कार्यकर्ता बोकेर हिड्ने पार्टीनै दिगो र जनप्रिय हुनेछ / यसबाहेक नेताले अरुको कुरा काट्नु भन्दा पनि आफ्नो एक्सरे गरेर सबै बिकृतिहरु धुनु र कार्यकर्ताहरुलाई यस्तै गर्न सिकाउनु बेस होला / नत्र भने बैद्य र प्रचण्ड को पार्टीमा कुनै फरक हुने छैन / We all are tired of your philosophy, be down-to-earth when you deal with your people.
अब नेपालमा सच्चा क्रान्तिकारी पार्टी छैन भन्ने आभास भैराखेको बेलामा किरण जीले नया पार्टी खोलेर नया आशाका दिप जलाउनु भयकोछ! हामी सबैले उहाको साथ दियर होस्टेमा हैसे गर्ने हो भने सारा नेपालीले खोजेको जस्तो सोचेको जस्तो नया नेपालको जन्म दिन सकिन्थ्यो कि ? अब फेरी एक चोटी गहिराई थाहा नभयको खाल्टोमा हाम फालौं न त ???????????????????????????
जति पार्टी फुटे पनि, जति क्रान्ति भए पनि नेपाल मा कसैले केहि पाएनन्, बस दुख, गरिवी, असिक्ष, बेरोजगार, भन्दा अरु,…… तेसैले येस्सको दोस हामी जनता हौ उनि हरु ले जे भने तेही मान्नु अनि पछि लगेर हीद्नु हामी मुर्ख जनता हरु सबै ले बेलैमा भुझौ र अब क्रान्ति होइन शान्ति चहियाको छ तेसैले येस्ता कुनै पनि नेता को पछि या पार्टी को पछि नलागिकन शान्ति को कामना गर्हौ…………
सबैको भनाइ यही छ ! क्रान्ति आहत को होइन राहत को गर्नु पर्यो .. क्रान्ति फुटको होइन एकता को गर्नु पर्यो.. लडाई मित्र संग होइन सामन्ती बर्ग संग लड्नु पर्यो .. यहि नै समय सापेक्षित हुन्छ होला ।
तत्काल जनबिद्रोह सम्भव छैन भन्ने थाहा रहेछ त बैद्यलाइ अनी केरा खान फुटाको त पार्टी, तिमिहरुको श्वार्थ केहो भन्नेकुरा आम मानिसलाइ थाहा नभएको काहाँ होर, पार्टी फुट्नुको मुख्य कारण पद नपाउदाको आवेग बाहेक केही हैन, सरकारमा सि पी गजुरेल ले उप्रधानमन्त्री नपाएको, देवगुरुङले गृहमन्त्री नपाएको, नेत्रबिक्रम चन्दले अर्थमन्त्री नपाएको,रामबहादुर थापालाइ प्रधानमन्त्रीको उम्मेदवार नबनाएको र मोहन बैद्यले पार्टी अधक्ष नपाउनु नै मुख्यकारण हुन आफुले खान पाउदा सबै ठिक र नपाउदा सबै बेठिक भन्नेहरु पनी भुत्राको क्रान्तिकारी । हेर बैद्य बुढा तिम्रो पनि अब मोहनबिक्रम सिंह को हालत हुन अब धेरै बाँकी छैन । सि पी र चन्दले आफ्नो स्वार्थको लागी तिमिलाइ बलिको बोको बनाएका हुन आवेसमा आएर तिम्ले जुन निर्णय गर्यौ भोलिको दिनमा तिमिलाइ आजको आफ्नै निर्णय पोल्ने छ आज तिमिले प्रचण्डलाइ जस्तो आरोप लगाएर छुट्टीएका छौ भोली सि पी र चन्दले तिमिलाइ यो भन्दा गम्भिर आरोप लगायर छुट्टीने छन यदि सि पी र चन्दलाइ तिमिले बेलैमा चिनेनौ भने ।
माओबादी फुट्नु मात्र हैन पतन नै हुनु पर्छ . कांग्रेस र एमाले ले राजनीति मात्र बिगारेका थिए तर माओबादी ले देश को राजनीति मात्र हैन आर्थिक भौतिक र सामाजिक सद्भाव लाई लथालिङ्ग र भताभुङ्ग बनाएको छ
माओबादीहरुको फोश्व्रो गफ पानीको फोका जस्तै हो/ पानीको फोकाको सतित्व र माओबादीको कथनीमा कुनै भिन्नता छैन//सपना बाड्ने र गरिबी,ब्यरोज्गारीका नाममा सर्बहाराको नौटंकी युक्त भजन रट्ने तर आफु करोडौको महलको कौशीमा बसेर सर्बहाराको खिसी गर्ने अनी प्राडो पाजेरोको पैयाले ति गरिबको छाती कुल्चदै हिड्ने कम्युनिष्टको चल्ती चलन नै हो/संसारमा हेरौ जहा कम्युनिष्ट साशन छ त्यहा के जनता स्वतन्त्र छन् ?कम्युनिष्टको जातोमा पिल्सनु परेको छ/त्यसकारण छबी लाल दाहाल उर्फ पुष्प कमल उर्फ प्रचण्ड जस्तो कुरौटे,बोलीमा बिस्वाश नभएको ,बाबुराम जस्तो उल्लुको पत्थाबाट पनि संबिधान बन्छ,शान्ति आउछ,देशको बिकास हुन्छ,देशमा आर्थिक बिकास हुन्छ भनेर कसैले पत्याउछ?देश बटवारा हुन्छ,सामाजिक सद्भाव ,धार्मिक सद्भाव बिथोलिन्छ,लुट्न पाइन्छ,हसुर्न पाइन्छ भन्दा पो पत्याउनु/त्यसैले यस्तो पार्टी फुट्नु जुट्नुको कुनै
नेपालका नालायक पार्टीहरु जति टुक्रा भएर फुटे पनि फुटोस त्यसको हामी जस्ता हुदा खाने नेपालीहरुलाई कुनै चासो छैन| तर देश टुक्रा पार्ने कम गरेउ भने, तिमीहरुको खैरियत छैन भन्ने कुरा बेलैमा बुझी राख|
नानीको बाउले खुट्टो उचाल्दै त पार्टी दुई चिरा भयो । अब नाच्न नै थाले भने त के हुने होला ?हुन त उनी रेखासँग नाचेकै हुन् । विचरीको पनि झन्डै घरबार नै तोडियो । यता बैद्य बा मनमनै भन्दै होलान्, नानीका बा…….मैले त यसो सुसेलेको मात्र हो, पार्टी नै टुट्यो, अब गाउँ त ? यस्ता पतित घटिया कलंकित नरपिचाशको के कुरा गर्नु र
1. Now it is more difficult for UML, NC, Madheshi and Maoist (Prachanda/Bhattarai)……..
2. This will make 2 polarizations; Sansad baadi and non- Sansad Baadi…….
3. Bhattarai went to ask for a help with Indian PM after finalizing the Supurdagi sandi…….
4. Baidhya Maoist are going to focus on unsatisfied PLA and many such factions……
5. Antagonism between two Maosit will make both powerful, but only if they work hard….
6. If opposition is strong, ruling party will be stronger too…..
मुखले मात्रै क्रान्ति गरेर हुदैन कामले देखौनों पर्यो
जनताका समस्या जहका ताहि छान जिल्ला अस्पतालमा गयो भने औटा सीटामोल छैन खाना को लागि केको गन्त्रन्त्र केको प्रजातंत्र कसैको बिरोध गर्यो की गोली ठोकछन बिचार बिबेकले सुन्या जिउदो लास को झुंडाहरुले देश बनायो बर्बादी तंत्र…………………
तातो न छारो जुनसुकै पार्टी फुटे पनि जुटे पनि ……. आखिर सबै कानै चिरेका सत्ता , पद र पैसाका भोगी रहेछन ……………..
यो त एक दिन हुनु नै थियो माओ मात्र कहाको बिशुद्ध घु बाट बनेको पार्टी थियो र मिठो mitho म खान्छु तितो तितो त खा भनेर मान्ने हो र ?
प्रचंदे को एउटा हात भाचियो अब अर्को हात नि भाची पछि अपाङ्ग लाइ कसको सहारा ?
पुष्प जी को विचार म सधैनै my संसारमा हेर्थे र समर्थन पनि गर्थे.तर आजको पुष्प जी को विचार पढ्दा के मलाई लग्यो भने पुष्प जी पनि म जस्तै माओबादी का धेरै व्यक्ति खाओबादी भएछन. मेरो तनहुको खेत माओबादीको एक कमान्डर ले ५० लाखमा किन्न खोजे पछी हिजो सम्म १० रुपिया नदेखेको माओबादीले आज ५० लाख कता बाट बनायो ????? एक मिनेट सोचेपछि , पुष्प जी भन्नुहोस , नेपालमा राजनीतिमा लाग्नु भनेको फाइदा नै फाइदा , लगानी सुन्य ,करोडौ,अरबौको सम्पति,त्यस पछी नमरुन्जेल सित्तै गाडी,चालक,पेट्रोल,( जनताले पैसा तिरे पनि नपाउने ),body guard ,महल,पानी,बिजुली,टेलिफोन ,healthcare , त्यस पछी मरेपछि पनी सहिद घोसना गरि अर्को ब्रह्म लुट गरि करोडपति को परिवार लाई पनी देसको ढुकुटी बाट १० लाख किन दिने ?????
सब नाटक हो नाटक माओबादी चुनाब को लागि रणनीति को तयारी हो यो दुइ तिहाही बहुमत को लागि ….यो नाटक नेपाली राजनीतिमा माओबादी चुनाबको दुइ हफ्ता अघि सम्म चल्छ अनि चुनाब को लागि फेरी मिलेर नेपाली काँग्रेस र अरु पार्टी लै घुमौना मात्र खोजेको हो यो केहि होइन……
पछी विधेले टाउको मा हात राखेरा भन्ने छ
मैले गल्ति गरे छ मेरो पदन हुनुमा मेरै बुद्धिले
गर्दा आज मेरो हालत यस्तो भयो भनेर भान्छा
बैध्य को अनुहार स्याल को जस्तै जस्तै छ ,बाघले जस्तै सिकार गर्न नसक्ने ,तर बाघले गरेको सिकार कसरि बेतुक क्रान्तिका कुरा गरि हडप्ने तिकडम मात्रै हो.अब तिम्रा जनसभा लाई पनि जनताले पादेर उदाई दिनेछन. अन्त्यमा नेपाली जनता लाई थाहा भयो कि १९९० पछिका राजनैतिक नेता ( भनाउदा) ९९% भ्रस्टचारी भएकोले सायद बाबुराम त्यो १ % मा पर्ने नेता हुन् देस र जनताको लागि केहि गर्न खोजिराखेक छन्,तर कांग्रेस र एमालेले साथ नदिए पछी गछ्छाधार जस्तो अपराधी संग मिल्नु नराम्रो कुरा थियो,त्यसैले आजको नया नेपालमा गरिब नेपालीको समस्या अझै बन्द,हड्ताल,चक्काजाम ले गर्दा भोक भोकै सुत्नु पर्ने बनाए बहुदलीय राजनैतिक का ठेकेदारहरुले .६०१ सभासद बनाउने र चार जनाले पाच तारे होटेल र रिसोर्ट मा राजसी व्यंजन गरि निर्णय गर्ने भनेको त् रानासाही तन्त्र भन्दा नराम्रो होइन र ????? नेपालमा दलविहीन पंचायती प्रजातन्त्र चाहिन्छ. मैले राजा ल्याउनु पर्छ भनेको होइन तर एक जना लाई सबै जनताले ठिक लगेर भोट दिएको व्यक्ति ले जुनै ले सरकार चलाए पनि check एंड balance राख्न सकोस . आज जस्तो अराजकता बन्द गर्न सकोस. कुनै सुझाब ?????
* अब मर्ने को ??
ढोकामा बलियो अर्को चुकुल आजै ठोके भो,
छोरा घर फर्कदै छ भने उतै रोके भो,
अर्को क्रान्ति जन्माउनेरे; अब मर्ने को ?
रक्त पिपासुहरुले फेरी बन्दुक बोक्ने भो,
अर्थकोष र पर्यटकलाई उतै रोक्ने भो,
बन्दुक जम्मा पार्ने रे; अनि मर्ने चाँही को ?
माओबादी भन्ने ढल फुट्यो रे खुच्चिङ् भो,
बिकार निस्कदै छन् रे नाक थुन्न पर्ने भो,
संक्रमित भाइरस फैलियो भने; मर्ने चाँही को ?
– योगेश आदी
यो त गजब को कुरो गर्नु भो कमरेड पद, सम्मान, धन र बिबेक न पुगेर पार्टी फुटाउने (र दिनेले ) कहिँ पद छोड छन् ….
जुन जोगी आये पनि थैली बोकेर गये
नयाँ राजनीतिक पार्टी !!!! त्यसै त हाइड्रोसिल, त्यसमाथि गाँड !!!
पाएको पद कसैले छोडदैन, राजनीतिको मूल उद्देश्य नै पद प्राप्त गर्नु हो| त्यस्तो पद छाडनेलाइ कसैले श्याबास भन्दैन, बरु लाटा भन्छन| हाम्रो नेपाली नजीर नै झेली र काइते भएपछि एकले अर्कालाई झेला गर्नुमा नै पुरुषार्थ ठान्छन| त्यसै त हाइड्रोसिल, त्यसमाथि गाँड भनेजस्तै जस्तोसुकै नाम राखेर नयाँ पार्टी खोलेपनि कसैले पनि केही ख्याँस्न सक्दैन|हाम्रो नेपाली समाज र सरकारी अड्डामा बिधमान परजिवि मानसिकतालाई निमिट्यान्न नपारुन्जेल कार्ल मार्क्सै बिउँतेर आएपनि केही हुनेवाला छैन|बैधहरु टुक्रेर तिनले सरकार गठन गर्न सक्ने होइन क्यार!मननपरेको एमाङ्रेससंगै गठबन्धन गर्नैपर्यो | तिम्रा क्रान्तिकारी योजनाहरु एमाङ्रेसले के खाएर मान्नु नी! अनि उनिहरुकै अनुसार चल्नासाथ सच्चा क्रान्तिकारीहरु रुष्ट भएर अर्को चिरा पर्छ| आखिरमा आएर शेर बहादुर, सि पि मैनाली र मधेशवादी पार्टिहरुकै नियति भोग्नुपर्ने कुरा अहिले नै छर्लङ देखिन्दैछ| अब क्रान्तिका कुरा लिएर जनतामाझ गए नेपाली जनताले ‘इस! तिम्रा क्रान्तिका कुरा’ भनेर लोपर्नेछ|
माओबादीहरुको फोश्व्रो गफ पानीको फोका जस्तै हो/ पानीको फोकाको सतित्व र माओबादीको कथनीमा कुनै भिन्नता छैन//सपना बाड्ने र गरिबी,ब्यरोज्गारीका नाममा सर्बहाराको नौटंकी युक्त भजन रट्ने तर आफु करोडौको महलको कौशीमा बसेर सर्बहाराको खिसी गर्ने अनी प्राडो पाजेरोको पैयाले ति गरिबको छाती कुल्चदै हिड्ने कम्युनिष्टको चल्ती चलन नै हो/संसारमा हेरौ जहा कम्युनिष्ट साशन छ त्यहा के जनता स्वतन्त्र छन् ?कम्युनिष्टको जातोमा पिल्सनु परेको छ/त्यसकारण छबी लाल दाहाल उर्फ पुष्प कमल उर्फ प्रचण्ड जस्तो कुरौटे,बोलीमा बिस्वाश नभएको ,बाबुराम जस्तो उल्लुको पत्थाबाट पनि संबिधान बन्छ,शान्ति आउछ,देशको बिकास हुन्छ,देशमा आर्थिक बिकास हुन्छ भनेर कसैले पत्याउछ?देश बटवारा हुन्छ,सामाजिक सद्भाव ,धार्मिक सद्भाव बिथोलिन्छ,लुट्न पाइन्छ,हसुर्न पाइन्छ भन्दा पो पत्याउनु/त्यसैले यस्तो पार्टी फुट्नु जुट्नुको कुनै अर्थ छैन/
बितेका समयहरुलाई नियालेर हेर्ने र राजनीतिक बिस्लेसन गर्ने हो भने पार्टीहरु टुटफुट हुनु नेपालको लागि बल्झी रहने घाऊ भन्दा केहि फरक नपर्ला… गुट र उपगुटहरुले धमिलियेका हाम्रा पार्टीहरु आफैमा स्थिरता नहुनाले आजसम्म नेपालले स्थिर र कटिबद्ध सरकार पाउन सकेको छैन…पहिलो कुरो जब सम्म कुनै पनि पार्टी आफ्नो अजेण्डमा मजबुद, स्पष्टता र एकबद्ध भएर नेपाली जनता सामु आउदैनन तबसम्म नेपालको हालत यस्तै रहीरहन्छ ….दोस्रो कुरो नेपाली जनताले सहि मुल्यांकन गर्न सक्नु पर्छ….गर्न नसकेको खण्डमा सबैलाई घाटा हुनेछ……तेस्रो कुरो नेपाली मिडियाले सहि र राम्रो भूमिका खेल्नु पर्छ (as most news are biased and manipulated) ….. नेपाली जनता सामु राजनीति गतिबिधि स्पस्ट र शुद्ध रुपमा प्रस्तुत गर्न सक्नु पर्छ… राजनीतिक बिस्लेसन, छलफल र बहसहरु नेताहरुलाई एकठाउमा ल्याएर पर्याप्त रुपमा कार्यक्रमहरु ल्याउनु पर्छ…. जब सम्म यी तिन,,,, पार्टी, जनता र मिडिया यस्तो स्तर सम्म आउन सकेन भने यो नेपालको घाऊ निको हुन पुस्तौसम्म लग्न सक्छ….
ठिक छ ठिक छ फुटेको राम्रो ! देशको स्वाधीनता सबै नेपालीको मुटुको ढुक ढुकी हो ! गय अब एस दि मुनि र मेहताका चेलाका दिन !!!
अब भने बल्ल छबिलाल छट्टुको कट्टु खुस्कने भो …
यो अल्मलको अबस्थामा डा भट्टाराईले राजीनामा हैन तलको कुरा गर्नु पर्छ:
(मेरो कुनै बेक्तिगत फाईदा र बेफईदा केही छैन एस्मा खाली देशको तीब्र आर्थिंक बिकाश र जनताको भलो सकेसम्म चाडो होस भन्ने हेतुले प्रेरित भएर यो सुझाब तयार पारेको हूँ):
१. बैधता: म त भन्छु शंका नगर्नुस र अलमलमा नपर्नुस अनि समय खेर नाफाल्नुस! तपाईको legitimacy को कुरा गर्छन भने भट्टराईले भन्नु पर्छ उहा नै हो सबै भन्दा legitimate जसले सबैभन्दा बढ़ी भोट ल्युनुभएको हो चुनाबमा! तेतिबेला उहाकई पार्टीले चुनाबी मैदानमा सबै भन्दा बढ़ी (१२० सभासद २४० मा) भोट्ले चुनिएका सभासद भएकाले! अरु कुनै पनि देशमा ५०% निर्बचित सभासद बिरलै हुन्छन! सरकार चलाउन अरुको भर पर्नु पर्ने हुन्छ! तर हिसबई गर्ने हो भने एक जना मात्र स्वतंत्र सभासद भये पुग्थ्यो! सरकार चलाउने अधिकार य्हाको नै हो! अर्को चुनाब नाभैन्जेल प्रजतान्त्र्मा त्यों नै मान्य हुन्छ! अनि राजनीती भनेकै बहुमतले शाशन गर्ने हो र बहुमत जनताको भलाईको लागी ! अहिले पार्टी फूटे पानी उहाकई पक्षमा बहुमत छ! पार्टी भित्र!
२. मंत्री मंडल: भट्टराईले आव्हान गरने मंतिमंडल मा समेल हुन अरु पार्टीलाई १ हप्ताको समय दिएर! आयेनन भने अनि अफै बनाउने समाजमा प्रतिष्ठित र अलिकति neutral जस्ता देखिने Gentlemen हरु मिलाएर! उदहारणको लागी रमेश खरेललाई गृह, खेलकूद मंत्री गणेश थापा, पररास्त्र मंत्री रमेश नाथ पाण्डे, स्वस्थ्य मंत्री संदूक रूइत, महिला बिकाश मंत्री अनुराधा कोइराला, संचार मंत्री महाबीर पुन, कृषि मंत्री मदन राइ आदि आदि!
३. सक्षमता र प्रतिबद्धता: अहिले सम्म देखियका प्रम मध्धेमा भट्टराई नै योग्य, सक्षम र देशबिकाशको लागी प्रतिबद्ध देखींनु हुन्छ जनताको नजरमा! सबैलाई थाहा छ PhD गरेर पनि देशको लागी भनेर बक्तिगत सम्पति छाडेर हिडनु भएको, अनेक हंडर खाएर! जनता अब धेरै यो wrangling र सड़क तताउन जाने पक्षमा छैनन! अरुको पछि लागेर समय खेर फाल्नु बेकार छ! अब भ्रस्त मधेशी सभासदको काध चढ़नु पर्ने छैन सरकारमाँ तिकिरहन! घुस खानेलाई घोक्रे ठ्यक लागौने! चाहे त्यों मंत्री होस चाहे त्यों कर्मचारी!
४. सहकार्य: राजीनामा गर्नुस भन्नेले उल्तेई उनको legitimacy लाई नै बल दिएका छन! राजीनामा गर्नु पर्दैन! सहमति भन्ने सहमतिको लागी पनि आन्दोलन गर्ने रे! सहमतिको लागी त वार्ता र कुराकानी पो हुन्छ! ती भनेका दिमागमा गोबर भरिएका नेता रहेछन भन्ने जनताले छर्लंग चिने, सबैजसो हरुवा पनि हुन! सहमति गर्ने बेला बिमती गर्ने अनि! उलटो उलटो गरे पछि तिनले भौतुरिन नपरे के त? म त भन्छु भट्टाराईलाई, देब्रे हात दिनु सहमतिको पहल भन्दै अनि दाइने हातले डंडा लिएर हल्का फुल्का पेलपाल पनि गर्दै जाउन!
५. चुनाब: २-३ महीना हेरने, येदी अरुले भाग नलिने अबस्था आएमा चुनाब अर्को बर्ष सारी दिने परिस्थिति अनुकूल भयन भनेर! सहकार्यको लागी प्रचंदलाई Coordinator तोक्ने र उनैलाई जिम्मा दिने अरु पार्टीसंग deal गर्न! भट्टराई चाही देश बिकाश्मा पूर्ण रुपमा लाग्ने!
६. देश बिकाश र आर्थिंक बिकाश: सरकारी कर्मचारिलाई दबाब दिने बिकासको लागी! नया योजना बनाउन र बनेका योजना पूरा गर्नको लागी! लादने देश बिकाश र आर्थिक बिकाशको agenda दरो भएर! देश बिकासको गाड़ी यसरी हाक्ने की अरु मोराहरु हेरेको हेरइ हुन! अनि जनताले अलिकती राहत मात्र महसूस गर्न पाउने बाताबरण बनाउने! देश बिकास्मा अघि बढे जनताले सहयोग र समर्थन गरिन्जेल कसैको तागत चल्दैन अब हालाउन! पार्टीमा प्रचंडको सहयोग र अरु बाहिरका मध्ये सुरक्ष्य कर्मी /आर्मीहरुलाई support लिने! देशलाई राम्रो, सक्षम र प्रतिबद्द मान्छेको अलिकती “Dictatorship” चाहिएको छ देश बिकाश गर्ने हो भने! मौका येही हो! हैन भने संबिधान त बनेन बनेन! देश पनि चल्न दिदैनन! देशलाई फेरी अर्को ४-५ बर्ष बंदी बनाउन पईन्दैन! दश बर्ष जन यूद्दले खायो अब अर्को १० बर्ष सम्बिधान नामको अर्को उद्दले खान्छ! अणि देश अहिले एशियाको तेस्रो गरीब छ, संसारकई गरीब हुन्छ!
७. देश बिकाशको लागी idea चाहिए बिदेशमा काम गर्नेलाई आह्वान गर्नोस सहयोगको लागी! बिदेशमा ख्याति प्राप्त नेपालीहरुलाइ Coordinators तोक्नोस अनि उनीहरुलाईनै संकलन गर्न लगाई submit गर्न लगौनोस! कृषि बिकस्मा ब्यापरिकरण, ऊर्जा र infrastructure मा स्वोदेशी र बिदेशी लगानी, tourism बीकाश लागी होटल मैनेजमेंट र guide र taxi चालक हरुको लागी भाषा तथा hospitality तालीम, उद्योगको लागी स्वोदेशी लगनी कर्तालाई प्रोत्सहन!
८. आयकर: बिदेशमा काम गर्नेलाई आह्वान गर्नोस सहयोगको लागी अम्दानिको ३% देश बिकाशको लागी भनेर चंदाको रुपमा! बिदेशमा बस्नेहरुलेने ३%, ३% उठौने र के बिकाश गर्ने हो उनिहरुलेनेइ प्लान गर्न लगौने वा सोझेइ दिन चाहनेलाई Nepal Development Fund को नाउमा कुनै बैंकखातमा transfer गर्न लगौने!
९. नेपालको ग्रामीण भेकका मान्छेको दुर्दशा दर्शौने कार्यक्रम हरु TV रेडियो मा प्रसारण गर्न लागौने तब की मान्छेहरुले स्मरण गरुन देश र जनताको के हालत छ भनेर अनि एकतामा बधिउन र सहयोगको अव्हवान गरने सबै सबल र सक्षम संग! जसले देशको र जनताको लागी कही गर्दैन खाली अर्घेलो मात्र हुन्छ त्यों नै देश द्रोही हुन्छ जनताको नजरमा!
१० अनि देशले केही बिकाश गरेको कुरा पनि highlight गर्ने किन की जनता मा निराशा मात्र नफैलिओस! जस्तै Primary education, girls education, खानेपनिको बेबस्था, community forestry, दुग्ध बेब्सयको बिकास, र अरु थुप्रै सफलता र अनि संभावनाहरु देखौने! हरेक क्षेत्रमा बिग्य्हरुको टोली बनाएर यी कुरा गर्न लागौने! कम्तिमा पनी देशको बिकाशको जग बसाउन खोजने एसो गर्न सकियेमा औउने चुनाबमाँ जनताले नै हेर्छ र फैसला गर्छ को र कुन पार्टी देशको लागी काम गर्न सकने हो भनेर!
बाकी पछि धन्यबाद!
डा राम चन्द्र भुजेल
हाल थाईलैंड
५. चुनाब: २-३ महीना हेरने, येदी अरुले भाग नलिने अबस्था आएमा चुनाब अर्को बर्ष सारी दिने परिस्थिति अनुकूल भयन भनेर! सहकार्यको लागी प्रचंदलाई Coordinator तोक्ने र उनैलाई जिम्मा दिने अरु पार्टीसंग deal गर्न! भट्टराई चाही देश बिकाश्मा पूर्ण रुपमा लाग्ने!
यो चाहि गर्नुपर्छ ल! देशलाई आर्थिक सम्ब्रिद्दी र बिकाशको फास्ट ट्राक मा दौडाउन डा भट्टराइ सक्षम छन् र उहासंग योजना पनि छ , लगन पनि छ, चाहना र प्रतिबद्दता पनि छ! उहाभंदा अर्को राम्रो सक्षम र प्रतिबद्द नेता हामीसंग हाल लाइ छैन र देश उहाकै सोचाइ योजना र कार्य नेत्रित्वोमा बढ्न दिनुनै यो देश र जनताको लागि अत्युत्तम हुने छ!
तेसैले यो खिचातानी हरुलाई अलिक पर सारेर अघि बढ्न यो चुनाबलाई एकाध बर्ष धकेलेर पछाडी सार्दिने! आखिर सहमति सहमति भनेर चिच्याउने तर कुर्चीमै आखा गाड्ने आफैलाई कुर्ची चाहिने नालायक हरुलाई धेरै वास्ता गर्नुपनि हुन्न है! यी आफै पाखालागदै जान्छन, नभय आन्दोलन गर्दा गर्दै आफ्नै कालले मर्छन! देशलाई हाइसन्चो!
प्रचण्डलाइ कुर्ची बात मात्र होइन यसलाई पार्टी बाटै निकाल्नु पर्छ/ यसैले गर्दा भट्टराई जस्तो नेता बदनाम भयो र भट्टराई जस्तो इमान्दारी व्यक्तिलाई जनताको नजर बात समेत बदनाम गर्यो/ प्रचण्डको गुण्डागर्दी अतिनै भयो, न त जनताको लागि न त देशको लागि केहिगर्यो, पार्टी भित्रै पनि यसले गद्दार गरेर करोड पर्ने निवासमा बसेछ अनि यो सब कहाबाट आयो? प्रचण्ड पार्टी त्याग…
बिगत माँ एमाले र माले कार्य कर्ता जस्तै, बैद्या पक्ष र प्रचंडा पक्ष को कार्य कर्ता एक आपसमा कुटा कुट गरेको नेपाली जनता मजा ले हेर्न पाउने भयो !
नेपाली जनताले कुरेको चुनाव नै हो। चुनावमा सबैको शक्ति र हविगत देखिनेछ। बैद्य बा ले नया पार्टी बनाए; खै के खै के; चुनाव भए के हुने हो; कोही गतिलो देखिन्नन्; काँग्रेस, एमाले, माओबादी, मधेसबादी। काँग्रेसको सिद्धान्त राम्रो छ, तर सिद्धान्त भन्दा नाताबाद क्रिपाबाद र भ्रष्टाचार हावी छ; ए मा ले को सिद्धान्त न कम्युनिष्ट न प्रजातन्त्रबादी न यता न उता ढुलमुले छ र साथमा केही नाताबाद क्रिपाबाद र भ्रष्टाचार पनि छ; मधेसबादीहरुको सिद्धान्त र व्यवहार मधेसबादी बाहेक अरुले पचाउन नसक्ने खालको छ; माओबादी ठिक हुन्थ्यो होला तर सिद्धान्तमा केही खराबी छ ब्यवहारमा उग्र अप्रजातान्त्रिक तातो न भुत्लोको रक्तरञ्जित क्रान्तिको पनि कुरा गर्छ र साथै मुल मुद्दा पैसा कमाउने जस्तो देखिन्छ; राजाबादीको सिद्धान्त राजा पुनर्स्थापना गर्ने छ, अझै धेरै नेपाली त्यो दिन देख्न तयार छैनन्; अरु साना तिना दल अवसरबादी छन्; त्यसैले खै के खै के को स्थिती छ। देशले खोजेको साह्रा नेपालीको जिवनस्तर उठाउने, देशको विकास गर्ने र अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा नेपाललाई समुन्नत राष्ट्र बनाउने पार्टी हो, हाल सम्म त्यस्तो जमात देखिएको छैन, तर अब चाहिएको रा्ष्ट्रबादी, समानताबादी र बिकासबादी बौध्दिक जमातको एउटा खाइलाग्दो पार्टी हो। आशा गरौं नेपालीहरुको बुद्धी फिर्छ र त्यस्तो कोही नेपालको राजनैतिक आकाशमा उदाउँछ र हामी नेपालीले नेपाली हुनुमा साँच्चिकै गर्व गर्न सक्नेछौं।
जय नेपाल।
ल दुखको कुरा भनौ भनि माओबादी दुइ टुक्रा हुने भयो अनि खुशी को कुरा के छ भनि बेरोजगार युबालाई बैधले अन्य राजनीतिक दल पर्ति हिंशाको पाठ सिकाउने र नेपाल मा पुन अर्को सेना को संघठन इस्थापना गर्ने ल जे होश पुर्ब लडाकु ले पनि कसै ले नेपाली सेना मा रोजगारी पाए अनि कसै ले खाडी मुलुक मा कमाउने जति रकम एक मुस्ट प्रप्ता गरे अब पनि नेपालमा केही हुने ह्यन बेरोजगार युवा ले खाडी मुलुकमा ५५ डिग्री को घाम खानु भन्दा मओबधि बय्ध बा को करान्ति कारी पार्टीमा लागे बेश होला है हा हा हा
छोरी ‘पोइल’ गई भनेर पीर किन गर्नु ? आखिर बिहे गरेर दिनै पर्ने जात हो । घरको इज्जत नफालून्, यत्ति हो न हो कामना गर्ने !
खोइ कसलाई बिचरा भनौ ! मन बुझाउन अरु क-कसको फुट गनौ !!
पुष्पजी चाही इज्जत भएको बुढीकन्या कि झडकेलो छोरी पर्नुभयो त ?
पुष्प जी ,
भने पछी फुट्नु नियमित प्रकिया हो ? घर फुटाउने ले पनि इज्जत र सम्मान पाइरहनु पर्छ ? ? बैरी हसाउने र सगाउने काम पनि जायज मानिदो रहेछ \ आज सम्म को नेपाली राजनैतिक फुट ले कहिल्य राम्रो गरेको छ र गर्ने छ ?
सबै पार्टी को देखियो नेपालमा कुनै पनि पार्टी जनताको सेवा को लागि बनेका होइनन सबै भन्दा ठुलो पार्टी पनि देखियो अनि साना पार्टी हरु पनि देखियो/ मलाई जहाँ सम्म लग६ नेपालका जनता हरु मुर्ख हुन् अबस्य म पनि /पार्टी ले जे भन६ म हो है भनि लाग्छु अनि पार्टी हरु पनि म(जनता) जस्ता लाइ मुर्ख बनाउन नाना थरि सम्झौता बन्द हरु गर्छन अनि म(जनता) उनीहरुकै हो मा हो भन्दै भेडा जस्तै पछि लाग्छु /संबिधान नबन्नु म मेरो(जनता) प्रमुख कारण छ अनि यो नेपालको सबै भन्दा ठुलो पार्टी फुट्नु मा पनि मेरो(जनता) को भूमिका छ आखिर काम भन्दा त जसले बढी गफ हान्छ म त्यसकै पछि लाग्ने त हो बन्दुकह उठाउने भने उठाउने मर्ने भने मर्ने अनि मार्ने भने मार्ने अब दाहाल जी पनि ढुक्क हुनुस अनि बैध्य जी पनि म(जनता ) समय र परिस्थिति हेरी बिरोध र समर्थन गर्दै गरौला /पार्टी फुटेर चिन्ता लिनु हुन्न म (जनता )सधै साथ दिदै गर्छु /
माओबादी फुट्नु मात्र हैन पतन नै हुनु पर्छ . कांग्रेस र एमाले ले राजनीति मात्र बिगारेका थिए तर माओबादी ले देश को राजनीति मात्र हैन आर्थिक भौतिक र सामाजिक सद्भाव लाई लथालिङ्ग र भताभुङ्ग बनाएको छ
अब यी दुइ ले जनयुध ताकाको गोप्य कुराहरु खोल्छन, कान थापेर सुनौ जनता जनार्धन |
मेरो विचार मा फुटेर होइनकि, जुटेर केहि गर्नु पर्नी हो |
सत्ता को मोहमा तल्लिन भयेछी एस्तै हो, देशको मोह भएपो ??
तर तिमीहरु जे गरेनी, अब तिमि लाछीहरु लाइ जनता ले पत्यौडैना, सब्बैलाई चेतना भया…
“के पार्टी विभाजनले हालसम्म प्राप्त उपलब्धीहरूलाई जोगाउन सक्ला?”
–> खासै सम्झनलायक एउटा उपलब्धि यो ४-५ बर्षको अन्तरालमा भएको भए मार्दिनु ल | हैन, म त छक्क पर्छु – यो नेपालको सबैजना नेताहरु आफ्नो दुनो सोझाउन बाहेक अरु केहि जान्दैनन् कि | जुन जोगी आए पनि कानै चिरेका हो कि के हो भन्या जस्तै | बिखण्डन, बिभाजन, तोड्ने, फोड्ने आदि इत्यादि | पार्टी बिभाजन, सैदान्तिक मतान्तर, देश बिभाजन, राजनैतिक अस्थिरता, सामाजिक असमानता, धार्मिक बिद्रोह, यो त्यो – एकता के हो भन्ने कुराको त भेउ पनि पाका छैनन् यिनीहरुले | क्रान्तिकारी क्रान्तिकारी भने – के को क्रान्तिकारी | तेत्रो वर्ष लडे, आफुले पनि सास्ती भोगे, अरुलाई पनि भोगाये | खै के भो त | बाँदर ले आफ्नो नि बनाउदैन अरुको नि बन्न दिदैन | बाँदर नै बाँदर ले राज्य संचालन गर्ने जिम्मा लिएपछि मान्छे ले कसरि सुख पाउनु |
२०४६ साल देखि अहिले सम्म जतिले राजनीति गरे, जति पार्टी फुटे, जुटे… सबैले कुरा काटेर, विरोध गरेर, विनास गरेर, थर्काएर, बाध्य पारेर, व्यक्तिगत स्वार्थ मात्र हेरेर राजनीति गरे र आफ्नो हैकम कायम राख्न सफल भए/ यसलाई त “पधेर्नी राजनीति” भन्न मन लाग्छ: “अरुको कुरा काटेर आफ्नो हुल बढाउने”/ यो प्रवृति विकास र प्रगतिको विपरित हो/ प्रगतिशील त त्यो हो जसले आफ्नो सामर्थ्य देखाएर समर्थकको संख्या बढाउछ/ देशको फाइदाको लागि compromise र सहकार्य गर्न सक्छ/ आफु काम गर्न सक्दैनन् अनि अरुलाई दोष लगाउछन …”नाच्न जान्दैन, आगन टेढो”
पैसा र पद नपाउदा सबै क्रान्तिकारी को खोल ओढछन्, पाएछी बिर्सन्छन, अर्बो रुपया लुटेको रकम को हिसाब किताब नराख्ने माओबादी मुलत प्रचण्ड हरुले नेपाल को ढुकुटी बैधानिक रुपले खान पाउदा के बाकी राख्लान, सजिलै भन्न सकिन्छ…. यसैले यिनीहरुले नेपाल बनाऊलान र जनता को भलो होला भनि चिताउनु आफै लाई जानी जानी धोका दिनु हो…, त्यसैले पार्टी फुटोस वा सधै एमाओबादी बनोस नेपालीका लागि उस्तै उस्तै हो…..
मुलुक को बिकाशको लागि पहिलो आबसेकता भनेको देशमा स्थिर सरकार हुनुपर्छ र कुनै एउटा पार्टीको बहुमतको सरकार मात्रै स्थिर सरकार बन्नसक्छ | देशको सबैभन्दा ठुलो पार्टी जसले संसदमा बहुमत ल्याउने ठूलो सम्भावना बोकेको थियो तेही पार्टी फुट्नु मुलुककै लागि दुर्भाग्य हो | तर अझै पार्टीका नेता दूरदर्शी बन्न सके र पार्टीलाई जातिय दोन्दको भडखालामा फस्नबाट, सेफ लेन्डिंग गराउन सकेभने देशलाई स्थिरता दिनसक्ने सम्भावना तेई पार्टीको छ | तर संघीयता भनेकै जातीयता हो भन्ने गलत माहोल हुर्कौदै जानेहो भने नेपालको ठुलो पार्टी मात्रै होइन सबै पार्टी दर्जनौ – दर्जन जातिय पार्टीमा टुक्रा हुन्छन र देश संघियेतामा पनि जान्दैन र देशको स्थिर्थतात कल्पना भन्दापनि बाहिर पुग्छ | अलि दूरदर्शी बनेर यी नेताका बिल्ला भिरेकाहरु फुटपरस्त नबन्ने र जनतालाई पनि सबै खाले फुटहुनबाट जोगाईराखेदेखी बल्ल सुन्दर-शान्त नेपालको सपना साकार हुन्थ्योकि !!
भाई फुटे गवार लुटे भन्ने जन उखान आज सम्म का कुनै पनि नेता ,पार्टी र साशक हरुले बुझ्न सकिरहेका छैनन \ हुन नसक्ने कुरा गरेर र आफ्नो मात्र भाग हेरेर राजनीति गर्ने नेपाली नेता हरु भए सम्म यस्ता दुखद घटना घटी रहन्छन \ जब जब देश ले सहि परिबर्तन र सहि मार्ग पाउने सम्भावाना पाउछ त्यस बेला कोहि मात्तिएर ,कोहि उचालिएर ,कोहि स्वस्वार्थी बनेर गलत दिशा लाग्छन ,खिया पर्छन ,फुटछन् \ यो नेपाली पन राणा,साह ,पन्च,कांग्रेश ,एमाले हुदै एमाओबादी सम्म आइपुगेको छ \
यी फुट का सृखंला नेपाल र नेपाली को भाग्य फोर्ने औजार बाहेक केहि बनेन र बन्दैन पनि \
अब त नेपाली राजनीति बर्ग ,बिचार भन्दा पनि जातीय स्वार्थ र प्रभुत्व (अधिकार होइन ) मा जाकिन पुगेको छ \ माओबादी फुटमा यहि कारण लुकेको छ जुन अब जनजाती को अधिकार को नाम मा राजनीति र नेतृत्व हडप को परेड सुरु हुनेछ \एमाले ,कांग्रेश र अन्य पार्टी बाट जनजाती नेता ,कार्यकर्ता ,समर्थक जातीय आधारमा नया माओबादी तर्फ बर्हिगमन गर्ने छन् \ बर्ग ,विचार बिरुद्ध होइन जाती जाती बिरुद्ध राजनीति सुरु भैसकेको छ \ जातीय राजनीति ले कस्तो अबस्था सृजना गर्ने छ भोलि को दिनले देखाउने छ \ संसार हेर्ने र बुझ्ने आखा हरुले आजै त्यो संगिन घडी देखि सकेका छन् \ आशु बगाउनु बाहेक नेपाली को भाग्य मा अन्य लेखिएको रहेनछ \
आमा !
म स्वार्थि बन्न सकिन त्यसैले म सुखी हुन सकिन \ क्षमा गर मलाई \
ल अब यी इमान्दार तर कमरेडहरुको भाषामा भन्नु पर्दा कठमुल्लाबादी,जडशुत्रबादी बैद्य बुढाहरुको हालत बामदेवहरुको माले पार्टीको जस्तै हुने निश्चित छ ….हे बुढा! रातो किताब सिरानीमा च्यापेर नेपालमा नव जनबादी सत्ता स्थापित गर्ने सपना छोडी देउ …..
काजी जी, अरुलाई बुढा भनेर गाली गर्दा आफु पनि बुढो हुनेकी बुढो नभई छिट्टै मर्ने हो बिचार गर्नु होला /
माओबाद नै गलत छ | माओबाद ले जनता लाई तत्काल सुख सुबिधा दिने , शान्ति ले जिउन दिने भन्दा कुनै समूह लाई सक्तिसाली बनाउन मारकाट, द्वन्द गर्न लाई उत्प्रेरित गर्दछ | एसले गर्दा आगामी पुस्ता लाई पनि सुख हुन्न किनकि हाम्रो पुस्ता बाट बच्चा हरु मा द्वन्द का कुरा मात्र भित्रिन्छ | अनि त उनीहरु पनि विकास , सभ्यता र समाज को बारेमा माओबादी ले जस्तै जंगली तरिकाले सोच्छन |
बाबुराम ले जति पढे पनि | प्रचण्ड ले जति पैसो जम्मा गरे पनि | कृपया जनता का छोरा छोरि को लागि सत्य कुरा गर | जंगली समाज का कुरा छोड | एसले नै तिमि हरु, तिम्रा छोरा छोरि अनि अन्तिम मा जनता का छोरा छोरि को आसिर्बाद पाउला |
अझैपनि मेरो अपिल क क्ष् भने पार्टी naphutos जनता संग जानु पर६ जनताले सान्ति पाउनु प६दिन्भर् कमाएर बेलुकa खान पौनुपर६,नेताले कुर्चिमात्र खोज्नु भएन.कमरेड एक हुनुपर्द्छा.partyek हुनुपर्दछा.
‘संसारलाई बदल्नु छ , शुरु आफूबाट गर्नु छ ” – हाम्रो विकाशानन्द योगीको संस्थागत आह्वान यही रहेको छ . यो सानो भनाइ ठूल्ठुला नेताहरुले हृदयंगम गर्ने क्षमता राख्छन त ?
उनीहरुको हालसम्म देखिएको क्रियाकलापले बताउँछ कि आफ्नो लिंडे ढिपी नछोडिकन नेपाल र नेपाली जनता बदलोस भन्ने उनीहरुले चाहेका हुनन् . यो असम्भव कुरोलाई सबै नेताहरुले राम्ररि बुझिदिने रो तेही अनुस्स्र आफ्नो सोचाइ र व्यबहार बदल्ने हो भने उनीहरुलाई नेता मात्र होइन राजनेता भनेर सम्मान गर्न योग्य हुनेछन . नत्र त ….उही …..
“वैद्य पक्षको विरोधका माझ सत्तामा गएर शान्ति तथा संविधानको काम पुरा गर्न नसकेको तथा पार्टी फुटाउनका लागि योगदान दिएकोमा भट्टराईले राजिनामा गरेर महाधिवेशनमा जानुपर्छ।”
द्वार्थी लेखेर के जानकारी वा भ्रम दिन खोजेकाहुन परिवर्तन ले?
पार्टी फुटाउना कसरि भट्टराइ ले योगदान दिय? जनताको लागि शान्ति र देशको लागि संविधानको कार्यदिशा तय गरि तेसैमा कतिबद्दा भै लागि परेर?
भट्टराइले जुन दिशा तय गरि अघि बढेका छन् त्यो देश र जनताको लागि सर्बमान्य छ र यो भन्दा अर्को कुनै उचित कार्य दिशा र लक्ष प्राप्तगर्ने सम्भावना भय जानकारी गराउ महोदय!
भट्टराइ को कार्यदिशा योजना भनेको यो देशमा अबस्थित राजतन्त्रात्मक अनि शामंताबादी राज्यसत्ता धाराशायी गर्दै आमुल राजनैतिक परिवर्तन हो जुन एक हदसम्म सम्पन्न भयको छ र तत्पश्चात शान्ति स्थापना र निरन्तरता हो त्यो पनि सम्पन्न भयको छ र तेसपश्चात आर्थिक बिकाश हो तेस्मा उहा लागि परेको छ र तत्पश्चात समाजबाद निश्चित हुनसक्छ!
भट्टराइ बढो गहन अध्यायन पश्चात आफ्नो अध्ययनले निकालेको निष्कर्षमा निष्ठावान भै तल्लिन र लगानाबद्दा छ र उहा उहाको हरेक योजना र कार्यमा ढिलो छिटो सफल पनि हुदै गयको छ! उहालाई हामि निश्वार्थ देश हित चाहने सम्पूर्ण जनताले साथ् दिनु मात्र छ! उहाको एउटी उदेस्य देशमा शान्ति र सम्ब्रिद्दी हो तेस्मा निष्ठापूर्ण कतिबद्दा हुनुहुन्छ! यस्ता पाउदुरे क्रान्तिको गित गाउने नारा फलाक्ने हरु उछित्तियर जादैमा उहा बिचलित हुदैन बरु खिल निकालेको खुट्टा जस्तो हुने छ, खुट्टाको खिल निकाल्दा केहि समय दुखाइ हुनेछ चाल र हिडाई लाइ अफ्ठेरो पार्ने छ वा केहि दिन थालानी पर्नु पर्ला तर घाउ सन्चो भयपछी झनै सबल र राम्रो हुने छ!
बिद्या समुह र उसका आदो क्रान्ति माओबादी र भट्टराइ को कार्य दिशा लक्ष र उदेश्य को लागि एउटा खिल थियो त्यो निक्लियो झन् राम्रो भयो!
अब बैध्य मोहन विक्रमको अर्को संस्करण भन्दा अर्को केहि होइन!
आफ्नो अनुहारको सौन्दर्य नदेख्नेले मार्क्सवादको सौन्दर्यको के बयान दिनु!
क्रान्ति बन्दुकको गोलि बात हुन्छ भन्ने दिन गय!
अनि अलिकति यो लेख्ने परिवर्तन नामका लेखक र भ्रममा भयका हरुलाई भन्नुपर्दा,
बाबुरामले कसलाई किन कुन पद बाट राजिनामा दिने ?
शान्ति र संविधानको कार्य सम्पन्न को कुरा गर्ने हो भने!
– सरकारको काम शान्तिको लागि गर्नुपर्ने कार्य सम्पन्न गरि शान्ति स्थापना गर्नु हो जुन भट्टराइ ले सोह्रै आना गरेका छन्!
– जहासम्म संबिधान को कुरा छ त्यो सरकारको काम होइन त्यो गर्ने संबिधान सभा हो तेस्को पूर्ण जिम्मेवारी संबिधान सभा र तेस्को अध्यक्षको हैसियतले शुभाष नेवान्गले लिनु पर्छ! यहा संविधानको लागि त सरकारको काम भनेको सहजता प्रदान गर्ने हो जुन पूर्ण रुपले गरेको छ! संबिधान सभाको बिघटन सरकारले नभयर सर्बोच्चको आदेशले भयको छ! यी कुरामा दोहोर्याई तेहोर्याई बिबाद गर्नु बेकार छ!
अब सबै खुरुक्क चुनाब तिर लाग्नुनै सबैभन्दा उचित हुने छ!
यदि भट्टराइ गलत छ भने उहाले उहालाई पन्छाउने जिम्मा जनतालाई सुम्पेको छ यी नेता हु* भानितोपल्ने राजनीति गर्छु क्रान्ति गर्छु भन्नेले हटाउने होइन जनताले हटाउदछ आबस्यक परेमा!
कसैमा आफ्नो राजनीतिमा तेस्तो बिश्वाश छ गर्ब छ भने चुनाब तिर लाग्दा हुन्छ! आफ्नो बारेमा जनतालाई भन्ने र बुझाउने काम तिर लाग्दा हुन्छ शिंह दरबार अगाडी कसैले चिच्याउदैमा भट्टराइ ले राजिनामा दिने छैन र दिनु पनि हुदैन, उहा संबैधानिक तरिकाले प्रम हुनुभयको व्यक्ति हो संबैधानिक तरिकाले हटाउ, त्यो भनेको,
चुनाबनै हो!
समयको चाल र जनताको चाहना अनि आबस्यकता नबुझ्ने अनि संसारको परिवर्तन भन्दा बाहिर गयर कसैले क्रान्तिको फुइ हाक्नु आफैलाई बेवारिसे बनाउनु हो!
तर मलाई बाबुराम येती धेरै प्रसंशा गर्न योग्य छन् जस्तो लाग्दैन l शान्ति पर्क्रिया मा राम्रो भूमिका खेले बाहेक अरु धेरै उनका कार्य हरुले जनता हरु बाट प्राप्त सहानुभुती लाई उपहास गरेका छन्, जस्तै –
१. अन्तरिम संबिधान को संसोधन बिना चुनाब गर्न सकिदैन भन्ने थाहा हुदा हुदै राजनैतिक सहमति बिना निर्बाचनको मिति तोक्नु,
२. उनले चाहेको भए संघियता मा देखिएको जातीय रंगलाई रोक्न सक्थे, तर तेस्तो कुना प्रयास नगरी बरु तेसैलाई मलजल गर्नु,
३. देशम आफैंले निमताएको संक्रमण कालिन अवस्थालाई छोडेर, अरु जो कोइ रास्ट्रको पर्तिनिधी गएर हुने ठाउँमा आफैं जानु,
४. पुराना सरकार हरुले जस्तै राष्ट्र सेबक कर्मचारी हरुको राजनैतिक पुर्भाग्रह को आधारमा सरुवा गर्नु,
५. पदको राष्ट्रिय दायित्वलाई बिर्शेर देशको हितमा नहुने मदेशी नामको हावामा चल्नु,
…. आदि आदि l
अन्त्यमा, म त चाहन्छु – उनले “डा.” को मर्यादा लाई कायम गर्न सकुन l
तेसोभय प्रसंशा गर्न योग्य र बाबुराम भन्दा बिद्वात्वो र क्षमतावान नेता अर्को रोजौ न त अब!
माओवादीले जानीजानी फुटको नाटक गरेर मान्छे अल्मल्याउँने काम मात्र गरेको छ । न त बैद्य फुटेर गएका हुन् न त माओवादीले कुनै कारवाहीको कुरा गरेको छ । यसबाट थाहा हुन्छ, सत्ताकब्जाको एक लक्ष्य प्राप्तीका लागि माओवादी दुईवटा बाटाबाट हिड्दैछ । केही परे विपक्षी दलका रुपमा नयाँ पार्टी रहने र सडकबाट विद्रोह गर्ने नत्र सत्तामै बसेर अझै संवैधानिक शुन्यता बनाएर सत्ताकब्जा भएको घोषणा गर्ने तयारी स्वरुप विकशित गराइएको घटनाक्रममात्र हो यो
लेखक जी नेपाली को मर्म भाबना लाई बुजेर यो लेख लेख्नु भयको मा हिर्दय देखि तपाई लाई धन्यवाद दिन चाहन्छु नमस्कार तपाइलाई .
छादछ त्यसै !! कम्निस्टले फोकटमा सत्त्ता र सरकार पाय पछी !!
मैले जानेको नेताहरु सबै चोर, फटाहा, लुच्चा, लफंगा, घाती, धोकेबाज, नालायक, देशद्रोही, गुण्डा, जनताको रगतमा आहाल खेलेर रमाउने सुँगुर, जनताको रगत चुसेर आफ्नो पेट भर्ने जुका, दुध पिलायर बिष ओकल्ने साँप, आदि सबै हुन् . अब यिनीहरुको विश्वास गर्न सकिदैन. कुनैबेला यस्तो सोचिन्थ्यो अब त नेपाल मा पनि एउटा नया पार्टी आयको छ केहि हुन्छ होला जस्तो लाग्थ्यो अब यस्तो लाग्छ राजा नै ठिक रैछन बरु गणतन्त्र तिर जानु भन्दा पारस लाइ राजा हुन नमिल्ने गरेर बेबी किंग को मुद्धा लाइ नै मानेको भय कमसे कम देश मा भाडभैलो त हुन्थेन होला जस्तो लाग्छ . आज सम्मको नेपाली राजनीतिलाई म आफुले बिश्लेषण गर्नुपर्यो भने राजतन्त्र नै यो मुलुक को लागि ठिक रहेछ यो गणतन्त्र, संघियता नेपाल को लागि बनेका शब्दहरु होइन रहेछन जस्तो महसुस गरेको छु . यो माओबादीका नाम मा खाओबादी को काम गर्ने कुक्कुर हरु लाइ तिब्बत कटाएर माओ को मुलुक मा पठायर एक पटक राम्रो संग माओ को इतिहास पढेर आउन लगाउनु पर्छ कि देश कसरि समृद्ध हुन्छ भनेर . अबको चुनाब मा भोट हाल्ने अवसर पाई हालिएछ भने पनि राजतन्त्र को ओकालत गर्ने पार्टी लाइ नै एक भोट दिनुपर्ला भनेर सोचेको छु मैले .
“”””समग्रमा जनताले क्रान्ति होइन सकारात्मक परिवर्तन खोजीरहेका छन्। गाउँ-घरदेखि बजारसम्मका जनताले खोजेका साना-साना परिवर्तनहरूलाई आत्मसाथ गर्ने हो भने जुनसुकै पार्टीले राज्य-सत्ता कब्जा गर्न सक्छ। यहाँ जनताले एकैपटक भयानक परिवर्तनको पनि आशा गरेका छैनन्। दैनिक जीवनका साना-साना वाध्यताहरू, कष्टहरूलाई कम गर्दै आवश्यक पर्दा औषधीमूलो, शिक्षा, रोजगारी र विपत पर्दा सहयोग गरे हुन्थ्यो भन्ने बाहेक ठूलो चाहना छैन। आम नागरिकले चाहेको कुरालाई मात्र ध्यान दिने हो भने पार्टी वा नेताहरूका लागि प्रशस्त ठाउँ छ होइन भने जुनसुकै पार्टी जे नाम गरेर जन्मिए पनि त्यसले परक पार्दैन।””‘
Really a great paragraph. People need a government which can help them to fulfill their day to day need not any kind of theoretical revolution….
“विनास काल बुद्धि बिपरित ” अब बैधको भुक्ने दिन गए जस्तो छ | जुन थालमा खायो त्यहि थालमा हग्ने बैध पार्टीको हबिगत हेर्न अब धेरै कुर्न पर्दैन |
भ्रस्ट बाबुराम र प्रचण्ड भन्दा त बैधय निकै राम्रा र नैतिकवान .
क्रान्द्जी बाबुरामले धेरै पनि होइन एउटा मात्र के भ्रष्टाचार गरे बताउन सक्नु हुन्छ?
सरकार मा आफुले भनेजस्तो भाग नपाएपछी आवेगमा आएर छुट्टीएको हो वैद्धहरु भोली यिनीहरुको हालत पनी मात्रिका यादवको भन्दा कुनै फरक हुनेछैन । आवेगमा आएर वैद्धेहरुले ठुलो गल्ती गरेकाछन । आवेगमा आएर गरेको गलत निर्णयले भोली पोल्नेछ वैद्धेहरुलाइ ।
लुतो न कन्याई,जुन जोगी आएपनि कानै चिरिया
जसरी माओबादी पाटी टुक्रे जस्तै हाम्रो देश न टुक्रियोस
विकास
माओबादी फुट्नु आफैमा अनौठो होइन माओबादी भनेको कम्युनिस्ट हो संसारमा कम्युनिस्ट हरुको हालत जहाँ पनि यस्तै भयको छ | यो फुटले धेरै दक्षिन्पन्थिको आँगनमा बिजय रयाली आयको होला, पुंजिबदिहरु लाई सफलता होला | एकदिन अहिले फुटेर गयको पार्टी किरण को पार्टी पनि भोलि ठुलो हुन सक्ला तर तेस्को आयु पनि पाँच बर्ष नबित्दै फुटेर पलायनको बाटो लाग्नेछ किनकि त्यो पनि कम्युनिस्ट को नाममा राजनीति गर्छ. कम्युनिस्टको नाममा गरिने हरेक समूह र आन्दोलन यसरि नै पलायन हुन्छ. सबै भन्द ठुलो बनेको यमाले पार्टी पनि यस्तै भयको थियो अब माओबादी को पालो मात्र हो. यो पालो भोलि कुनै पनि ठुला कम्युनिस्ट पार्टीहरुको हकमा यो नियम लागु हुनेछ. यो माओबादीको फुट समग्र संसारको सबै कम्युनिस्ट हरुको हार हो
“जुन जोगी आए पनि कानै चिरेका” बैद्ध आवोस कि डा. आवोस यीनीहरुले जतिसुकै फलाके पनि जनताले तिमीहरु सबैलाई चिनी सकीहाले, तिमिहरुबाट जनताका लागि एउटा माखो पनि मारिने वाला छैन | पालो गरि गरि जनतालाई चुसनेत हौनी तिमि जुका हरुले | प्रचंडे ले सात पुस्तालाई पुग्ने गरि जन्युध्ह्का नाममा जनताको सम्पत्ति लुटेर थुपारी हाल्यो, अब लुट्ने पालो बैद्धको होला “क्रान्ति”का नाउमा |
२२ से २४ से राज्ज्य जस्तै अब दलहरु टुक्रा टुक्रा हुनेछन अनि बल्ल राज्ज्य एक हुने सम्भावना बढ्दै जानेछ
यहाँ जनताले एकैपटक भयानक परिवर्तनको पनि आशा गरेका छैनन्। दैनिक जीवनका साना-साना वाध्यताहरू, कष्टहरूलाई कम गर्दै आवश्यक पर्दा औषधीमूलो, शिक्षा, रोजगारी र विपत पर्दा सहयोग गरे हुन्थ्यो भन्ने बाहेक ठूलो चाहना छैन।
कुरो र कुलो जता लगे पनि हुन्छ भन्ने उखान चरितार्थ गर्यो यो लेखकले। हिजो सम्म जनताले खोजेको पहिचान र जातियता मात्रै हो भनेर जिद्दी गर्ने मान्छे पनि यो लेखक नै हो।
यो लेख पनी बैद्ध जस्तै बरालिएको छ | फलानो र ढिस्कानो कम्ति चलाख हुन्छन त्यो त मलाइ थाहा छ नि भन्दै देशका जनताको दिमाग भुट्ने छबिलाल दाहाल (उपाध्याय) को महाराजहुने सपनामा अलिकति तुसारापात लागेकोमा दु:ख लागेको छ |
यो सब नाटक हो यिनीहरुको…….बिसेस गरि काँग्रेस र एमाले लाइ झुकाउन खोजिदैछ ………र चुनाब को अन्तिममा आएर एनी हरु फेरी एक भएर बहुत्मत ल्याउने वा सत्ता कब्जा गर्ने दाउमा छन् यिनी हरु……………………….
पार्टी को नाम घोसना त भयो त मात्रिका यादव ले खोले पार्टी को नाम राखेको छ. के अर्को नाम छैन नेकपा माओबाद नै राख्नु पर्छ . नेकपा खावोबाद राख्न सकिन्न ……………वाइयात…
अरु लाइ फुटाएर राज गर्न पल्केको माओबादी आफ्नै टाउको फुटाइस, बल्ल खाइस !
सर्बप्रथम म कुनै पार्टी को होइन / कांग्रेश एमाले संघियता बिरोधि हुन् भनेर जब तपाई लेख्नुहुन्छ, अनि लाग्छ कि तपाईको लेख कुनै विचारको खोल ओडेर लेखिएको हुन्छ / तपाई सबै कुरा देख्नुहुन्छ, तर ४ दल बीच ११ प्रदेशमा हस्ताक्षर गरिएको बिर्सनुहुन्छ, तेसैले तपाईको लेख आधा पढे पछी त्यो भन्दा धेरै पढ्न मलाई जागर नै चल्दैन / ११ प्रदेशको संघियताम़ा जाने संघियता नहुने, २०/२२ प्रदेशको संघियताम़ा जाने मात्र संघियता हो ?
आफ्नै कार्यकर्ताहरुलाई समालेर नेतृत्व गर्न नसक्ने अबसरबादी नेताहरुबाट देश र जनताले के नै आशा गर्न सकिन्छ? येस्ता नेताहरुको भड्किला भाषण बाट सहजै मन पगाल्ने हामी नेपालीहरु समयमै सचेत हुनु आबश्यक छ.
Prachanda has been leading ths Maoist party for the
last 20 years without any election- hence it can be concluded that he doesn’t believe in anyone to hand over power- in another orword he is a dictator as Girija P Koirala- who died as a president of his party!!!! I salute
Baidya and others for their courage to revolt against this dictator , Prachanda, who in the name of people enjoying all the benefits in this world.
क्रान्तिकारिता को नाम दिएर सधै अराजक बनेका हरु ले पार्टी छाडेकै जाति. भन्ने बेला मा सैदान्तिक कुरा देखाउने माग भने “प्रम बादल बन्नु पर्छ र अध्यक्ष बैद्य बन्न पर्छ” भनेर खुलाम खुला माग राख्ने ले सैदान्तिक त भन्नु नै पर्यो नि. अरु बुर्जुवा पार्टी जस्तै फोरम को ४ टुक्रा, सद्भावना, राप्रपा, पनि त सैदान्तिक कारण देखाएर नै फुटेका हुन् भने झलनाथ को सरकार मा उप प्रम सहित पररास्ट्र खान धोति पाटो फेरेर बसेका सिपि गजुरेल र गृह मन्त्रि खान खुट्टा उचालेर बसेका देव गुरुङ ले आफ्नो ठाम मा अरु नै गए पछी सैदान्तिक नदेखाएर के गर्ने त. यो समुह किन अराजक हो भने:
१) पार्टी को निर्णायक तह को बैठक मा नआउने, तर बाहिर बक्तब्य बाजी गर्ने.
२) प्रचण्ड बाबुराम ले जनयुद्द को भावना को बेवास्ता गरे भनेर केपी ओली को पाउ मा आफ्ना पक्ष का सभासद को हस्ताक्षर सहित अबिश्वास को प्रस्ताव को निम्ति बिन्ति बिसाउने.
३) मधिसे पार्टी संग सरकार बनाउन सैदान्तिक सहमत हुने तर पर्सि पल्ट तेसैलाई बिरोध को तारो बनाउने.
४) कटुवाल काण्ड मा रास्ट्रपति को असंबैधानिक कदम को बिरोध गर्ने तर आज रास्ट्रपति लाइ शासन हात मा लिएर प्रधानमन्त्री को निम्ति दरखास्त को आब्हान गर भनेर पाउ पर्ने.
५) संसदीय ब्यबस्ता कुनै हालत मा हुदेन भन्ने तर माओबादी(प्रचण्ड)को प्रत्यक्ष निर्बाचित रास्ट्रपति को प्रस्ताव को बिरोध गर्ने .
६) संबिधान सभा को अस्तित्व भैन्जेल सधै त्यो प्रति नकारात्मक भावना राख्ने(संबिधान सभा चुन्वांग बैठाक को नारा भएकोले) अदालत को आदेश अनुसार तेस्को मृत्यु हुदा कांग्रेस एमाले को भाका मा भाका मिलाएर “बाबुराम ले तेस्को हत्या गरे” भनेर उराल्ने.
७) बाबुराम को ठाम मा रामचन्द्र वा केपी ओली प्रधानमन्त्री भए मात्र रास्ट्रिय सहमति को सरकार हुन्छ अनि शायद जनयुद्द को भावना को सम्मान हुन्छ भन्ने पागलपूर्ण सोच राख्ने.
८) चुन्वांग बैठाक को एजेन्डा को बिद्रोध गर्ने तर तेसैको रोद म्याप अनुसार को सरकार मा भने जाने वा जान खोज्ने अनि जान नपाए पछी अंगुर अमिलो छ भनेर अराजक बन्ने.
यो समुह भनेको नया मोहन बिक्रम हो जो माओबादी ले जे माग राख्यो तेस्को १८० डिग्री मा आफ्नो माग राख्दछ.२०४२ साल को सेक्टर काण्ड बात पार्टी मा आफ्नो गुमेको हैसिएत खोज्ने हरु को नेतृत्व मा बिभिन्न कुण्ठा बोकेका हरु को यो समुह क्रान्ति को नाम मा सस्थापन को सधै बिरोध गर्नु नै आफ्नो क्रान्तिकारिता मान्च्दछ.३५ साल मा भिमान मा प्रहरी को हवल्दार ले एक छडी हान्दा थुर थुर हुदै पार्टी को गोपनियता खोल्ने र बुहारी ले दाइजो नलयाको भनेर शारीरिक यातना दिदै सम्बन्ध बिच्छेद को लागि बाध्य बनाउने सिपि गजुरेल जस्ता र रोल्पा को जुनी कम्युन चलाउनु नै राज्य सत्ता को ब्यबस्तापन हो भन्ने भ्रम पालेका नेत्र बिक्रम चन्द जस्ता को कुण्ठा को परिदाम हो. क्रान्ति सधै सिधा बाटो बात मात्र हिददछ भनेर परिबर्तित अबस्था लाई बुझ्न नसक्ने डाइनोसर हरु को कारण ले नै पेरु फिलिपिन्स, मलेसिया को कम्युनिस्ट आन्दोलन ध्वस्त भयो, तर नेपाल मा भने यो डाइनोसर को समुह ले नेतृत्व कब्जा गर्न नसकेर सबै लाइ ध्वस्त गर्न त सकेन, तर आफु भने शायद तेसै दिशा तिर निर्देशित छ.
पहिलो चोटी परिबर्तन ले सहि बिस्लेसन गरे को जस्तो लग्यो. अब का दिन हरु मा एअस्तै लेख हरु पदना पाइयोस
माओबादी फुट्नु आफैमा अनौठो होइन माओबादी भनेको कम्युनिस्ट हो संसारमा कम्युनिस्ट हरुको हालत जहाँ पनि यस्तै भयको छ | यो फुटले धेरै दक्षिन्पन्थिको आँगनमा बिजय रयाली आयको होला, पुंजिबदिहरु लाई सफलता होला | एकदिन अहिले फुटेर गयको पार्टी किरण को पार्टी पनि भोलि ठुलो हुन सक्ला तर तेस्को आयु पनि पाँच बर्ष नबित्दै फुटेर पलायनको बाटो लाग्नेछ किनकि त्यो पनि कम्युनिस्ट को नाममा राजनीति गर्छ. कम्युनिस्टको नाममा गरिने हरेक समूह र आन्दोलन यसरि नै पलायन हुन्छ. सबै भन्द ठुलो बनेको यमाले पार्टी पनि यस्तै भयको थियो अब माओबादी को पालो मात्र हो. यो पालो भोलि कुनै पनि ठुला कम्युनिस्ट पार्टीहरुको हकमा यो नियम लागु हुनेछ. यो माओबादीको फुट समग्र संसारको सबै कम्युनिस्ट हरुको हार हो
माओबादी फुट्नु हुन्न तर प्रचण्ड अध्यक्ष्य हुनु हुदैन |
के भन्न खोजेको साथीले | प्रचंडे अध्यछ्या हुनु हुन्न भनेकै नै पार्टी फुट्नु हो | अझै नातीपनातिलाई पुग्ने गरि कमाउन बाकी नै छ, के को छाडोस पद तेसले | बिचार बैद्य बुढालाई आकाशको फल आँखा तरी मर जस्तै |
फेरी अर्को बोझ नेपाली जनताको लागि धेरै पार्टीहरुलाई पाल्दा पाल्दा हैरान भएको जनता अर्को बोझले झन् चाप्ने भयो …अदक्ष्य चाहिएको पुरा भयो बैद्यको इच्छा …
बैद्य बाजेले भने जस्तै प्रचण्डले आत्मालोचना त गर्नै पर्थ्यो किनभने प्रचण्डको कार्यदिशाले उनले भने जस्तो सफलता दिन सकेन , संघीयता सहितको संबिधान बनेन उल्टै जनमुक्ति सेनाको बिघटन भयो, यै ताल हो भने त ४६ साल तिरै पुगिएला जस्तो छ | पहिले एमाले लाइ हींग बाँधेको टालो भन्ने हरु हींग बैद्य तिर गए पछि आफै टालो बन्न पुगेको त होइन?
Good analysis. But I will like to salute Mr. Muma Ram Khanal for his correct prediction. In an interview with Radio Sagarmatha FM, a couple of years back, he predicted that the Maoist Party will split into two under two conditions – (1) When CA drafts new constition or (2) When CA cannot draft new constitution and is dissolved. On the mid night of 27 May, we had second condition and on 18 June, as predicted, the Maoist Party splited into two. Would there be a split in the Maoist party had condition one been met? This is now a hypothetical question, possibly demanding hypothetical answer.
“वैद्य पक्षको विरोधका माझ सत्तामा गएर…….” भन्ने भनाइ गलत छ/ बैद्यहरुकै सहायतामा सरकार बनाएपछि अन्फुले भनेको जस्तो भएन भनेर बैद्यहरु उफ्रेका हुन्, लेखकले बिराएको देखिन्छ /
नानीको दुस्मन अंकलले पार्टी फुटाए पछि नानीको बाबु यति खेर गित गाउँदै होला ? कि मुख बान्गाउदै होला
मलाई चाँही खुशी नै लागेको छ! अब भने प्रचण्डको दुइ जिब्रे ब्यबहार केहि फेरियेलाकी ?
यो देशले बिगत ६-७ दसकको छोटो अबधिमा हुकुमी भारदारी राना , सक्रिय राजा ,पन्चे , समाजबादी कांग्रेस , साम्यवादी कम्युनिष्ट सबैका साशन देखे .. जनताले के पाए ?? ७ दसक देखि सधै जनतालाई सधै भोलिको सपना देखाई क्रान्ति बाड्ने , आजको बर्तमानमा आफु देश लुट्ने जनतालाई केहि नदिने, गरिब सोसित पिडित जनताको नाममा रगतको खोलो बगाउने सर्बहाराका नेताहरु र समाजबादका हिमायेती नेताहरु सधै सामन्ती भन्दा पनि भड्किलो अलिसान जीवन सैलीमा रम्ने ??साशन सत्तामा पुगे पछि जनतासंग टाढिदै जाने , एस्तो क्रान्ति जनताको चाहना होइन ..संसार कहाँ पुगी सक्यो हामी कहिले राजनीतिक इस्थिरता कायम गर्ने ?? आर्थिक क्रान्ति कहिले गर्ने ?? पेट नभर्ने र आंग नछोपने खोक्रा र निरर्थक राजनीतिक दर्शनका अव्यबहारिक भद्दा कुरा कहिले सम्म सुन्ने ? येत्रो स्रोत साधन भाको देश बिकाशको मार्गमा कहिले लम्कने ?? कहिले सम्म जनतालाई बलिको बोका बनाउने ?? ३ पुस्ताले त बलिदान दि सके अब जनताका कति पुस्ताले अझै बलिदान दिनु पर्ने हो ?? कहिले सम्म देशले यी विभिन्न राजनीतिक दर्शनका दलाल र चाटुकारहरुको नाटक सहनु पर्ने हो ??
समयले के पुस्टि गर्दैछ भने समस्याको मूल जड कुनै साशन बेवास्ता होइन मुख्य जड साशन गर्ने नेताको अलोकतान्त्रिक ब्यक्तिबादी, अहंकारी, आत्मा केन्द्रित, राष्ट्र र जन घाती संकीर्ण चरित्र र सोच नै हो ?? गिरिजा र प्रचण्डको उदाहरण काफी छैन र !!! पहिले त दोष दिन राजा थिए अब कसलाई दिने ?? अति भए खति हुन्छ र येही पारा रहे निश्चित छ छिटै देशमा कुनै तानासाह जन्मिन बेर छैन, क्रान्तिका नाममा सधै ठगिएका जनताले १० नया राजाको ठाउमा तिनलाई नै विकल्पको रुपमा रोज्न पनि सक्छन .. तेस्तो नहोश .. नेतालाई चेतना भया ..
अहा मन नै खुशी भयो news सुनेर !!
तेसो भए नेपालमा दुइ ओटा नेकपा माओबादी नाम गरेको पार्टी भयो होइन त ??? एउटा मात्रिका यादब को र अहिले मोहन बैद्ध्य को ???
प्रचण्ड र भट्टराईको राजनीति समाज परिबर्तन को लागि थिएन | उनीहरु त छिटो शक्तिशाली र धनि बन्नको लागि जनयुद्ध लाइ उपयोग मात्रै गरेका थिए | हिजो संगै युद्ध लडेका साथि हरुलाई बिर्सेर नारानकाजि जस्तो लाइ च्यापेर हिड्ने , प्रधानमन्त्री बन्नको लागि भारत संग नाजायज सम्झौता गर्दै हिड्ने, चरम अबसरबादीहरु को झुण्ड लाइ समेटेर मन्त्रिपरिषद बनाउने, अनि ति बैद्य बा हरु घरमा के खाने भन्ने समस्या मा पिरोलिनुपर्ने | नया राजशी शैली मा मोज मस्ती गर्ने हरु अबको चुनाब पछी सडक छाप हुनै पर्छ | बैद्यले जे गरे ठिक गरे ..